Τροχιά επιστροφής του στην επιχείρηση «Κέντρο» και, άρα, στο νέο καδράρισμα (βασικού) αντιπάλου για τα μάτια συγκεκριμένων ψηφοφόρων έχει χαράξει το Μέγαρο Μαξίμου, όπως επιβεβαιώθηκε άλλωστε από βερολινέζικου εδάφους.
Ηταν η στιγμή που ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν στάθηκε μόνο στο επίμονο μότο του περί «σταθερότητας» (πολιτικής και δημοσιονομικής), αλλά ένιωσε επιπλέον την ανάγκη να προσδιορίσει επί της ουσίας τον στρατηγικό προσανατολισμό του. «Χρειάζονται λογικές κυβερνήσεις», είπε την προηγούμενη εβδομάδα, «που προσπαθούν να κυβερνούν με πυξίδα το Κέντρο. Να μην είμαστε προσκολλημένοι στα ιδεολογικά μας χαρακώματα».
Αυτή η πρωθυπουργική αποστροφή – διατυπωμένη, σημειωτέον, σε μη κομματικό ακροατήριο – πιστοποιεί ότι, ταυτόχρονα με τη (μερική) δημοσκοπική ανάκαμψη της ΝΔ στα επίπεδα του περασμένου Ιανουαρίου, έχει επανέλθει και η προσπάθεια που εκκινούσε ο ίδιος εκείνη την περίοδο για νέες γέφυρες προς ένα συγκεκριμένο μέρος ψηφοφόρων: εκείνους που αυτοπροσδιορίζονται ως μετριοπαθείς κεντρώοι και μετακινούνται ανάμεσα σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, σταθμεύοντας συχνά στη ζώνη των αναποφάσιστων. Τότε, ο Μητσοτάκης έδειχνε να βγαίνει από την ίσως πιο ταραγμένη εσωκομματική φάση της εξαετίας, αλλά γρήγορα ήρθε αντιμέτωπος με την πολιτική αναταραχή λόγω Τεμπών στο δύσκολο δίμηνο Φεβρουαρίου και Μαρτίου – διάστημα στο οποίο χάθηκε κάθε πρωτοβουλία κινήσεων του Μαξίμου και μαζί χάθηκαν και οι προσδοκίες για κάλυψη των χαμένων δυνάμεων.
Μπλοκάρισμα
των διαρροών
Ο στόχος προσέλκυσης κεντρογενών τίθεται ξανά από το πρωθυπουργικό γραφείο – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχει την πολυτέλεια να παραλείπει τη δεξιά «φροντίδα». Με το σκεπτικό του Μαξίμου ωστόσο, για να βελτιωθούν τα γαλάζια δημοσκοπικά μεγέθη, χρειάζεται άμεσο μπλοκάρισμα των διαρροών της ΝΔ τόσο προς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (από το οποίο φαίνεται τελευταία να πετυχαίνει μεγαλύτερες εισροές) όσο και προς τη δεξαμενή των αναποφάσιστων. Η αγωνία του Μητσοτάκη να απευθυνθεί πιο αποτελεσματικά στη βάση του ΠΑΣΟΚ έρχεται άλλωστε την ώρα που δημοσκοπικά βελτιώνεται η κυβερνητική εικόνα σχετικά με τις δεξιές πιέσεις. Τελευταία δημοσκόπηση (GPO/Παραπολιτικά) έδειξε ότι η ΝΔ «μαζεύει» ψηφοφόρους από τα δεξιότερά της, πρωτίστως από τη Φωνή Λογικής, που για μήνες λειτουργούσε ως απευθείας υποδοχέας δυσαρεστημένων νεοδημοκρατών (αυτές οι εισροές της ΝΔ φτάνουν στο 20%), όμως εντοπίζεται η σταθερά προβληματική εικόνα όσον αφορά τις απώλειες του κόμματος στους αναποφάσιστους. Η ίδια εικόνα εντοπίζεται και στον βασικό αντίπαλο. Διότι τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ αντικρίζουν ίδιου μεγέθους απώλειες προς την γκρίζα ζώνη.
Η συντονισμένη προσπάθεια προσήλωσης στην «καθημερινότητα», διεύρυνσης της δημόσιας ατζέντας και πλαγιοκόπησης του ΠΑΣΟΚ, εκ μέρους της κυβέρνησης, έχει να κάνει και με τα συγκεκριμένα ευρήματα. Εχει ενδιαφέρον εξάλλου ότι στην πρώτη γραμμή της πολιτικής αντιπαράθεσης κυβέρνησης – αξιωματικής αντιπολίτευσης βγαίνουν κυβερνητικά στελέχη με παρελθόν στην Κεντροαριστερά. Και από την πλευρά του το ΠΑΣΟΚ σπεύδει σε υψηλών τόνων απαντήσεις στα εν λόγω πρόσωπα (στον Κυριάκο Πιερρακάκη, τον Ακη Σκέρτσο, τον Γιώργο Φλωρίδη που το ΠΑΣΟΚ αποκαλούσε προ ημερών «πολιτικό τσαρλατάνο» κ.λπ.).
Με βάση και τις αναλύσεις των μετρήσεων, το Μαξίμου επαναφέρει στην κορυφή του σχεδιασμού
του κοινά που στράφηκαν στον Μητσοτάκη το 2023 αλλά του γύρισαν την πλάτη στην ευρωκάλπη, χωρίς όμως να κόβουν οριστικά δεσμούς. Γι’ αυτό και μπροστά σε τέτοια ακροατήρια που διεκδικούνται και από το ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση αποπειράται να σπρώχνει τον αντίπαλό της όλο και πιο αριστερά. Προς το παρόν ο τρόπος είναι σαφής: ένας διαρκώς επαναλαμβανόμενος διαχωρισμός του σημερινού ΠΑΣΟΚ, «του ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη», όπως λένε συχνά οι κυβερνώντες, από το «υπεύθυνο ΠΑΣΟΚ» του 2015.