Ενα προς ένα η Τουρκία ακυρώνει πλέον συστηματικά κάθε πλεονέκτημα που επιχειρεί να αποκτήσει με τεράστιο κόστος η Ελλάδα έναντι της όλο και πιο έντονης απειλής της Αγκυρας μέσω της αγοράς νέων πανάκριβων οπλικών συστημάτων.
Και, δυστυχώς, η κυβέρνηση, που παρακολουθεί εντελώς ανήμπορη αυτή τη συνεχή πορεία από ήττα σε ήττα, αντί να κάνει κάτι για την ανάσχεσή της, έχει καταφύγει σε ένα πρωτοφανές μοτίβο που εφαρμόζει με απόλυτη συνέπεια: ψεύδεται ενσυνείδητα κατά σύστημα σε μείζον εθνικό ζήτημα.
Και αυτό ενώ επίσης συστηματικά διαψεύδεται άμεσα και παταγωδώς με τον πιο επίσημο τρόπο από τους πλέον αρμόδιους ξένους παράγοντες.
Και μετά σφυρίζει αδιάφορα.
Σα να μη συνέβη τίποτα. Ενα σύστημα εντυπωσιακού πολιτικού αμοραλισμού, χωρίς την παραμικρή σχέση με εθνική ευθύνη ή με ευρωπαϊκή δημοκρατία του 21ου αιώνα. Ή, πιο σωστά, με μία σχέση: είναι το απόλυτο το αντίθετό τους.
Η αρχή είχε γίνει με τα γερμανικά υποβρύχια.
Οταν το Βερολίνο απονεύρωσε το μείζον πλεονέκτημα της Ελλάδας στη θάλασσα πουλώντας τα και στην Τουρκία.
Και μάλιστα έχοντας ενσωματώσει και τις βελτιώσεις από τις δοκιμές του ΠΝ στα γνωστά σημαντικά προβλήματά τους.
Τότε το παραπάνω μοτίβο δεν είχε αναπτυχθεί: ήταν όλα νέα. Ομως οι άνθρωποι μαθαίνουν.
Η παρθενική μεγαλειώδους θράσους εμφάνιση αυτής της πρωτοφανούς μεθόδου έγινε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη με τις διαβόητες δήθεν «ρήτρες» που υποτίθεται ότι είχαν επιβάλλει οι ΗΠΑ στο γιγάντιο πρόγραμμα των νέων προηγμένων F16 που υπέγραψαν επί Μπάιντεν με την Τουρκία.
Υπήρχαν δήθεν αυστηροί δεσμευτικοί όροι ρητής απαγόρευσης της χρήσης τους εναντίον της Ελλάδας.
Οι εν λόγω ανοησίες τις οποίες, ας σημειωθεί, ουδέποτε ξεστόμισαν οι Αμερικανοί, κατέπεσαν εντός λίγων ημερών σαν χάρτινος πύργος με τη γνωστοποίηση των επισήμων σχετικών εγγράφων. Ομως η κυβέρνηση, μέχρι τότε λαλίστατη στα ψεύδη, έκτοτε έπαθε… μόνιμη αφωνία επί του θέματος.
Αντίστοιχο σκηνικό συνόδευσε τους γαλλικούς πυραύλους «Μετεόρ»: όπλο κορυφαίας σημασίας για την Ελλάδα και καθοριστικής βαρύτητας στην απόκτηση των αεροσκαφών «Ραφάλ».
Το οποίο, ω του θαύματος, ξαφνικά, να που αγοράζουν και οι Τούρκοι, ακυρώνοντας παντελώς το στοιχείο υπεροχής που θα παρείχε στην Ελλάδα.
Μόλις έγινε γνωστό το ενδεχόμενο, η κυβέρνηση πρώτα έκανε ότι δεν ήξερε.
Μετά, πρόταξε τα στήθη της: ούτε πάνω από το πτώμα της! Τελικά όμως η αφωνία επανήλθε: σιγή ασυρμάτου.
Γιατί;
Ξέρουν γιατί: επειδή οι συζητήσεις για τους γαλλικούς πυραύλους, είτε ευθέως, είτε διά της «τεθλασμένης» του Λονδίνου, προχωρούν με την Αγκυρα, μαζί με εκείνες για τα αεροσκάφη «Γιουροφάιτερ» τα οποία επίσης συζητά να αποκτήσει η Τουρκία, όπως, ακόμα χειρότερα, είναι πλέον κοντά στην επανένταξή της στο στρατηγικής σημασίας πρόγραμμα των αμερικανικών F35.
Οι ήττες για την Ελλάδα είναι συνεχείς και έρχονται από παντού.
Τώρα επεκτάθηκαν στα νέα κονδύλια της ΕΕ για την πολεμική βιομηχανία και την Αγκυρα: κυβερνητικός εκπρόσωπος και Πρωθυπουργός πανηγύρισαν ένα μέγα εθνικό επίτευγμα: «εξαιρέθηκε» η Τουρκία με την πυγμή του δεύτερου.
Εδειξε ποιος είναι.
Και μετά ήρθε η στιγμή της αλήθειας: ασφαλώς και δεν εξαιρέθηκε.
Ηταν και αυτό ακόμα ένα ενσυνείδητο ψέμα βαρύτατης εθνικής ανευθυνότητας.