Ας κάνουμε μια βουτιά στο παρελθόν: η ΑΕΚ που ιδρύθηκε το 1924 έχει φτάσει στην κατάκτηση νταμπλ τρεις φορές στο παρελθόν. Προπολεμικά, το 1939 όταν την οδήγησε σε ορισμένα παιχνίδια ο Κώστας Νεγρεπόντης. Δεκαετίες μετά, το 1978 και με την υπέροχη ομάδα που είχε ως τεχνικό τον Ζλάτκο Τσαϊκόφσκι. Το τρίτο νταμπλ ήρθε το 2023 επί ημερών Ματίας Αλμέιδα, την πρώτη σεζόν του αργεντινού προπονητή στον πάγκο της Ενωσης.
Συμπέρασμα βασικό: ούτε ο υπέροχος Ντούσαν Μπάγεβιτς πανηγύρισε την ίδια σεζόν τίτλο πρωταθλήματος και Κυπέλλου στη Νέα Φιλαδέλφεια. Είναι κάτι, για τα μέτρα της ΑΕΚ, ασφαλώς δύσκολο και αποτελεί την εξαίρεση, όχι τον κανόνα.
Συνεπώς, η επιτυχία του Ματίας Αλμέιδα το ’23 όταν με το «καλημέρα» άφησε άναυδους τους ανταγωνιστές, δεν αμφισβητείται. Ούτε το κατά καιρούς εντυπωσιακό ποδόσφαιρο που συνδυάστηκε με ζωγραφιές στον χλοοτάπητα. Οι αντίπαλοι έμοιαζαν ανήμποροι να ακολουθήσουν τον ρυθμό και το πρέσινγκ των ποδοσφαιριστών του Αλμέιδα. Τους ενέπνευσε. Ταυτόχρονα, έχτισε σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ τους, ενώ το κοινό εκστασιασμένο αποθέωνε σε κάθε του βήμα τον Πελάδο: μην ξεχνάμε πως οι φίλοι της ΑΕΚ αναζητούν είδωλο και… σανίδα να πιαστούν, χωρίς αυτό να είναι κατ’ ανάγκη πάντα θετικό. Θα μπορούσε δε να ειπωθεί έστω και με δόση γοητευτικής υπερβολής, πως το «ποδόσφαιρο του Αλμέιδα», ένα μείγμα έντασης και πίεσης στους «απέναντι», υπήρξε προάγγελος του θαυμάσιου στυλ παιχνιδιού που λάνσαρε στον Ολυμπιακό ο καταπληκτικός Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ.
Πολλοί στην ΑΕΚ περνούν πλέον στην άλλη όχθη. Χρεώνουν τα πάντα στον Αλμέιδα και επιβεβαιώνουν πως στα μέρη μας ο όρος «αχαριστία» είναι πάντα της μόδας. Πού πήγαν οι θαυμαστές του που συνωστίζονταν προκειμένου να βγάλουν μια selfie με τον άνθρωπο που έκανε μόδα την ΑΕΚ; Τι απέγιναν οι διοικητικοί και δη ο Μάριος Ηλιόπουλος που είδαν να εκτοξεύεται η τιμή ενός παίκτη, εν προκειμένω του Λιβάι Γκαρσία και τελικά να πωλείται πανάκριβα στη Ρωσία; Ο Αλμέιδα ήταν αυτός που μετέτρεψε έναν αδιάφορο ακραίο φορ σε σέντερ φορ που «τα σπάει» έχοντας ως όπλο τα φυσικά του προσόντα και τη δύναμη στην περιοχή. Ολα αυτά ξεχάστηκαν. Πολύ γρήγορα…
Γιατί το χαλί της αμφισβήτησης ύστερα από ένα χαμένο πρωτάθλημα και έναν οδυνηρό αποκλεισμό από τη Νόα, σκέπασε και σκεπάζει τα πάντα. Οπως και οι βαριές ήττες τούτης της σεζόν. Οι αλήθειες του Αλμέιδα χάνονται, λιγότερο επίκαιρες δείχνουν πλέον. Και η διοίκηση αντί να στηρίζει ή να δρα πριν από τα γεγονότα, αφήνει να ξεφτίζει ο μύθος ενός προπονητή που ναι, δεν ήταν ο καλύτερος στην ιστορία, έφερε όμως χαμόγελα και μπόλικο φως.