Στο σκοτεινό γραφείο του Κρεμλίνου με τα εκμαγεία του Λένιν και του Μαρξ, ο «ατσαλένιος» με τη στρατιωτική στολή έχει μόλις τελειώσει την κλειστή μυστική σύσκεψη. Το θέμα είναι δύσκολο, μα ο Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Τσουγκασβίλι ή Στάλιν το έχει ιεραρχικά ψηλά. «Πρέπει να επιβεβαιώσουμε πως ο Χίτλερ είναι νεκρός. Μαζί με τη μεγάλη μας νίκη, νίκη κατά του Φασισμού και Ναζισμού θα είναι το παγκόσμιο τρόπαιο της μεγάλης μας πατρίδας», λέει χαμηλόφωνα στον σύντροφο υπουργό Μολότοφ πριν φορέσει τη γούνινη κάπα και βγει στην ταράτσα του Μαυσωλείου του Λένιν. Σε λίγο οι Ροκοσόφσκι και Ζούκοφ θα δώσουν το σήμα έναρξης του μεγάλου τελετουργικού για την 8η Μάη, μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών. Αυτά βέβαια ογδόντα χρόνια πριν.
Σήμερα ο Στάλιν, σαν σκιά ξεγλιστρά πάνω από την παγωμένη Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας. Παρατηρεί την εντυπωσιακή παράταξη του ρωσικού στρατού. Είναι ακόμη όλοι ακίνητοι πριν δοθεί το παράγγελμα. Στο κέντρο της Πλατείας, σε ειδική εξέδρα ο κοντός ξανθός με τα ακίνητα μάτια συγκεντρώνει όλα τα βλέμματα. Δίπλα του μια αντιπροσωπεία βουλευτών της Κάτω Δούμας, υπουργών του και στρατηγών. Σε απόσταση αναπνοής μια σειρά βετεράνων του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου που προσεγγίζουν τα εκατό βιολογικά χρόνια με δεκάδες παράσημα στις γούνες και τις στολές τους. Τους συνοδεύουν συγγενείς και νοσοκόμες. Πίσω τους μια αντιπροσωπεία της Βόρειας Κορέας. Δεκάδες στρατιώτες της εθελοντές συμμετέχουν στην εν εξελίξει ειδική επιχείρηση για την προστασία των ρωσόφωνων πληθυσμών στην Ουκρανία. Οι αφελείς και ιδιοτελείς Ευρωπαίοι τη λένε «ιμπεριαλιστική εισβολή» και τον Πούτιν «Πούτλερ». Οι σύμμαχοι, «νόμιμη άμυνα».
«Ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος ήταν η πιο τρανή και γενναία κορύφωση των αντιφασιστικών μετώπων του ’30 και το αποτέλεσμα της μεγάλης αυτοθυσίας του σοβιετικού λαού με τεράστιο αιματηρό κόστος κατά του Ναζισμού», σκέφτεται σχεδόν μεγαλόφωνα ο Ιωσήφ καθώς ίπταται πάνω από την ντυμένη με κόκκινες και ρώσικες σημαίες πλατεία της πρωτεύουσας. «Ηταν ακριβώς η απόδειξη πως δεν υφίσταται θεωρία των δύο άκρων αφού ο Φασισμός και ο Ναζισμός είναι το άκρο και η πιο ακραία εκδοχή του καπιταλισμού».
Εχει μόλις σκρολάρει στο κόκκινο τάμπλετ και έχει δει την πρόσφατη κρίση στη Γερμανία που κόντευε να μην έχει καγκελάριο. Τη Μελόνι να αγκαλιάζεται με τον Ορμπαν σε σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και έναν παράξενο τύπο με ξανθογκρί μαλλί από το προαύλιο του Λευκού Οίκου στην Ουάσιγκτον να εξαγγέλλει για πολλοστή φορά δασμούς. «Καλά, οι Αμερικάνοι το ξέραμε. Και το στοιχηματίζαμε με τον σύντροφο Λαβρέντι Μπέρια: Είναι ικανοί για τη μεγαλύτερη παρακμή, παρά το γεγονός πως είναι και οι πιο σοβαροί αντίπαλοι. Καπιταλισμός γαρ. Ενα τέρας με πολλά πρόσωπα. Οι Ευρωπαίοι όμως; Κάναμε τέτοιες θυσίες σαν λαός για να τους κυβερνά η Κάγια Κάλας και η Ούρσουλα;».
Ο Ιωσήφ ήπιε μια γουλιά βότκα από το σιδερένιο φλασκί και προσγειώθηκε δίπλα στον Πούτιν. Αόρατος όπως είναι μπορεί να ακούσει, να δει τα πάντα. Ακριβώς δίπλα στον ρώσο ηγέτη, κάθεται ο Λαβρόφ. Απαντά χαμηλόφωνα στο κινητό του: «Χωρίς την Κριμαία, μίστερ Ρούμπιο, δεν υπάρχει συμφωνία. Πείτε το εσείς στον Ζελένσκι. Εμείς το έχουμε ξεκαθαρίσει σε όλους τους τόνους». Τσιμπήθηκε ο Ιωσήφ για να δει αν δεν βλέπει όνειρο. «Ποια Ουκρανία; Δεν είναι μέρος και κράτος ισότιμο της μεγάλης μας ΕΣΣΔ; Και τι σόι πόλεμος είναι αυτός; Πατριωτικός; Ιμπεριαλιστικός; Υπάρχουν δίκαιοι και άδικοι πόλεμοι. Και κάθε σοσιαλιστική χώρα έχει το δικαίωμα της αυτοάμυνας απέναντι στα ιμπεριαλιστικά σκυλιά». Ο ύμνος της ΕΣΣΔ και της Διεθνούς έδωσαν το εναρκτήριο λάκτισμα για να αρχίσει η μεγάλη παρέλαση. «Ορίστε, ακόμη Σοσιαλισμό έχουμε. Και άρα ο κοντός ηγέτης είναι ο αντίστοιχος ΓΓ του Κόμματος και Πρόεδρος της χώρας», σκέφτηκε. «Γαίες. Θέλουμε και εμείς σπάνιες γαίες. Και μέρος της ανασυγκρότησης της Ουκρανίας», έγραφε τώρα ο Λαβρόφ στο μήνυμα του κινητού του προς άγνωστο αποστολέα.
Ο Κινέζος δίπλα στον Βλαδίμηρο είχε άλλον γκαϊλέ: «Εδώ Πρόεδρος Σι. Μην κουνηθεί η Ταϊβάν θα διατάξω “Ηλία, ρίχ’ το”». Ποια Κίνα και πoια Ταϊβάν. «Εμείς τα είχαμε καλά με τον Πρόεδρο Μάο αλλά ως εκεί. Εξάλλου πιστοί στον μαρξισμό και λενινισμό, δεν παρεκκλίναμε πόντο από τα ιδανικά της οικοδόμησης του Σοσιαλισμού. Ο Μάο ήταν άλλο τρένο. Σεβαστός, μα είχε άλλες επεξεργασίες. Να μου πεις και άλλη χώρα. Αχανής. Πώς το έλεγε εκείνος ο έλληνας ηθοποιός – ο φίλος του Καραμανλή; “Ενα δισεκατομμύριο μανδαρίνοι”. Αυτό», μονολόγησε ο Στάλιν προσπαθώντας να ξεμπερδέψει τα σύγχρονα γεωπολιτικά της 9ης Μάη του 2025, συγκρίνοντάς τα με εκείνα της 9ης Μάη του 1945. «Τότε είχαμε σχεδόν αμέσως από την επόμενη ημέρα έναν Ψυχρό Πόλεμο. Η Δύση ήταν μία. Μα κι εμείς είχαμε συμμάχους. Φτιάξαμε το Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Ενισχύσαμε τα Κομμουνιστικά Κόμματα όπου γης (περίπου). Οργανώσαμε αποστολή στο Διάστημα με τη Λάικα το 1957 (είχα ήδη πεθάνει τέσσερα χρόνια). Η εποχή μου ήταν έντονη, σκληρή βάρβαρη, μα ιδεολογική. Η ισορροπία που φτιάξαμε με τους Αμερικάνους ήταν λεπτή, μα ήταν ισορροπία. Φτάσαμε κοντά να πατηθούν πυρηνικά, μα δεν το κάναμε. Τώρα;». Ο Ιωσήφ έκρυψε το φλασκί στη μέσα τσέπη του χοντρού παλτού. Ανελήφθη στον παγωμένο ουρανό. «Ούρα!».