«Μου έφυγε ένα πεντοχίλιαρο, εντός του οποίου υπήρχαν και τα χρήματα για τις καλοκαιρινές διακοπές. Ψήθηκα από τη ζέστη. Και στον ημιτελικό, λούστηκα τη στενοχώρια». Ετσι συνοψίζει φίλος μου την εμπειρία του από το ταξίδι στο Αμπου Ντάμπι. Ναι, χάζεψε εντυπωσιακά κτίρια (όσο μπορούσε να σταθεί έξω), επισκέφθηκε χλιδάτα εμπορικά κέντρα, ξεπαραδιάστηκε για το φαγητό και γυρίζει στην πατρίδα απογοητευμένος με πεντάωρη πτήση. Το χειρότερο είναι που επιστρέφει μετανιωμένος επειδή αποφάσισε να πάει. Αλλά κάτι τέτοιο συμβαίνει συχνά, όταν τα όνειρά σου περνάνε από τα χέρια και τα πόδια άλλων. Σε αυτά τα ταξίδια πηγαίνεις με την ελπίδα να γυρίσεις χαρούμενος και με κλειστή φωνή. Οταν στραβώσουν, είναι καταστροφή. Δεν πειράζει. Του χρόνου, κύριοι. Η βασική υποχρέωση του φιλάθλου είναι να ξεχνάει τα άσχημα και να ελπίζει για τα επόμενα.