Πριν πεθάνει, ο Μίκης Θεοδωράκης έστειλε μια επιστολή στο ΚΚΕ στην οποία έλεγε ότι ήθελε να αφήσει αυτόν τον κόσμο σαν κομμουνιστής και ζητούσε από τον γενικό γραμματέα του κόμματος να επιληφθεί εκείνος προσωπικά ώστε να γίνει σεβαστή όχι μονάχα η ιδεολογία του.
Εκτελώντας αυτό που στο ΚΚΕ θεωρούν διαθήκη του μεγάλου συνθέτη είναι προφανές ότι θα υποτάξουν το έργο του στις κομματικές τους ανάγκες – έτσι έκαναν πάντα με τους καλλιτέχνες. Κι αν συστατικό της πολιτικής τους είναι ο εγγενής αντισημιτισμός, μια στάση κατά του Ισραήλ που υποκινείται από τον αντιδυτισμό τους, που σήμερα εκφράζεται ως εξισλαμισμένο μίσος κατά του δυτικού κόσμου, θα υλοποιήσουν ό,τι προστατεύει το περιεχόμενο που θέλουν να δώσουν. Που σημαίνει ότι όποιος, λόγω και έργω, δεν προάγει αυτό το περιεχόμενο δεν έχει θέση στις γιορτούλες του κόμματος, αποκλείεται. Μάλιστα κλυδωνίζεται και η θέση του στο μεγάλο κύμα της προοδευτικής πελατείας.
Κάπως έτσι εξοβελίστηκε η Γλυκερία από τη συναυλία του ΚΚΕ για τον Μίκη Θεοδωράκη επειδή θα τραγουδήσει στο Ισραήλ, κι όσοι θέλουν να μη χάσουν την πελατεία του προοδευτισμού και είχαν νταραβέρια με το κοινό του Ισραήλ χρειάστηκε να κάνουν δήλωση φρονημάτων. Ετσι γίνονται οι δουλειές στην επικράτεια του κομμουνισμού.