Μέσα σε ένα μόνο Σαββατοκύριακο, σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις επί ευρωπαϊκού εδάφους, η Ακροδεξιά της ηπείρου έδειξε τα δόντια της. Η έντονη ρευστότητα που επικρατεί σε Πολωνία, Ρουμανία και Πορτογαλία δεν αφορά μόνο τους πολίτες τους. Αφορά ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση και κάθε Ευρωπαίο επειδή επιβεβαιώνει μια τάση, η οποία γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρη. Την πρώτη Κυριακή των πολωνικών εκλογών ο εκλεκτός του Ντόναλντ Τουσκ βγήκε οριακά πρώτος. Ο υποψήφιος της ακροδεξιάς Συνομοσπονδίας, όμως, ήρθε τρίτος, είναι εξαιρετικά δημοφιλής στη νεολαία και θεωρείται ότι έθεσε τις βάσεις για τις κοινοβουλευτικές εκλογές του 2027. Στη Ρουμανία ο κεντρώος δήμαρχος Βουκουρεστίου κατάφερε να κερδίσει άνετα στον δεύτερο γύρο της προεδρικής κάλπης αλλά ο εθνικιστής αντίπαλός του είχε νικήσει στον πρώτο. Στην Πορτογαλία το ακροδεξιό Chega αύξησε τα ποσοστά του σε σχέση με τις προηγούμενες κοινοβουλευτικές εκλογές του 2024 – όταν είχε πάρει ένα ποσοστό-ρεκόρ – κι έχει αναδειχθεί σε ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων, αφού η Κεντροδεξιά της χώρας δεν έπιασε την αυτοδυναμία.
Τα χειρότερα μπορεί να αποφεύχθηκαν προς το παρόν. Ωστόσο, το σκηνικό το οποίο διαμορφώνεται σε όλες τις παραπάνω ευρωπαϊκές χώρες επιβεβαιώνει πως έχουν δίκιο όσοι ανησυχούν για την ενίσχυση των δεξιών ακραίων δυνάμεων. Αυτή η πλευρά του ιδεολογικού φάσματος φαίνεται να καθιερώνεται πλέον ως σημαντικός παίκτης σε πολλές από τις δημοκρατίες της Ενωσης. Γι’ αυτό, η απήχηση που έχουν οι υποψήφιοί της σε διόλου ευκαταφρόνητες μερίδες των εκλογικών σωμάτων πρέπει να αναλυθεί σε βάθος προκειμένου να βρεθεί ένας αποτελεσματικός τρόπος να μειωθεί. Ο κίνδυνος δεν είναι πια θεωρητικός. Είναι υπαρκτός.