Ηταν το επιστέγασμα για τον πρόεδρο Μακρόν, έπειτα από τόσες αποτυχίες, αυτή η μπούφλα που άρπαξε από την κυρία Μπριζίτ, τη δασκάλα του, που είναι και σύζυγός του. Χρησιμοποιώ τον όρο μπούφλα (μολονότι δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει…), επειδή δεν επρόκειτο για χαστούκι. Το λέμε χαστούκι στα ΜΜΕ για την ευκολία της συνεννόησης, αλλά δεν ήταν τέτοιο με την κλασική έννοια του όρου, δηλαδή το χέρι παίρνει φόρα και η παλάμη σκάει στο μάγουλο του άλλου. Οσο και αν η χειρονομία της Μπριζίτ θυμίζει χαστούκι, τεχνικά δεν είναι και, επομένως (το λέω με μεγάλη λύπη μου αυτό, γιατί μια τόσο εξαιρετική πράξη αξίζει επιβράβευση…) δεν μπορεί είναι υποψήφια για το βραβείο «Αναστασίας Αθήνη-Τσούνη»*, το οποίο απονέμεται κάθε χρόνο στο πιο θεαματικό, δημόσιο χαστούκι. Κρίμα! Γιατί, λίγη φόρα αν είχε δώσει στο χέρι της η κυρία Μακρόν, είχε στο τσεπάκι της το βραβείο.
Ομως, οι τεχνικές λεπτομέρειες δεν έχουν σημασία, γιατί το επεισόδιο ήταν εξίσου ατιμωτικό με ένα χαστούκι, εφόσον μιλάμε για αρχηγό κράτους και μάλιστα σε επίσημη επίσκεψη. Αυτό που έκανε η Μπριζίτ ήταν να τον σπρώξει απότομα από τη μούρη – το λέω αγοραία, για να γίνω κατανοητός. Ηταν ακριβώς η χειρονομία που κάνεις όταν τρίβεις μια τούρτα στο πρόσωπο του άλλου, αλλά χωρίς την τούρτα. (Κρίμα). Η ουσία είναι ότι η μπούφλα έκανε θρύψαλα το χαρακτηριστικό στυλάκι του προέδρου Μακρόν, αυτό το μείγμα χαζοχαρούμενης αισιοδοξίας και ανάλαφρης προσέγγισης. Ολη αυτή η παράσταση ευφυΐας, ευεξίας, ενεργητικότητας και αποτυχιών, που ισορροπούσε στα όρια του γελοίου, με τη σπρωξιά της Μπριζίτ πέρασε πια στο πεδίο της κανονικής κωμωδίας.
Συνέβαλαν και οι αδέξιοι χειρισμοί της προεδρίας, γιατί είναι στοιχειώδης ο κανόνας που λέει ότι, όταν η ζημιά είναι οφθαλμοφανής και αυταπόδεικτη, ξεκινάς την αντιμετώπισή της αναγνωρίζοντας ένα μέρος της αλήθειας, ώστε πάνω σε αυτό να χτίσεις τις δικαιολογίες σου. Οι άνθρωποι του προέδρου όμως προτίμησαν να το παρουσιάσουν αρχικά ως παιχνίδι. Οπως τα τρίχρονα στην παραλία, αν έχετε προσέξει, που σπρώχνονται μεταξύ τους και γελάνε, ώσπου το ένα να πέσει κάτω και να βάλει τα κλάματα. Κάπως έτσι φαντάζομαι το παιχνίδι που έπαιζαν ο πρόεδρος της Γαλλίας με την κυρία του στον διάδρομο του αεροπλάνου, που τους είχε μεταφέρει στο Βιετνάμ.
Εκτός, αν το παιχνίδι ήταν η κλασική τυφλόμυγα! Μήπως η σκηνή που είδαμε, το χέρι να σπρώχνει απότομα το πρόσωπο του Μακρόν, ήταν η στιγμή που η Μπριζίτ βρίσκει τον κατεργαράκο τον Εμανουέλ, που υποχωρούσε προς την έξοδο του αεροπλάνου; Μήπως, δηλαδή, είχε ένα μαντίλι δεμένο γύρω από τα μάτια της (τίποτα λιγότερο από Hermes, εννοείται) εκείνη τη στιγμή, αλλά εμείς, από τη γωνία που ήταν τοποθετημένη η κάμερα, είδαμε μόνο το χέρι της; Εν πάση περιπτώσει, η ερευνητική δημοσιογραφία στη Γαλλία δεν υπάρχει λόγος να κινητοποιηθεί για την εξακρίβωση του είδους του παιχνιδιού, διότι λίγο αργότερα και πάλι πηγές από το προεδρικό περιβάλλον παραδέχτηκαν ότι επρόκειτο για καβγαδάκι (sic). Ετσι εξηγείται, λοιπόν, γιατί δεν είδαμε κανονικό χαστούκι, από αυτά που παράγουν τον ήχο «πλαφ!». Στην περίπτωση αυτή, θα ήταν καβγάς. Μόνο με σπρωξιές στο πρόσωπο, ήταν καβγαδάκι.
Το περιστατικό ήταν σίγουρα καταστροφικό για τον πρόεδρο Μακρόν – η γελοιοποίηση είναι πάντα καταστροφή, όχι απλώς ζημία. Ωστόσο, ήταν άκρως διασκεδαστικό. Με αυτό λοιπόν ως αφορμή προτείνω να κάνουν τη σχέση τους ριάλιτι στην τηλεόραση, δηλαδή στις πλατφόρμες που τείνουν να την αντικαταστήσουν. Να επανεκλεγεί ο Μακρόν δεν υπάρχει περίπτωση, ούτε καν ως δήμαρχος στην επαρχία. Πώς θα ζήσει χωρίς δημοσιότητα, στην οποία είναι εθισμένος; Το ριάλιτι είναι, πιστεύω, μια αξιόλογη ιδέα, παρότι δική μου. Θα μπορούσαν μάλιστα να προσκαλούν κατά καιρούς άλλους γκλαμουράτους, της δικής τους κατηγορίας, π.χ., τον Σαρκοζί με την Κάρλα ή, γιατί όχι, τη Μέγκαν με τον πρίγκιπα κ.ά. Είμαι πεπεισμένος ότι θα έχει τεράστια επιτυχία διεθνώς. Και μόνο τότε, όταν πια ο Μακρόν θα έχει γίνει σταρ της παγκόσμιας σόουμπιζ, θα μπορέσει να ανταγωνιστεί τον Ντόναλντ Τραμπ στο πεδίο του!
*Ηταν η γυναίκα η οποία τον Οκτώβριο του 1997 χαστούκισε δις (κανονικά και
με την ανάποδη) τη Δήμητρα Λιάνη-
Παπανδρέου, κατά την παρουσίαση
του βιβλίου της.