Ολο και μεγαλύτερη είναι η ανάγκη περίθαλψης έκτακτων περιστατικών τραυματισμένων και ασθενών ζώων, στα οποία απαιτείται άμεση αντιμετώπιση και εντατική νοσηλεία. Ιδίως τις βραδινές ώρες, τις αργίες και τα Σαββατοκύριακα η εύρεση κτηνιάτρων αναδεικνύεται σε δυσεπίλυτο γρίφο. Οι διαθέσιμες επιλογές για εφημερίες 24 ωρών νοσοκομείων και κλινικών παραμένουν τόσο λίγες, που η σωτηρία ενός ζώου συχνά εξαρτάται από τύχη – και από το αν διαθέτεις την οικονομική δυνατότητα για τη σωτηρία του.
Λίγες επιλογές στην Αττική
Ακόμη και στην Αττική, όπου συγκεντρώνεται ο μεγαλύτερος αριθμός κτηνιατρικών κέντρων της χώρας, μπορούμε με τα δάχτυλα του ενός χεριού να μετρήσουμε τα 24ωρα νοσοκομεία ζώων. Ο κηδεμόνας που θα βρει το κατοικίδιό του σε σοβαρό κίνδυνο στις 3 π.μ. ξέρει πως οι περισσότερες κλινικές είτε δεν εφημερεύουν, είτε το κόστος είναι υπέρογκο χωρίς να μπορεί να αντεπεξέλθει. Το αποτέλεσμα; Αναμονές που στοιχίζουν ζωές. Φυσικά, το ΔΙΚΕΠΑΖ, το οποίο αυτοπροσδιορίζεται ως νοσοκομείο ζώων για τα αδέσποτα ζώα, λειτουργεί με όρους προβληματικού δημόσιου φορέα. Διαθέτει ασθενοφόρο ζώων αξίας δεκάδων χιλιάδων ευρώ, αλλά δεν λειτουργεί ούτε 24ωρο, ούτε καν τα Σάββατα, ενώ το καλοκαίρι… κλείνει για διακοπές, σαν να πρόκειται για παιδικό σταθμό.
Η επαρχία
στο σκοτάδι
Από την Κρήτη έως τη Μακεδονία, η εικόνα είναι ακόμα πιο θλιβερή. Στο νησί της Κρήτης, για παράδειγμα, δεν υπάρχει ούτε ένα πλήρως εξοπλισμένο νοσοκομείο ζώων που να λειτουργεί όλο το 24ωρο. Ενας ιδιοκτήτης στον Βόρειο Αξονα θα χρειαστεί να διανύσει εκατοντάδες χιλιόμετρα και να πληρώσει διπλάσιο κόστος μεταφοράς, μόνο για να φτάσει σε κτηνίατρο που ίσως ανοίξει – εάν βρεθεί φυσικά. Λαμπρή εξαίρεση η Μαγνησία που διαθέτει 24ωρο νοσοκομείο ζώων άρτια εξοπλισμένο.
Υπέρογκες χρεώσεις
και οικονομικό αδιέξοδο
Ακόμη και εκεί όπου υπάρχει η δυνατότητα εφημερίας, οι χρεώσεις φτάνουν σε επίπεδα απαγορευτικά. Μόνο η είσοδος ξεκινά από 70 ευρώ και φτάνει μέχρι τα 120 ευρώ ενώ χρεώνονται έξτρα οι υπηρεσίες και τα αναλώσιμα, συχνά με επιπρόσθετη χρέωση. Το ερώτημα είναι πόσοι μπορούν να ανταποκριθούν σε τέτοιες χρεώσεις.
Τα αδέσποτα… «αόρατα» εκτός ωραρίου
Οταν το θύμα είναι αδέσποτο, η μάχη είναι ακόμα πιο άνιση. Τα περισσότερα κτηνιατρεία αδυνατούν να τα αναλάβουν αν δεν υπάρχει κάποιος να επωμιστεί το χρέος, ενώ οι δημοτικές Αρχές που καλούνται να καλύψουν αυτά τα κενά υπολειτουργούν λόγω ελλείψεων προσωπικού και κονδυλίων. Ετσι, τα αδέσποτα που π.χ. χτυπήθηκαν στον δρόμο αντιμετωπίζονται σαν να έχουν ανάγκες μόνο 8 π.μ. – 2 μ.μ. τις καθημερινές.
Μια ιστορία
που συγκλονίζει
Εθελοντικές ομάδες καταγγέλλουν στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» ότι έχουν αναγκαστεί να πάρουν στα χέρια τους ζώα ναρκωμένα και χτυπημένα αδέσποτα ζώα από κτηνιατρεία και κλινικές μόνο και μόνο γιατί δεν είχαν τη δυνατότητα να αποπληρώσουν το ποσό στο σύνολό τους.
«Καταλαβαίνουμε ότι τα κτηνιατρεία και οι κλινικές είναι επιχειρήσεις αλλά κι εμείς είμαστε απλοί εθελοντές και τα ζώα πλάσματα που αξίζουν περίθαλψης, δεν μπορούμε να τα αφήνουμε να πεθαίνουν αβοήθητα. Δεν είναι όλα χρήματα. Πρέπει να βρεθεί χρυσή τομή» – Ε. Π., εθελόντρια φιλοζωικού σωματείου στην Αττική.
Ανθρώπινο δυναμικό
και ανεπαρκής εμπειρία
Ακόμα και στις περιπτώσεις όπου υπάρχει νοσοκομείο ζώων σε λειτουργία, το προσωπικό είναι ελάχιστο. Συχνά, μία ολόκληρη βάρδια καλύπτεται από έναν μόνο γιατρό και έναν νοσηλευτή, οι οποίοι καλούνται να διαχειριστούν παράλληλα σοβαρά περιστατικά, επείγοντα, εισαγωγές και τηλεφωνικές κλήσεις. Είναι πρακτικά αδύνατο να προσφερθεί η φροντίδα που αρμόζει. Επιπλέον, δεν είναι λίγες οι φορές που στις εφημερίες τοποθετούνται νεότεροι ή όχι τόσο έμπειροι γιατροί, χωρίς την απαιτούμενη εξειδίκευση για δύσκολα ή χειρουργικά περιστατικά. Φυσικά, κανείς δεν πηγαίνει το ζώο του στο νοσοκομείο στη 1 τα ξημερώματα για εμβόλια…
ο ρόλος του Πανελλήνιου
Κτηνιατρικού Συλλόγου
Ενα ερώτημα που τίθεται όλο και πιο επιτακτικά είναι ποια είναι η στάση του Πανελλήνιου Κτηνιατρικού Συλλόγου μέσα σε όλο αυτό το χάος. Δεν θα έπρεπε να έχει ήδη θεσμοθετήσει ένα σύστημα εφημεριών ανά νομό, ώστε να διασφαλίζεται η ελάχιστη δυνατή κάλυψη σε κάθε περιοχή της χώρας; Η απουσία οποιουδήποτε οργανωμένου σχεδιασμού οδηγεί σε ένα τοπίο όπου ο κάθε κτηνίατρος λειτουργεί κατά βούληση και οι πολίτες δεν έχουν κανένα σαφές σημείο αναφοράς. Το αποτέλεσμα είναι προφανές: τα ζώα πληρώνουν το τίμημα της ανεπάρκειας και οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες νιώθουν εγκαταλελειμμένοι από όλους.