Από την αρχή της Μεταπολίτευσης έχουν ιδρυθεί πάνω από 93 κόμματα στην Ελλάδα. Τα τελευταία δεκατρία χρόνια μόνο εμφανίστηκαν γύρω στα 35. Οπότε, η κουβέντα που έχει ξεκινήσει αυτή την εβδομάδα στα πολιτικά και παραπολιτικά πηγαδάκια σχετικά με τις φήμες που θέλουν ένα ακόμη να ετοιμάζεται στα δεξιά, αλλά και για τις προσπάθειες να δημιουργηθεί ένας νέος φορέας ο οποίος θα καλύψει το κενό στην Κεντροαριστερά, είναι μάλλον μπίζνες ας γιούζουαλ. Αλλωστε, στην πλευρά της προοδευτικής παράταξης αναζητούν το σχήμα που θα της επιτρέψει την επάνοδο στο στάτους του πόλου του κομματικού συστήματος εδώ και καιρό. Οι δε πούροι συντηρητικοί επαγγελματίες της πολιτικής προσδοκούν ότι θα ελληνοποιήσουν το φαινόμενο του τραμπισμού, προκειμένου να ηγηθούν του ιερού αγώνα του έθνους κατά της woke κουλτούρας, από την εποχή που διάβαζαν τα αμερικάνικα προεκλογικά γκάλοπ. Οι κεντροαριστεροί επίδοξοι μαιευτήρες δεν έχουν καταλήξει σε λύση για τη δυστοκία, ενώ ο χώρος των εθνοπατριωτών – παρότι διατηρεί δυνάμεις – δεν βρίσκεται αυτή την περίοδο στα δημοσκοπικά υψηλά του.