Λογόρροια, πολυλογία, μπλα μπλα
Λογοδιάρροια (η): σημαίνει υπερβολική, ακατάσχετη φλυαρία. Πρόκειται για λέξη που έφτασε στις μέρες μας από την αρχαία ελληνική γλώσσα και προέρχεται από τις λέξεις λογο+διάρροια (η δεύτερη είναι το ουσιαστικό του ρήματος διαρρέω, από το διά+ρέω). Συνώνυμα της λογοδιάρροιας είναι η λογόρροια, η πολυλογία, το… μπλα μπλα, η πάρλα και ούτω καθ’ εξής.
Για τους «λόγιους» της παρέας, και ομιλώ για κάτι φιλοσοφημένους τύπους μεταξύ υμών και ημών, θα πρέπει να αναφέρω ότι τον όρο μας παρέδωσε ο… πολυτεχνίτης (καθότι βιολόγος, φυτολόγος, ζωολόγος, γαστρονόμος, διαιτολόγος, ρήτορας και γραμματικός) Αθήναιος ο Ναυκρατίτης, ο οποίος έζησε στη Ρώμη και την Αλεξάνδρεια, και περί τα τέλη του 2ου μ.Χ. αιώνα, συνέγραψε σπουδαίο, τριαντάτομο, έργο υπό τον τίτλο «Δειπνοσοφισταί». Το έργο θεωρείται σπουδαίο, διότι ο άνθρωπός μας, περιγράφοντας ένα συμπόσιο που παρέθεσε υποτίθεται ένας πλούσιος Ρωμαίος σε 29 καλεσμένους του, στην ουσία παρέδωσε στις επόμενες γενιές τη γνώση για τον αρχαίο ελληνικό κόσμο – την κοινωνική και πολιτική ζωή, τις τέχνες, τα γράμματα, τις επιστήμες, τα ήθη και τα έθιμα. Γι’ αυτό και του είμαστε ευγνώμονες…
Στους «Δειπνοσοφιστές» του Αθήναιου λοιπόν, συμπεριλαμβάνεται και η φράση «έως αν της λογοδιαρροίας απαλλαγώσιν ούτοι οι τραπεζορήτορες»!!
Ερωτας με τα μικρόφωνα
Τι είπε ο άνθρωπος πριν από 1.800 χρόνια, και χωρίς φυσικά να γνωρίζει τι συμβαίνει στην ελληνική Βουλή 18 αιώνες μετά, με μια πρόεδρο κόμματος, την πρόεδρο Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία έχει αναπτύξει… σφοδρό έρωτα με τα μικρόφωνα, ε; Η οποία έτσι και πάρει τον λόγο, για την ακρίβεια, έτσι και εμφανιστεί στην Ολομέλεια για να τοποθετηθεί, δεν υπάρχει περίπτωση να μη γίνει το… συμπούρμπουλο. Διότι ξεκινάει να μιλήσει, και ξεχνάει να σταματήσει. Οσοι προεδρεύοντες, και ο πρόεδρος Νικήτας, αποπειραθούν να τη διακόψουν, το μετανιώνουν φρικτά. Διότι η πρόεδρος Ζωή όχι μόνο δεν θα υπακούσει στις παραινέσεις του προεδρείου «να ολοκληρώσει» (επιτέλους!), αλλά θα συνεχίσει με μεγαλύτερη ορμή και περισσότερο πάθος, ερμηνεύοντας τις διακοπές, ως απόπειρες να τη… φιμώσουν!
Τη Δευτέρα που μας πέρασε για παράδειγμα, σε μια ερώτηση που είχε υποβάλει στην υπουργό Εργασίας, μίλησε συνολικά 41 λεπτά – 19 στην πρωτολογία της και 22 στη δευτερολογία της. Πόσος χρόνος επιτρέπεται για ανάλογες περιπτώσεις; 2 λεπτά πρωτολογία, 3 λεπτά δευτερολογία!!!
Θεούλα!
Το νομοσχέδιο, η Ζωή…
Την Τετάρτη πάλι, στην Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, είχε εισαχθεί προς συζήτηση ένα νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης που ρυθμίζει θέματα της Σχολής Δικαστών, αλλά και ζητήματα των δικαστικών λειτουργών, όπως εκείνα της εντοπιότητας κ.λπ. Εχοντας και την ιδιότητα της δικηγόρου, σιγά που θα άφηνε την ευκαιρία η πρόεδρος Ζωή, να μην εμφανιστεί στην Επιτροπή. Ασε που ξύπνησε και μνήμες του 2015, όταν η πρόεδρος φερόταν ως φαβορί για υπουργός Δικαιοσύνης, αλλά τελευταία στιγμή, τον φώτισε ο Θεός τον Τσίπρα και δεν την έκανε (αντ’ αυτού, της χρύσωσε το χάπι και την έχρισε πρόεδρο της Βουλής).
Αξέχαστες μέρες…
(Φανταστείτε μόνο τι θα είχε συμβεί με την πρόεδρο Ζωή, υπουργό Δικαιοσύνης. Αυτό μόνο σας λέω…)
…και το μπάχαλο που έφερε αναβολή
Επανέρχομαι στα της Τετάρτης. Για το νομοσχέδιο, είχαν κληθεί σε ακρόαση εκπρόσωποι φορέων – δικαστές εν ενεργεία και μάλιστα ανώτατοι, προκειμένου να τοποθετηθούν επί των προτεινόμενων νομοθετικών ρυθμίσεων. Μετάνιωσαν όμως την ώρα και τη στιγμή. Διότι η πρόεδρος Ζωή, δεν φτάνει που μίλησε για περισσότερο από μία… ώρα (ως πρόεδρος κόμματος δικαιούται δεκαπέντε λεπτά όλα κι όλα), έφερε στα πρόθυρα νευρικής κρίσης ανώτατους λειτουργούς της Δικαιοσύνης. Για παράδειγμα, η γενική διευθύντρια της Σχολής Δικαστών, εκ των αντιπροέδρων του Αρείου Πάγου κ. Παπαδοπούλου, μη αντέχοντας το ύφος και το είδος των ερωτήσεων της προέδρου Ζωής, ζήτησε κάποια στιγμή απεγνωσμένα την προστασία του προεδρείου της Επιτροπής. Ο δε εκπρόσωπος των δικαστών του Ελεγκτικού Συνεδρίου κ. Τσακανίκας, που κλήθηκε με ένταση και επιμονή από την πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας να απαντήσει σε ερώτηση/τοποθέτηση ότι η κυβέρνηση παρεμβαίνει νομοθετικά στο έργο των δικαστών, απηύδησε ο άνθρωπος σε βαθμό που έφτασε στα όριά του.
Μην τα πολυλογώ, αποτέλεσμα όλου αυτού του μπάχαλου, που δημιουργήθηκε, ήταν να αναβληθεί η επόμενη κοινή συνεδρίαση της Επιτροπής με την Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, που ήταν προγραμματισμένη να συνεδριάσει αμέσως μετά.
Θεούλα (δις)!
Χρονοδιακόπτες στη Βουλή
Λίγο αργότερα, ανέβηκε στην έδρα της Ολομέλειας ο πρόεδρος της Βουλής Νικήτας Κακλαμάνης, ο οποίος είχε πληροφορηθεί τα καθέκαστα με τη συμπεριφορά της προέδρου Ζωής, και σου λέει ο άνθρωπος «δεν πάει άλλο, ως εδώ». Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν, ανήγγειλε ότι σύντομα θα περάσει διάταξη στον κανονισμό της Βουλής, με την οποία θα τοποθετηθεί αυτόματος κόφτης στην υπέρβαση χρόνου από τους ομιλητές στην Ολομέλεια και τις επιτροπές της Βουλής. Οπως είπε, η τοποθέτηση του χρονοδιακόπτη στα μικρόφωνα επιβάλλεται πλέον «ώστε τέτοια περιστατικά να μη γίνονται ανεκτά από κανέναν, αφού η τεχνολογία δεν υποκύπτει ούτε σε καταγγελίες ούτε σε όποιον θεωρεί ότι είναι ανώτερος ή διαφορετικός ή ο μόνος που αποκαλύπτει, παλεύει για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη».
Εγώ το μόνο που έχω να προσθέσω είναι ότι για την τοποθέτηση του χρονοδιακόπτη είναι σύμφωνοι τόσο ο Πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης όσο και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης Νικ. Ανδρουλάκης.
Σε μια μόνο περίπτωση δεν θα χρησιμοποιείται: κατά τις προ ημερησίας διατάξεως συζητήσεις στην Ολομέλεια, σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών…
Κλείνουν τα μάτια στην ασχήμια
Ενθυμείσθε υποθέτω τις προ εβδομάδος αναφορές μου εδώ, για το άθλιο θέαμα στον χώρο προ του Αγνωστου Στρατιώτη, με το… υπαίθριο καφενεδάκι που έχει στηθεί εκεί, και στο οποίο συγκεντρώνονται κάθε βράδυ διάφοροι αργόσχολοι προκειμένου να ζυμωθούν μεταξύ τους, για το δυστύχημα στα Τέμπη. Είχα απευθυνθεί στον Δήμο Αθηναίων, για το ντροπιαστικό θέαμα με τον βρωμερό μουσαμά που κάλυπτε τα… συμπράγκαλα του… καφενείου, λέγοντας ότι δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό, στο κεντρικότερο τοπόσημο της Αθήνας, όπου καθημερινά συγκεντρώνονται χιλιάδες τουρίστες που παρεπιδημούν στην πόλη.
Πέρασα από εκεί το βράδυ της Τετάρτης. Ο μουσαμάς εξακολουθεί να υπάρχει, ακόμη πιο βρώμικος εννοείται. Αλλά αυτή τη φορά, οι λειτουργούντες το… καφενείο, είχαν κουβαλήσει και… πέντε πλαστικές καρέκλες!!!
Μια νεαρή καθόταν σε μία από αυτές, και έπινε, δέκα η ώρα το βράδυ, τον καφέ της (υποθέτω, δεν είμαι και βέβαιος…), δυο-τρεις κοπελιές τριγυρνούσαν ανάμεσα στα ονόματα των θυμάτων των Τεμπών, ανάβοντας ρεσό, και τακτοποιώντας κάτι άθλια γλαστράκια, ενώ αρκετοί τουρίστες φωτογράφιζαν την αλλαγή των Ευζώνων στο μνημείο, που συνέβαινε εκείνη την ώρα.
Επαναφέρω λοιπόν, και πάλι το θέμα, πρώτα προς τον Δήμο της Αθήνας. Ως πότε θα κλείνει τα μάτια μπροστά σε αυτή την ασχήμια; Ως πότε θα κάνει ότι δεν βλέπει αυτό που συμβαίνει;
Και κατά δεύτερον, προς την κυβέρνηση: δεν υπάρχει κάποιος αρμόδιος για να ασχοληθεί με αυτό το θέ(α)μα, από τη στιγμή που ο Δήμος Αθηναίων δεν πράττει το αυτονόητο;
(Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ ότι πρέπει να σβήσουν τα ονόματα. Εννοώ ότι πρέπει να καθαρίσει ο χώρος…)