Δεν ήταν, τελικά, χωρίς αντικείμενο ο ηθικός πανικός που υιοθέτησε η Αριστερά, όταν ένα παπούτσι της Αντίντας στον αττικό ουρανό φωτογραφήθηκε επιτηδευμένα να φαίνεται ότι πατάει την Ακρόπολη. Χθες επιβεβαιώθηκε ότι η συριζογενής Αριστερά, έστω ένα μικρό τμήμα της, αυτό της Νέας Αριστεράς, δεν διαμαρτύρεται για θέματα αισθητικής χωρίς δεύτερες σκέψεις.
Γι’ αυτό με πρακτικές ΚΚΕ, χθες, νεολαίοι και μερικοί γηραλέοι της Νέας Αριστεράς ανέβηκαν στην Ακρόπολη προσπαθώντας να κρεμάσουν μια μεγάλη παλαιστινιακή σημαία, με σκοπό τη φωτογράφησή της και τη διάδοση των φωτογραφιών.
Κατανοώ την ανάγκη των νέων αυτών να διαδηλώσουν την άποψή τους, αλλά γιατί ντε και καλά να το κάνουν στην Ακρόπολη; Προφανώς, επειδή πιστεύουν ότι το αρχαιολογικό φόντο θα κάνει πιο επικοινωνιακή την πράξη τους. Πιο επιθετικοί από την Αντίντας, αλλά γιατί; Δεν έχουν εμπιστοσύνη στο κύρος των ιδεών τους, χρειάζονται το κύρος και του μνημείου;
Υπενθυμίζω ότι σε μια ανάλογη παρέμβαση, μέλη της ίδιας Νεολαίας είχαν πετάξει στη Βουλή επικριτικά για τον Πρωθυπουργό τρικάκια. Τότε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρενέβη για να μη διωχθούν. Θα σκέφτηκε ότι «κατά βάθος είναι καλά παιδιά», γι’ αυτό σε εκείνη την περίπτωση ο ακτιβισμός ήταν τσάμπα. Αλλά ο ακτιβισμός δεν μπορεί να είναι τσάμπα στο διηνεκές – κάπως ας το εμπεδώσουν και οι αγωνιστές.