Με τον φετινό τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ συμβαίνει κάτι περίεργο. Φτάνουν σ’ αυτόν δύο ομάδες, η Παρί Σεν Ζερμέν και η Ιντερ, η συμμετοχή των οποίων σε αυτόν δεν έχει τίποτα το παράξενο. Χωρίς να συγκαταλέγονται στα μεγάλα φαβορί για την κατάκτηση της διοργάνωσης οι δύο ομάδες έχουν αγωνιστεί σε τελικό σχετικά πρόσφατα: η Ιντερ το 2023 στην Κωνσταντινούπολη όταν και έχασε από τη Μάντσεστερ Σίτι και η Παρί το 2020 όταν και ηττήθηκε από την Μπάγερν Μονάχου. Αυτό που είναι σπάνιο δεν είναι η παρουσία τους σε έναν τελικό, αλλά η συνύπαρξή τους. Το ματς Ιντερ – Παρί, ως τελικό, το έβλεπαν ελάχιστοι. Γι’ αυτό και κεντρικά πρόσωπα στο συγκεκριμένο απρόβλεπτο τελικό μοιάζουν οι δύο προπονητές. Ο Λουίς Ενρίκε που παρουσιάζει φέτος μία ειδικά μετά τον Ιανουάριο εξαιρετική Παρί και ο Σιμόνε Ιντζάγκι που απέδειξε ότι η παρουσία του με την Ιντερ στον προ διετίας τελικό της Πόλης δεν ήταν τυχαία.
MSN
Ο Λουίς Ενρίκε είναι η περίπτωση του προπονητή στον οποίο η μοίρα δίνει μία δεύτερη ευκαιρία να μπει στο κλαμπ των πολύ μεγάλων, αυτών δηλαδή που έχουν κερδίσει τη συγκεκριμένη διοργάνωση περισσότερο από μία φορά – και στη συγκεκριμένη περίπτωση και με δύο διαφορετικές ομάδες. Ο Λουίς Ενρίκε έχει κερδίσει το Τσάμπιονς Λιγκ με την Μπαρτσελόνα το 2015 στο Βερολίνο, χωρίς ωστόσο να λάβει τότε τα μπράβο και τους επαίνους που του άξιζαν. Ολοι έβλεπαν εκείνη την Μπαρτσελόνα ως συνέχεια της ομάδας που δημιούργησε ο Πεπ Γκουαρντιόλα, κυρίως γιατί είχε το ίδιο στυλ παιχνιδιού με εκείνη. Kι όλοι θεωρούσαν μυστικό της επιτυχίας της την ταυτόχρονη παρουσία τριών καταπληκτικών επιθετικών όπως ο Σουάρες, ο Νεϊμάρ και φυσικά ο Μέσι. Η δουλειά του Ενρίκε, στο μυαλό των περισσότερων, ήταν απλά να έχει αυτούς τους τρεις σε καλή κατάσταση.
Εμπαπέ
Στη συνέχεια της καριέρας του μετά εκείνο το κερδισμένο Τσάμπιονς Λιγκ ο Λουίς Ενρίκε έκανε λίγα. Εφυγε από την Μπαρτσελόνα το 2017 ύστερα από μια αποτυχημένη σεζόν. Ανέλαβε την Εθνική Ισπανίας με την οποία δεν έκανε τίποτα το σημαντικό. Στο μεταξύ έχασε και την κόρη του – μαζί ίσως και το κέφι του: το χτύπημα ήταν μεγάλο. Ηταν τυχερός που οι καταριανοί ιδιοκτήτες της Παρί τον φώναξαν το καλοκαίρι του 2013 για να του δώσουν την ευκαιρία να δουλέψει σε μια ομάδα που ξεκινά κάθε σεζόν έχοντας συνήθως στο τσεπάκι το πρωτάθλημα Γαλλίας. Ο Λουίς Ενρίκε έχει ανάγκη από επιτυχίες και στον πάγκο της Παρί επέστρεψε σ΄ αυτές. Ομως οι κατακτήσεις πρωταθλημάτων στους Παριζιάνους δεν αρκούν. Μετά τον περσινό αποκλεισμό από την Μπορούσια Ντόρτμουντ στον ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ η παραμονή του Λουίς Ενρίκε στο Παρίσι έμοιαζε δύσκολη. Ομως προέκυψε η αποχώρηση του σταρ της ομάδας Κιλιάν Εμπαπέ που διάλεξε τη Ρεάλ Μαδρίτης. Οι καταριανοί ιδιοκτήτες έκριναν ότι η φυγή του Εμπαπέ μπορούσε να αντιμετωπιστεί μόνο από έναν προπονητή που την ομάδα τη γνωρίζει και ο Λουίς Ενρίκε κέρδισε χρόνο. Τον αξιοποίησε εξαιρετικά. Απέκτησε στη θέση του αποχωρήσαντος σταρ, όχι έναν ποδοσφαιριστή ανάλογου διαμετρήματος, αλλά τον νεαρό ταλαντούχο Ντούε τον οποίο κανείς δεν συνέκρινε με τον Εμπαπέ. Τον ρόλο του Εμπαπέ ο Λουίς Ενρίκε τον έδωσε στον πολυσυζητημένο Ντεμπελέ, που η Παρί είχε αποκτήσει ένα χρόνο πριν από την Μπαρτσελόνα πληρώνοντας πάνω από 70 εκατομμύρια. Ο Ενρίκε κατάφερε να ξυπνήσει τον εγωισμό του Ντεμπελέ: τον έπεισε ότι αυτός πρέπει να γίνει ο ηγέτης της ομάδας και τον χρησιμοποίησε σ’ έναν ελεύθερο ρόλο στην κορυφή της επίθεσης: όταν τον είδε να σκοράρει κατά ριπάς (έχει φτάσει τα 33 γκολ στη σεζόν) έτριβε τα χέρια του. Και όταν τον Ιανουάριο οι Καταριανοί έκαναν δεκτό το αίτημά του να αγοράσουν όχι έναν σέντερ φορ, όπως η ομάδα έμοιαζε να έχει ανάγκη, αλλά τον γεωργιανό εξτρέμ της Νάπολι Χβίτσα Κβαρατσκέλια το παζλ ολοκληρώθηκε.
Τελικός
Στην εφετινή Παρί ο Λουίς Ενρίκε δεν έχει Μέσι, Νεϊμάρ, Σουάρες. Αλλά μετά τον Ιανουάριο και αφού έφτασε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος σε χρόνο ρεκόρ η ομάδα του απέκλεισε στο Τσάμπιονς Λιγκ τρεις αγγλικές ομάδες: τη Λίβερπουλ, την Αστον Βίλα και την Αρσεναλ. Ο ίδιος έδειξε τις ικανότητές του στη δημιουργία μιας Παρί χωρίς τον Εμπαπέ, αφήνοντας μάλιστα κατά μέρους το ισπανικό τίκι τάκα football, που του χάρισε τους θριάμβους τον καιρό που προπονούσε την Μπαρτσελόνα. Δείχνοντας εμπράκτως ότι ως προπονητής ξέρει να χτίζει ομάδες οδήγησε την Παρί στον τελικό του Μονάχου, την ώρα που χωρίς αυτόν η Μπαρτσελόνα σε αντίστοιχο τελικό δεν έχει αξιωθεί να φτάσει.
Αδερφός
Ο Σιμόνε Ιντζάγκι θα έχει στο Μόναχο την δεύτερη ευκαιρία σε δύο χρόνια να κερδίσει το Τσάμπιονς Λιγκ – αλλά αυτός τη μοίρα του την άλλαξε μόνος του. Και πάλι η Ιντερ του κατεβαίνει στον τελικό χωρίς την ετικέτα του φαβορί. Δεν θα μπορούσε να την έχει καθώς κοστίζει τα μισά χρήματα από την ομάδα της Παρί ενώ στη league phace του Τσάμπιονς Λιγκ δεν βρισκόταν ούτε μεταξύ των 15 ακριβότερων ομάδων! Ο Σιμόνε Ιντζάγκι ως ποδοσφαιριστής υπήρξε ο αδερφός ενός διάσημου μεγάλου σέντερ φορ, του Πίπο Ιντζάγκι, που σκόραρε ασταμάτητα και με τη φανέλα της Γιουβέντους και με τη φανέλα της Μίλαν. Ο Σιμόνε ήταν κι αυτός σέντερ φόρ με άλλα όμως χαρακτηριστικά. Δεν βασιζόταν στο ένστικτο και την ταχύτητά του όπως ο λαοφιλής Πίπο αλλά στο μυαλό του – αυτό χρησιμοποιεί και ως προπονητής. Γνωρίζοντας καλά το υλικό που έχει στα χέρια του εδώ και χρόνια παρουσιάζει μια ομάδα με καλή άμυνα, μεγάλη μαχητικότητα και ξεκάθαρη ιεραρχία. Προχώρησε στη διοργάνωση με όπλο την άμυνα, καθώς σε όλη την πρώτη φάση δεν δεχόταν γκολ και στον ημιτελικό πέτυχε το απόλυτο κατόρθωμα αποκλείοντας την Μπαρτσελόνα από την οποία δέχτηκε έξι γκολ σε δύο ματς αλλά σημείωσε ένα παραπάνω. Η Ιντερ έχει έμπειρα παιδιά, παίρνει γκολ από πολλούς παίκτες, εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο τρόπο στημένες φάσεις. Δεν έχει βέβαια πολυτέλειες στον πάγκο της και γι’ αυτό και έχασε το πρωτάθλημα Ιταλίας από τη Νάπολι: η κούραση του Τσάμπιονς Λιγκ πληρώθηκε ακριβά.
Δημιουργός
Απόψε το βράδυ το κύπελλο θα το σηκώσει ή ο Λουίς Ενρίκε ή ο Σιμόνε Ιντζάγκι. Ο,τι και να γίνει και οι δύο έχουν αποδείξει ότι είναι καλύτεροι από αυτό που ο κόσμος πίστευε. Οποιος κερδίσει θα εισπράξει το χειροκρότημα ως μεγάλος δημιουργός.