Εντάξει, θα μπορούσε να είναι και χειρότερα. Ας πούμε, ο Πρωθυπουργός να αντιγράφει πλήρως τον Τραμπ και να λέει «είσαι απαίσιος δημοσιογράφος» σε όποιον κάνει δυσάρεστες ερωτήσεις, να ειρωνεύεται εκπομπές και κανάλια ή να τα αποκλείει από το μπρίφινγκ. Ισως θα πρέπει να λέμε κι ένα «ευχαριστώ» που τη βγάζουμε σχετικά καθαρή.
Να, ας πούμε, αυτό το τελευταίο του Κυριάκου Μητσοτάκη, ενώ έδινε συνέντευξη σε ένα (κάπως φιλικό ας το πούμε) ραδιόφωνο και αποφάσισε να απαντήσει σε ένα κριτικό άρθρο με την προτροπή «μη διαβάζετε μόνο “Guardian”, είναι η “Εφημερίδα των Συντακτών” της Βρετανίας». Προσβολή δύο σε ένα, δεν την τσιγκουνεύτηκε, αν και πέταξε κι ένα «καλός κι ο “Guardian”», με συγκατάβαση σχολιασμού κομμωτηρίου, του τύπου «καλό και το μαλλάκι σου, Καίτη μου», το λεγόμενο και «προσβλιμέντο».
Δεν θυμάμαι, ομολογώ, σε ποιο σοβαρό κράτος οι σοβαροί πολιτικοί θεωρείται ΟΚ να επιδίδονται σε τέτοιου είδους κριτικές και επιθέσεις ονομαστικά σε ΜΜΕ, αλλά για να το έκανε ο Κυριάκος ο Μητσοτάκης μάλλον έτσι θα είναι.
Και, γενικά μιλώντας, ίσως θα έπρεπε να δοθούν πιο συγκεκριμένες οδηγίες για να μην αυτενεργούμε. Μια λίστα ας πούμε με τις καλές εφημερίδες, ελληνικές και ξένες, τις σωστές και τις ποιοτικές με την κυβερνητική τη βούλα.
Ηδη τους «New York Times» τους κόψαμε άλλωστε, μετά τα πολλά τα ρεπορτάζ με τα ντοκουμέντα για επαναπροωθήσεις προσφύγων από τις ελληνικές Αρχές. Προφανώς αυτοί οι κακοί οι Αμερικανοί και φιλότουρκοι και ισλαμολάγνοι και αριστερισταί θέλουν να πλήξουν την κυβέρνησή μας, τι πιο λογικό; Κόψαμε και το Politico εσχάτως, με τα ρεπορτάζ για το κράτος δικαίου, γνωστοί ψεύτες κι αυτοί που μας ζηλεύουν επειδή δεν έχουν Μητσοτάκη. Οπως μας ζηλεύει η Ευρωπαϊκη Εισαγγελία, που όταν ασκεί διώξεις ή κάνει δηλώσεις πετάγονται βουλευτές, «δημοσιογράφοι» και σχολιαστές να κατακεραυνώσουν τη «Ρουμάνα». Ή, όπως μάθαμε τότε με την έκθεση του κρατικού φορέα για τα Τέμπη, ότι ειδικά στελέχη του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Σιδηροδρόμων που ήρθαν στην Ελλάδα να ερευνήσουν απειλούσαν για να δημιουργήσουν συνθήκες αστάθειας στη χώρα μας. Γιατί, ΟΚ, καλοί κι οι ξένοι φορείς και οι εφημερίδες, Καίτη μου, αλλά ο φθόνος δεν κρύβεται, είναι σαν τον έρωτα και το βήχα και τον φιλελευθερισμό και την αριστεία μαζί.