Πώς το φλερτ του αμερικανού προέδρου με τον ρώσο ομόλογό του γίνεται μπούμερανγκ

Αυτή τη φορά η επίσκεψη του κινέζου ηγέτη Σι Τζινπίνγκ στη Μόσχα συμπίπτει – και δεν είναι τυχαίο – με μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή στο ρωσικό ημερολόγιο, τους επίσημους εορτασμούς για την 80ή επέτειο της «νίκης της Σοβιετικής Ενωσης στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο», γράφει η ιταλική εφημερίδα «Corriere della Sera». Σημειώνει μάλιστα ότι ο κινέζος ηγέτης συνοδεύεται, μεταξύ άλλων, από τον πιο έμπιστό του Κάι Τσι, ένα από τα επτά μέλη της Μόνιμης Επιτροπής του Πολιτικού Γραφείου του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος και διευθυντή του Γενικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΚ, και από τον υπουργό Εξωτερικών Γουάνγκ Γι, μέλος του Πολιτικού Γραφείου.

Η περίσταση της επίσκεψης θεωρείται τόσο ξεχωριστή που ο πρόεδρος Σι έγραψε ακόμη και άρθρο που δημοσιεύτηκε με μεγάλη προβολή από τα μέσα ενημέρωσης της ρωσικής ομοσπονδίας. Ενα ξεκάθαρο σήμα της αποτυχίας των πολιτικών της κυβέρνησης Τραμπ που στόχευαν στην «απόσπαση» της Μόσχας από την αγκαλιά της Κίνας. «Η Κίνα και η Ρωσία», γράφει μεταξύ άλλων ο Σι Τζινπίνγκ, «είναι σημαντικές χώρες με μεγάλη επιρροή στον κόσμο. Τα δύο έθνη αποτελούν εποικοδομητικές δυνάμεις για τη διατήρηση της παγκόσμιας στρατηγικής σταθερότητας και τη βελτίωση της παγκόσμιας διακυβέρνησης». Το γεγονός ότι τα λόγια του κινέζου ηγέτη δεν απευθύνονταν μόνο σε ρώσους πολίτες αποδεικνύεται από το γεγονός ότι το άρθρο μεταφράστηκε και στα αγγλικά από το υπουργείο Εξωτερικών του Πεκίνου.

Η επιβεβαίωση

Και έτσι, σαν να μην έφταναν τα πολιτικά μηνύματα, ιδού η επιβεβαίωση: «Οι διμερείς μας σχέσεις βασίζονται σε μια σαφή ιστορική λογική, υποστηριζόμενη από μια ισχυρή εσωτερική ώθηση και ριζωμένη σε μια βαθιά πολιτιστική κληρονομιά. Οι σχέσεις μας δεν στρέφονται ούτε επηρεάζονται από τρίτους. Μαζί, πρέπει να ματαιώσουμε όλα τα σχέδια που αποσκοπούν στην καταστροφή ή την υπονόμευση των δεσμών φιλίας και εμπιστοσύνης μας και δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να μπερδευόμαστε από παροδικά ζητήματα ή να αποσταθεροποιούμαστε από τρομερές προκλήσεις». Ως εκ τούτου, «πρέπει να αξιοποιήσουμε τη βεβαιότητα και την ανθεκτικότητα της στρατηγικής μας συνεργασίας για να επιταχύνουμε από κοινού τη μετάβαση σε έναν πολυπολικό κόσμο και να οικοδομήσουμε μια κοινότητα με κοινό μέλλον για την ανθρωπότητα».

Ενα άλλο θέμα που θίγεται: η επιστροφή της Ταϊβάν στην Κίνα, «η οποία σηματοδοτεί την 80ή επέτειο φέτος, είναι ένα νικηφόρο αποτέλεσμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και αναπόσπαστο μέρος της μεταπολεμικής διεθνούς τάξης» και, «ανεξάρτητα από την εξέλιξη της κατάστασης στο νησί της Ταϊβάν ή τα προβλήματα που μπορεί να προκαλέσουν εξωτερικές δυνάμεις, η ιστορική τάση προς την τελική και αναπόφευκτη επανένωση της Κίνας είναι ασταμάτητη». Αν κάποιος φανταζόταν ότι η επιστροφή του Τραμπ στον Λευκό Οίκο – όπως έχει επανειλημμένα δηλώσει ο ίδιος ο αμερικανός πρόεδρος – θα έλυνε όλες τις διεθνείς εντάσεις εν ριπή οφθαλμού, ίσως ήρθε η ώρα για μια ένεση ρεαλισμού: η παγκόσμια αρένα δεν είναι μέρος για ερασιτέχνες.