Γαλάζιοι βουλευτές, για παράδειγμα, σκέφτονται μήπως πρέπει να καταθέσουν ερώτηση στους αρμόδιους υπουργούς για το θέμα της ασφάλειας εντός των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Το σκέφτονται επειδή δεν ξεχνούν πως η εύρυθμη λειτουργία των τελευταίων ήταν μια από τις κορυφαίες προεκλογικές δεσμεύσεις του κόμματός τους – και γιατί έχουν μάλλον διαγνώσει τη δυσφορία των εκλογέων τους για όλες εκείνες τις υποσχέσεις που δεν έχουν ακόμη εκπληρωθεί. Παρόμοια αντανακλαστικά ενεργοποιούν και τα δελτία Τύπου για τις έκτακτες, άτυπες συσκέψεις στο Μαξίμου, όπως η σαββατιάτικη. Μπορεί αυτές να συγκαλούνται για να δείξουν οι κυβερνητικοί πως βρίσκονται σε επιτελική ετοιμότητα, αλλά δεν απαντούν στην εύλογη, επικριτική απορία πολλών: «Ποιος έχει την τελική ευθύνη για την εφαρμογή του νόμου Κεραμέως;» Σύμφωνα με τις διαρροές, μελετώνται μέτρα τα οποία θα εξασφαλίζουν πως θα υφίστανται τις «συνέπειες» των πράξεών τους τόσο οι δράστες βίαιων επιθέσεων όσο και οι πρυτανικές Αρχές που δεν εφαρμόζουν τον νόμο-πλαίσιο του 2021. Ωστόσο, στα μέσα της δεύτερης τετραετίας συσσωρεύονται τα περιστατικά που θέτουν υπό αμφισβήτηση τη συνέπεια (με την έννοια της ακριβούς τήρησης των υπεσχημένων) της κυβέρνησης. Κανείς δεν την κρίνει πια από την αντίδρασή της στις περιστάσεις. Αξιολογείται από τα αποτελέσματα παλαιότερων αποφάσεών της.