Ποιος ξέρει τι θα γίνει την επόμενη μέρα στην Κεντροαριστερά; Δεν ξέρουν ούτε οι παρατηρητές ούτε οι πρωταγωνιστές των εξελίξεων – η ανησυχία όμως των δεύτερων είναι σίγουρα μεγαλύτερη από των πρώτων. Και φαίνεται σε κάθε τους βήμα, είτε αυτό γίνεται δημόσια είτε παρασκηνιακά είτε γίνεται στις εκδηλώσεις που ο ένας συναντά τον άλλο είτε σε ιδιωτικά τραπέζια, σε δείπνα που μένουν έξω από τη δημόσια σφαίρα μόνο όταν το επιθυμούν όλοι οι συμμετέχοντες σε αυτά. Εκεί διαπιστώνονται και οι διαφορετικές προσεγγίσεις: μεγάλο μέρος του ευρύτερου προοδευτικού χώρου, από τον ΣΥΡΙΖΑ έως τη Νέα Αριστερά και διάφορες δυνάμεις της Οικολογίας, δεν επιδιώκουν απλώς την ώσμωση, αλλά ακόμα και τη δημιουργία ενός ενιαίου ψηφοδελτίου για τις επόμενες εθνικές εκλογές – από την άλλη, ωστόσο, τα περισσότερα στελέχη που συμμετέχουν σε αυτές τις κουβέντες από το ΠΑΣΟΚ βάζουν το δικό τους όριο, καθώς μιλούν κατά κύριο λόγο για κοινωνικές συνεργασίες.
Η στόχευση
της Λούκας Κατσέλη
Το δείπνο στο σπίτι της Λούκας Κατσέλη δεν ήταν το πρώτο, αλλά ήταν αυτό που προξένησε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον λόγω της πολυπληθούς σύνθεσής του –κυρίως, για τη φράση του συμμετέχοντος Γιάννη Μαντζουράνη πως ένα κόμμα χρειάζεται «ταμείο, αρχηγό και αρχείο». Η στόχευση της πρώην υπουργού είναι ξεκάθαρη από την πρώτη στιγμή, η ίδια εργάζεται και για μια πολιτική δομή και, σε ξεχωριστό πλαίσιο, για την προγραμματική σύγκλιση. Επίσημοι εκπρόσωποι από το ΠΑΣΟΚ ή στενοί συνομιλητές του Αλέξη Τσίπρα δεν υπήρχαν – δείχνοντας τόσο τη στάση των μεν όσο και του δε, τουλάχιστον για την ώρα, απέναντι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Τα γεύματα φέρνουν κι άλλες ωσμώσεις: σήμερα, στα Γιαννιτσά, δύο από τους συνδαιτυμόνες της Κατσέλη, η Εφη Αχτσιόγλου και ο Διονύσης Τεμπονέρας, συζητούν με τον Χάρη Καστανίδη σε εκδήλωση της Νομαρχιακής της Νέας Αριστεράς για τη Δικαιοσύνη και το κράτος δικαίου – σχεδόν 150 συνδικαλιστικά στελέχη, και κοντά στον πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ, είχαν υπογράψει πρόσφατα κείμενο υπέρ της ανάγκης συνεννόησης των κεντροαριστερών δυνάμεων. Δεύτερη εκδήλωση στις αρχές Ιουνίου φέρνουν στο ίδιο πάνελ μια σειρά προσώπων όπως η Κατσέλη, η Αχτσιόγλου, ο Καστανίδης και ο Κώστας Αρβανίτης από τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτή τη φορά στην Πάτρα. Σε όλα αυτά οι μετέχοντες εκ ΠΑΣΟΚ είναι πολύ συγκεκριμένοι. Πάει καιρός που στα πράσινα γεύματα το ερώτημα της ενιαίας καθόδου και των περιθωρίων συνεννόησης έμπαινε στη συζήτηση με κάποιον τόνο σοβαρότητας. Τα περισσότερα εξ αυτών που λαμβάνουν χώρα αυτό το διάστημα δεν μαθαίνονται, ωστόσο έχουν περισσότερο εσωκομματικό μενού, όπως συνέβη στις επαφές του Γιώργου Παπανδρέου τόσο με τον Παύλο Γερουλάνο στην Αχαΐα όσο και με τον Χάρη Δούκα στο Καβούρι.
Στο Ινστιτούτο
Νίκος Πουλαντζάς
Ο Δούκας, ωστόσο, έδωσε το «παρών» χθες στη συζήτηση του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς για την επέτειο των 80 ετών από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Και παρότι άκουσε τον Σωκράτη Φάμελλο να μιλάει για ανοιχτό και πολυμορφικό διάλογο των προοδευτικών δυνάμεων («κοινωνικό, κινηματικό, επιστημονικό») και τη Μαρία Ρεπούση να τον αποκαλεί «ο δήμαρχός μας που (…) έδωσε ελπίδες για τη δυναμική της ανατροπής που εμπεριέχει η ενότητα των προοδευτικών δυνάμεων», απέφυγε να απαντήσει σε ερωτήσεις για την πολιτική συνεννόηση του προοδευτικού χώρου. Δεν απέφυγε όμως να αναφερθεί, με αφορμή τον νέο εκλογικό νόμο στην αυτοδιοίκηση, στις κοινωνικές συμμαχίες του δεύτερου γύρου «που θέλουν να καταργήσουν», ώστε να μην υπάρχουν «προοδευτικές ανατροπές». Είναι ίσως τα ινστιτούτα ο χώρος να συζητηθούν πιθανότητες σύγκλισης και συνεννόησης; Το επόμενο τέτοιο ραντεβού έρχεται στις 10 του μήνα από το Ινστιτούτο του Αλέξη Τσίπρα, ωστόσο οι καλεσμένοι εκεί δεν θα έχουν ελληνική είδηση – η διάσκεψη είναι αφιερωμένη στο νέο πλαίσιο του προοδευτικού χώρου διεθνώς και όχι στα πρόσωπα που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν «το υποκείμενο».
Συμπέρασμα; Ούτε ταμείο ούτε αρχείο ούτε αρχηγός: αυτή τη στιγμή, μόνο αγωνία, διαφορετική για τον καθένα.