Η Ελλάδα μοιάζει να πενθεί για λίγο, με τρόπο σχεδόν τελετουργικό, πριν επιστρέψει στο γνώριμο «δεν βαριέσαι».
Το τελευταίο οξύνεται όσο πλησιάζουμε σε κάλπες και όσο ο Ελληνας νιώθει την ανάγκη να κυβερνηθεί.
Ακόμη και μεγάλες αμαρτίες συχνά σκεπάζονται κάτω από αυτή την ιεράρχηση. Το πόρισμα Καρώνη του ΕΜΠ για τα Τέμπη ανανέωσε δε τη συζήτηση για το τραγικό γεγονός, αλλά σε εντελώς λάθος διάσταση.
Μια βόλτα αρκούσε σε παράξενους, σκοτεινούς λογαριασμούς στα κοινωνικά δίκτυα, προφανώς φιλοκυβερνητικούς, και ένιωθες χθες πως στα Τέμπη δεν έγινε ποτέ τίποτε και όλο αυτό είναι μια συνωμοσία των κομμάτων της αντιπολίτευσης και της Μαρίας Καρυστιανού.
Σε λίγο θα ζητήσουν και τον λόγο ορισμένοι από τους συγγενείς των θυμάτων.
Ξεχνώντας το βασικό. Οτι συγκρούστηκαν δύο τρένα εν έτει 2023.
Οτι βρέθηκαν στην ίδια τροχιά. Οτι υπήρξε μπάζωμα μετά.
Και επίσης το γεγονός πως η όλη υπόθεση ακόμη διερευνάται, ότι κάποιος έχει την ευθύνη.
Το δυστύχημα των Τεμπών δεν αποτελεί απλώς μια τραγωδία με ανθρώπινα θύματα. Το έγκλημα αυτό δεν είναι ατύχημα. Δεν είναι «ανθρώπινο λάθος» μόνο.
Είναι το συλλογικό αποτέλεσμα ενός κράτους που λειτουργεί με ημίμετρα, με ευνοιοκρατία και χωρίς αίσθηση του ιερού καθήκοντος απέναντι στη ζωή του πολίτη.
Ενα κράτος που υποτιμά τη συντήρηση των υποδομών, αδιαφορεί για την τεχνολογική αναβάθμιση και καταπίνει εκατομμύρια χωρίς να παρέχει ούτε τα βασικά. Το ξέρουν όσοι αυτό το διάστημα δοκιμάζονται στο ΕΣΥ. Στα κακά μέσα μαζικής μεταφοράς.
Στους κακούς δρόμους. Σε πόλεις που δεν σέβονται στοιχειωδώς τους κατοίκους τους και βέβαια δεν τις σέβονται και εκείνοι. Το θέμα είναι βαθύ και δεν αφορά απλώς τα Τέμπη. Αφορά τι είδους ζωή έχουμε και διεκδικούμε.
Η ίδια η ποιότητα της κουβέντας όπως εξελίσσεται εντός της Βουλής δείχνει πολλά για όλα τα παραπάνω.
Με ευθύνη της κυβέρνησης, έχει ήδη για την υπόθεση του Χρήστου Τριαντόπουλου παρακαμφθεί η προανακριτική επιτροπή και οι δυνατότητες που εκείνη δίνει στο Σώμα για πλήρη διερεύνηση. Και το ίδιο μοντέλο θέλουν να ακολουθηθεί για την υπόθεση Κώστα Αχ. Καραμανλή.
Ενα απλό γκάλοπ θα αρκούσε για να καταδείξει πώς βλέπει ο Ελληνας την όλη υπόθεση.
Αν είναι ικανοποιημένος από τη μέχρι τώρα απόδοση ευθυνών. Κι όμως, για να επιστρέψουμε στην αρχή του σημερινού μας σημειώματος, ακόμη και μια τέτοια βαριά υπόθεση, που έχει συγκλονίσει το μέσο λαϊκό σπίτι, μοιάζει να μην μπορεί να καθορίσει πολιτικές στάσεις.
Να μεταβάλει άμεσα συνειδήσεις.
Το ρήγμα εντός της κοινωνίας επιχειρείται καιρό τώρα να καλυφθεί με πολλές δόσεις μετακίνησης της ατζέντας και ρευστοποίησης της υπόθεσης αυτής. Αυτό ακριβώς το ρήγμα μένει να φανεί αν θα ενεργοποιήσει κάτι νέο ή θα πάμε σε κάλπες με σχεδόν προβλεπόμενη έκβαση.