Διαχωριστικές γραμμές με τους πολιτικούς αντιπάλους του επαναχαράσσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εκμεταλλευόμενος ζητήματα όπως η μονιμότητα στο Δημόσιο που έχει απασχολήσει στο παρελθόν τους δύο πόλους του πολιτικού συστήματος. Κρύβει πολλά η προαναγγελία ότι η ΝΔ θα εισηγηθεί αναθεώρηση του άρθρου 103 του Συντάγματος στην κατεύθυνση της άρσης της μονιμότητας και συνεπώς της προοπτικής απόλυσης ενός δημοσίου υπαλλήλου με «δομική, επίμονη» ανεπάρκεια. Το Μαξίμου κινείται – κατόπιν κυλιόμενων μετρήσεων – με την πεποίθηση ότι πολυπληθή ακροατήρια είναι πιο «προωθημένα» από το ίδιο το πολιτικό σύστημα, παρότι στη ΝΔ αναγνωρίζουν ότι θα χρειαστεί προσεκτική διαχείριση αντιδράσεων. Στο «γιατί τώρα;» υπάρχουν τρεις απαντήσεις. Ο πρώτος λόγος αφορά τις ομάδες κοινού με τις οποίες ο Μητσοτάκης αγωνιά για άμεση επανασύνδεση: με κεντρογενείς ψηφοφόρους τους οποίους προσείλκυσε στο παρελθόν με «μεταρρυθμιστικό» αφήγημα. Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την προσπάθεια να στηθεί σκηνικό πίεσης στο «ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη»: στη φάση που ο Πρωθυπουργός ανέκτησε την πρωτοβουλία κινήσεων, με τη ΝΔ σε δημοσκοπική ανάκαμψη, κηρύσσει (επικοινωνιακά) «μάχη προόδου» – όχι τυχαία – μέσα από ένα θέμα που έχει γίνει αντικείμενο συζήτησης στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ. Ο τρίτος λόγος έχει να κάνει συνολικά με τα κόμματα της αντιπολίτευσης: στην κυβέρνηση βλέπουν «αδυναμία της αντιπολίτευσης» να τοποθετηθεί με εναλλακτικές θέσεις και σπεύδουν σε αιφνιδιασμούς ή σε ανέβασμα των ντεσιμπέλ του πολιτικού λόγου της.