Τελικά, υλοποιείται ο σχεδιασμός του Κωστή Χατζηδάκη για τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Ο αμαρτωλός οργανισμός, δηλαδή, καταργείται και η αρμοδιότητά του περνάει στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών. Στην ΑΑΔΕ. Εκεί όπου ξέρουν πώς λειτουργεί ένας οργανισμός πληρωμών. Και μπορούν να ελέγξουν.
Ωστόσο, πριν φτάσουν τα πράγματα εδώ που έφτασαν, το πλήγμα εξαιτίας της απάτης είναι τεράστιο, όχι μόνο για την αγροτική οικονομία της χώρας αλλά και για τη φήμη της: στο παρελθόν, η Ελλάδα εξαπάτησε συστηματικά την Ευρώπη, αντλώντας με ψεύτικα στοιχεία επιδοτήσεις. Η έκφραση «πακέτο Ντελόρ» ήταν ανέκδοτο που περιέγραφε τη διαφθορά, μάλιστα ο σκηνοθέτης Σωτήρης Γκορίτσας έκανε την καλή μας φήμη ταινία («Μπραζιλέιρο», 2001), στην οποία τρεις Ευρωπαίοι έρχονται στην Ελλάδα να ελέγξουν πού πάνε τα λεφτά των επιχειρηματικών επιδοτήσεων. Η περίπτωση με τα εικονικά ερίφια της Κρήτης, δυστυχώς, επιτρέπει τη συνέχιση της αναπαραγωγής της εικόνας του έλληνα απατεώνα στην Ευρώπη.
Μη γελιόμαστε. Ενα μεγάλο μέρος της διαρκούς απάτης μέσω του ΟΠΕΚΕΠΕ οφείλεται στο ελληνικό Δημόσιο. Ενας δημόσιος οργανισμός πληρωμών, αν δεν υπάρχουν πολλαπλά στρώματα ελέγχου, είναι επιρρεπής στη διαφθορά. Η απάτη με τα εικονικά αιγοπρόβατα είναι τεράστια για να μην την εντοπίσει εγκαίρως έστω ένας «καλός» υπάλληλος ο οποίος, αν θέλει, έχει πολλούς τρόπους να περάσει τα στεγανά της γραφειοκρατίας και να απευθυνθεί σε ανωτέρους ή να δημοσιοποιήσει το πρόβλημα. Το γεγονός ότι το θέμα εντοπίστηκε από ερευνητές δημοσιογράφους, μέσω του Politico, δείχνει το πρόβλημα του ελληνικού Δημοσίου. Δεν είναι απλώς θέμα αξιολόγησης, είναι θέμα ελέγχου των αρμών του Δημοσίου και ουσιαστικής μεταρρυθμιστικής διάθεσης – αλλά σε αυτό το σημείο, η κυβέρνηση που σήμερα την κατηγορεί όλη η αντιπολίτευση δεν θα έχει καμία βοήθεια.
Και τώρα; Θα περιμένουμε τώρα την ολοκλήρωση των ερευνών της ευρωπαϊκής Εισαγγελίας για να προσωποποιηθούν κάποιες ευθύνες; Οι ελληνικές αρχές δεν οφείλουν, παρομοίως, τη διερεύνηση του σκανδάλου; Πρωτίστως, δεν οφείλουν την ποινική διερεύνησή του; Ποιοι υπάλληλοι ευθύνονται και γιατί για τη χρόνια και εκτεταμένη διαφθορά; Πήραν μίζα ή, απλώς, συνέβαλαν από αδιαφορία ή αδυναμία κατανόησης του προβλήματος; Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν ποινικές ή/και πειθαρχικές ευθύνες και πρέπει να αποδοθούν. Μεταξύ άλλων, για να μη μένουν μετέωρα τα παχιά λόγια για ουσιαστική αξιολόγηση στο Δημόσιο και για τη μονιμότητα ή μη των δημόσιων υπαλλήλων.
Δεν είναι ένα σκάνδαλο ασήμαντο, δεν πρόκειται για την εκμετάλλευση από επιτήδειους μιας τρύπας από την οποία πέρασε ένα σκάνδαλο. Το αντίθετο: το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ είναι σκάνδαλο διαρκείας. Τη διόγκωσή του, τη διάρκειά του και την αδράνεια του εντοπισμού του τη χρεώνεται εις ολόκληρον η κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη. Είναι μια μελανή κηλίδα της λειτουργίας του δημόσιου τομέα που έπρεπε να έχει εντοπιστεί και αντιμετωπιστεί από το 2019. Από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων έχουν περάσει, κατά σειρά, ο Μάκης Βορίδης, ο Σπήλιος Λιβανός (που αποπέμφθηκε για παλαιοκομματική και κυνική συμπεριφορά), ο Γιώργος Γεωργαντάς, ο Λευτέρης Αυγενάκης και τώρα ο Κώστας Τσιάρας – και αρκετοί υφυπουργοί. Κανένας δεν κατάλαβε;
Οι πολίτες δεν απαιτούν την απόδοση ποινικών ευθυνών μόνο στα φυσικά πρόσωπα που έβαλαν το χέρι στο μέλι. Απαιτούν την απόδοση και πολιτικών ευθυνών σε πολιτικά πρόσωπα που είτε δεν κατάλαβαν είτε δεν αξιολόγησαν είτε αδράνησαν είτε έκαναν τα στραβά μάτια, είτε… Μια κυβέρνηση όπως του Κυριάκου Μητσοτάκη, που έχει υποσχεθεί τη λογοδοσία, θα πιεστεί, και σωστά, να αποδώσει όλων των ειδών τις ευθύνες.