Κράτησε κόσμο και κοσμάκη μπροστά από τη συχνότητα του Mega Channel μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της Παρασκευής. Αλλους από νοσταλγία για τις δύο απίθανες ιστορίες που έναν χρόνο πριν σημάδεψαν την ιστορία του Ολυμπιακού λίγο πριν από το ορόσημο των 100 χρόνων σε μια «σύνθετη» επιτυχία που ακόμη και σήμερα λίγοι έχουν κατανοήσει στην πραγματική της διάσταση. Και άλλους από καθαρή περιέργεια: για το πώς θα μπορούσε ένα «αθλητικό ντοκιμαντέρ» των εκατό λεπτών να χωρέσει τα δύο ευρωπαϊκά τρόπαια των Ερυθρολεύκων. Και μάλιστα να το κάνει τόσο καλά ώστε ήδη – ένας κολοσσός σαν – το Netflix να έχει «κλειδώσει» τα δικαιώματα για να το ταξιδέψει σύντομα σε ολόκληρο τον κόσμο.
Οπως και να έχει: Οσοι ξενύχτησαν για να το δουν ως το τέλος πρέπει ομολογουμένως να πήραν αυτό που ήθελαν.
Οι φίλαθλοι των νταμπλούχων να χαμογέλασαν ασυναίσθητα ή και να δάκρυσαν βλέποντας ξανά τις δύο ομάδες τους, τους «μεγάλους» και τους «μικρούς» άνοιξη του 2024 να πετυχαίνουν ποδοσφαιρικά θαύματα. Να ενθουσιάστηκαν στην ανάμνηση πως κόντρα στα προγνωστικά ο Ολυμπιακός έγινε το πρώτο ευρωπαϊκό club που κατέκτησε δύο τίτλους UEFA την ίδια σεζόν. Και σίγουρα να ευχαριστήθηκαν ακούγοντας από πρώτο χέρι ανέκδοτα περιστατικά που ήξεραν λίγοι – σαν το περίφημο «φυλαχτό» που η Μαρίνα Τσαλή έτρεξε σαν σπρίντερ (δίχως αύριο) για να το πάει στον Τζολάκη από τον πατέρα του, πριν από τα πέναλτι στην Πόλη με τη Φενέρ.
«Είναι η οικογένειά μας»
Και οι υπόλοιποι; Εκείνοι ίσως συνειδητοποίησαν ότι όσα πρεσβεύουν οι Ερυθρόλευκοι στα χρόνια του Βαγγέλη Μαρινάκη είναι η κινητήρια δύναμη για επιτυχίες που δεν θα περίμενε κανείς. Ενα πλήρωμα που δεν σταματά να ονειρεύεται, γιατί ακριβώς αυτό κάνει ο «καπετάνιος» του. Που δεν τα παρατά. Που ενίοτε πιστεύει ακόμη και στα θαύματα. Μήνυμα που το ντοκιμαντέρ κατάφερε όχι μόνο να το αναδείξει αλλά να το μετατρέψει στην κεντρική ιδέα αυτής της όμορφης απόπειρας. Ενας μικρός ύμνος στην πίστη. Και έπειτα όλα μπορεί να συμβούν. «Η ζωή είναι στιγμές. Θαύματα συμβαίνουν. Αν έχεις πίστη σε αυτό που κάνεις, είσαι αφοσιωμένος και δουλεύεις σκληρά τότε είναι… θέμα χρόνου» ακούγεται να λέει σε κάποια στιγμή του φιλμ ο ισχυρός άνδρας του club. Και σαν να χώρεσε σε λίγες λέξεις ολόκληρη τη φιλοσοφία του σε αυτά τα 15 χρόνια που κρατά το τιμόνι.
Ενας όχι συνηθισμένος ιδιοκτήτης, που πριν δεν ήταν απλά ένας οπαδός, αλλά που μεγάλωσε μέσα στα αποδυτήρια της ομάδας. Ο «γιος του Μιλτιάδη» που επιμένει να πρεσβεύει πως «ο Ολυμπιακός ανήκει σε όλους. Είναι η οικογένειά μας και ξέρεις ότι έχεις αυτή την ευθύνη για όλους». Που ξόδεψε (ποιος ξέρει αλήθεια πόσα) εκατ. ευρώ και αμέτρητες ώρες όλα αυτά τα χρόνια ακριβώς με αυτή τη διάθεση. Με αυτό το όραμα…
Πολλές ωραίες στιγμές
Εχει πραγματικά πολλές ωραίες στιγμές το ερυθρόλευκο ντοκιμαντέρ. Τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ να θυμάται τη σέντρα του Εσε για το γκολ του Ελ Κααμπί με τη Φιορεντίνα και να λέει πως «για αυτό δεν σταματώ να θυμίζω στους παίκτες μου ότι πρέπει να στέλνουν την μπάλα στο αντίπαλο κουτί. Γιατί εκεί συμβαίνουν όλα». Τον μαροκινό αρχισκόρερ να σοκάρει αναφέροντας πως «μόλις σκόραρα για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου είχα μια εξωσωματική εμπειρία, δεν ήξερα τι συνέβαινε».
Τον Γιώργο Μασούρα (που γλίτωσε τα… εγκαύματα από τον πυρσό που κρατούσε ο Κωσταντής Τζολάκης μετά την πρόκριση επί της Φενέρ) να λέει για τη λήξη του τελικού ότι πάγωσαν όλα. «Δεν θυμάμαι να ακούω κάποιον ήχο. Θυμάμαι μόνο να βλέπω πρόσωπα δακρυσμένα, πρόσωπα χαρούμενα. Δεν ξέρω ακόμη αν το έχω ζήσει». Τον πατέρα του Χρήστου Μουζακίτη να μαρτυρά την αγωνία του πιτσιρικά ως το τηλεφώνημα του Ολυμπιακού με το οποίο επιβεβαιώθηκε πως κέρδισε μια θέση στην ακαδημία της ομάδας σε ηλικία 9 ετών. Τον Μπάμπη Κωστούλα πλάι στον δικό του πατέρα, τον Θανάση, που έγραψε τη δική του ιστορία ως ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού στην αλλαγή του αιώνα.
Τον Ροντινέι να λέει πως έπειτα από την 1-4 συντριβή από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ «νιώθαμε σαν να είχε κάποιος πεθάνει». Τον Κώστα Φορτούνη να θυμάται τη δίψα για εκδίκηση στη ρεβάνς και ο Κριστιάν Καρεμπέ τις υποτιμητικές ατάκες που έλεγαν την παραμονή οι οπαδοί των Ισραηλινών. Τον Σωτήρη Συλαϊδόπουλο να εξηγεί πώς η ομάδα Νέων είχε ένα ολόκληρο σχέδιο πίσω από τη «σύμπτωση» κόντρα σε Μπάγερν Μονάχου και Μίλαν να σκοράρει δύο και τρεις φορές μέσα σε μερικά λεπτά έχοντας επενδύσει «στην ψυχολογία» του ποδοσφαίρου. Τον γενικό γραμματέα της UEFA, Θόδωρο Θεοδωρίδη, γελώντας να αποκαλύπτει πως πανηγύριζαν «σαν τους… χούλιγκαν» η γυναίκα του και τα παιδιά του στον τελικό του Youth League της Νιόν, έχοντας γίνει ένα με το ερυθρόλευκοι κοινό, αλλά και την ανατριχίλα που ένιωσε ερχόμενος στο Γ. Καραϊσκάκης για τη ρεβάνς με την Αστον Βίλα στον ημιτελικό του Conference League.
«Η επιτυχία είναι μεγάλη, στην Ελλάδα είναι κάτι που απολαμβάνουμε αλλά θέλαμε το ευρωπαϊκό βήμα και νομίζω ότι αυτό είναι που ο κύριος Μαρινάκης άλλαξε» πρόσθεσε από την πλευρά του ο Κώστας Καραπαπάς. «Οταν επέστρεψα ως διευθυντής και φυσικά υπό την ηγεσία του κυρίου Μαρινάκη προσπαθήσαμε να προσλάβουμε ανθρώπους που έχουν τη νοοτροπία τουλάχιστον για να βελτιωθούν στην Ευρώπη και φυσικά να εμπνεύσουν τα παιδιά μας. Ξέραμε ότι είμαστε ικανοί να κάνουμε κάτι σπουδαίο, αλλά το πότε, το πώς αυτό είναι ένα δύσκολο ερώτημα γιατί αυτές είναι οι προκλήσεις μας καθημερινά» συμπλήρωσε ο Κριστιάν Καρεμπέ. Και κάθε λεπτό που περνούσε κάποιος άλλος σημαντικός κρίκος της αλυσίδας ήταν εκεί να υπενθυμίσει τη σημασία της παρουσίας του. Ο Ντάρκο Κοβάσεβιτς, ο σπουδαίος Ζοσέ Ανιγκό της Ακαδημίας κ.λπ.
«Εγώ ήμουν αυτός που το πίστεψε, που πίστεψε σε αυτό το όνειρο και μετά ήταν ένας, ήταν δύο, ήταν τρεις, τέσσερις, πέντε και μετά όλοι γύρω πίστεψαν σε αυτό. Οι βασικοί λόγοι που ήθελα να ασχοληθώ περισσότερο με την ομάδα ήταν δύο. Ο ένας ήταν η Ευρώπη και ο δεύτερος ήταν οι Ακαδημίες μας γιατί ήθελα να δω πολλούς νέους έλληνες ποδοσφαιριστές να τα καταφέρνουν καλά» ανέφερε ο Βαγγέλης Μαρινάκης σε μια άλλη αποστροφή του λόγου του. Η Ευρώπη είδε για πρώτη φορά από το 2011 ομάδα έξω από το Big 4 γκρουπ (Αγγλία, Ιταλία, Ισπανία, Γερμανία) να κατακτά ευρωπαϊκό τρόπαιο, τον Ολυμπιακό του 2024 με το Conference League.
«Την προηγούμενη χρονιά το κέρδισε η Γουέστ Χαμ και κάποιοι από τη διοίκηση είπαν ότι κάποιοι από τους οπαδούς τους είπαν ότι προτιμούν να κερδίσουν αυτή τη διοργάνωση από το να παραμείνουν στην Πρέμιερ Λιγκ» είπε για αυτή ο πρόεδρος της UEFA, Αλεξάντερ Τσέφεριν. Και οι μικροί; Ο Ολυμπιακός το Youth League στη Νιόν «το κέρδισε έχοντας μια ομάδα μόνο με γηγενείς ποδοσφαιριστές» συμπλήρωσε ο Θόδωρος Θεοδωρίδης.
Οσα ήταν για χρόνια όνειρο απατηλό, έγιναν πράξη με διαφορά μερικών εβδομάδων. Μετά το 1-4 της Μακάμπι στο Φάληρο ο Ολυμπιακός είχε 0,1% να κατακτήσει το Conference League. Πού να ήξεραν όμως εκείνοι που έσπευδαν να επιστρατεύσουν τις πιθανότητες ότι ο πρόεδρός του το ίδιο βράδυ προσέφερε νέο συμβόλαιο στον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ και έστελνε σε όλους μήνυμα «never give up» σαν εκείνο που φιλοτεχνήθηκε και βρίσκεται από τότε στα σπίτια των ποδοσφαιριστών. Το ίδιο που έφτασε στις καρδιές όλων εκείνων των ανθρώπων που πίστεψαν σε αυτό το θαύμα. Και το είδαν με μάτια ανοιχτά…