Το 1978 υπουργός Υγείας, στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή, ήταν ο Σπυρίδων Δοξιάδης που, δικαίως, θεωρείται ο πατέρας του αντικαπνιστικού αγώνα στην Ελλάδα. Μάλιστα το υπουργείο είχε δημιουργήσει και σχετική καμπάνια με το σύνθημα «Τσιγάρο ή υγεία;». Η καμπάνια είχε θεωρηθεί σχεδόν γραφική. Στα υπουργικά συμβούλια έκαναν πλάκα όταν, οι συνάδελφοι του Δοξιάδη, άναβαν τσιγάρο μπροστά του. Τελικώς η καμπάνια εγκαταλείφθηκε. Αλλωστε ήρθε και το ΠΑΣΟΚ που δίπλα στο τασάκι τοποθέτησε και ένα ποτήρι ουίσκι. Η ελληνική κοινωνία χρειάστηκε καμιά τριανταριά χρόνια για να αποφασίσει ότι το τσιγάρο βλάπτει. Γιατί τα λέω αυτά; Διότι βλέπω με συμπάθεια, παρά τη φαιδρότητα με την οποία περιεβλήθη, την προσπάθεια του υπουργού Κυρανάκη για περιορισμό των δυστυχημάτων από τη χρήση αλκοόλ. Απλώς θα ήθελα να θυμίσω στον ίδιο, όπως και στον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ότι αυτό το θέμα λύνεται με πολύ πιο απλό τρόπο. Ξεκινάμε με την αφαίρεση διπλώματος για ένα χρόνο και τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους.