Η φιέστα του Ολυμπιακού ήταν μία από τις καλύτερες που ο σύλλογος διοργάνωσε τα τελευταία χρόνια γιατί είχε σε πρώτο πλάνο τους πρωταγωνιστές της κατάκτησης του πρωταθλήματος, τους παίκτες, τους προπονητές και τους διοικητικούς παράγοντες του Ολυμπιακού και πρόβλεπε ρόλο και για τον κόσμο της ομάδας που για μια ακόμα φορά φέτος γέμισε ασφυκτικά το Γεώργιος Καραϊσκάκης. Τα βεγγαλικά ήταν αυτά που έπρεπε, και δεν χρειαζόταν αυτή τη φορά να γίνει η νύχτα μέρα – άλλωστε ο Ολυμπιακός το μεγάλο του πανηγύρι το έκανε στο ματς με τον ΟΦΗ, όταν γιόρτασε τα εκατό του χρόνια και μάλιστα με μια νίκη που τότε του έδωσε και τη δυνατότητα να μπει στα playoffs με μεγάλη διαφορά από τους διώκτες του. Εκείνη την τελευταία αγωνιστική που αυτός γιόρταζε, η ΑΕΚ έφερε ισοπαλία με τον Αρη, ο ΠΑΟΚ έχασε στην Καλλιθέα και ο ΠΑΟ πέταξε δύο βαθμούς στο Περιστέρι. Ο κόσμος δημιούργησε με τους φακούς των κινητών τηλεφώνων του και τα φωσφορίζοντα βραχιολάκια την υπέροχη κορνίζα της απονομής, δίνοντας την εντύπωση πως στο γήπεδο υπήρχε μια συναυλία των Coldplay. Ο κόσμος του Ολυμπιακού είχε συμβολή στην κατάκτηση του πρωταθλήματος κι όχι μόνο γιατί το Γ. Καραϊσκάκης ήταν φέτος διαρκώς γεμάτο: το πιο σημαντικό ήταν ότι η εξαιρετική συμπεριφορά των οπαδών (και στα εκτός έδρας παιχνίδια όπου είχαν τη δυνατότητα να υποστηρίξουν την ομάδα τους) είχε ως αποτέλεσμα ο πρωταθλητής να μη δώσει ούτε ένα ματς κεκλεισμένων των θυρών – γεγονός που δεν απέφυγαν οι διώκτες του. Και προφανώς δεν είναι τυχαίο ότι ήδη και πριν καν ανακοινωθούν μεταγραφές ο Ολυμπιακός έχει δει 15 χιλιάδες κατόχους διαρκείας εισιτηρίων του να ανανεώνουν τις κάρτες τους και 8 χιλιάδες καινούργιους να τρέχουν να πάρουν τα εναπομείναντα προς διάθεση εισιτήρια.
Πρώτο
Ο Μεντιλίμπαρ ήταν εμφανώς συγκινημένος στο τέλος κι ας ήθελε να δείξει πως ζούσε απλά μια ακόμα μέρα στη δουλειά: για τον Βάσκο αυτό ήταν το πρώτο του πρωτάθλημα. Ο Ολυμπιακός είχε φέτος έναν προπονητή που δεν είχε ποτέ του κατακτήσει πρωτάθλημα (ενώ έχει συμβολή σε κατακτήσεις ευρωπαϊκών τροπαίων…), αλλά και 14 παίκτες που την Κυριακή έγιναν για πρώτη φορά πρωταθλητές. Από αυτά καταλαβαίνεις πως δεν ήταν απλό η ομάδα του φέτος να βγει πρωταθλήτρια, αλλά και πως με την τεχνογνωσία της κατάκτησης του τίτλου από όλους ξεκινά φαβορί και του χρόνου. Λιτός (όχι πως περίμενα κάτι άλλο…) και ο λόγος του προέδρου Βαγγέλη Μαρινάκη: είπε ότι ήταν σπουδαίο επίτευγμα η ενσωμάτωση στην πρώτη ομάδα παιδιών από τις Ακαδημίες του συλλόγου, πως στον σύλλογο αρέσουν τα δύσκολα, πως περιμένει και την κατάκτηση του Κυπέλλου και πως στις 30 Ιουνίου θα ανοίξει το Μουσείο του Ολυμπιακού – έχω γράψει ξανά πως για μένα αυτό είναι η μεγάλη προσφορά της εταιρείας στον εορτασμό των 100 χρόνων. Η χώρα έχει ανάγκη από οτιδήποτε δημιουργεί σεβασμό για την αθλητική της ιστορία και η δουλειά που έχει γίνει για το μουσείο είναι ως προς αυτό αληθινά υποδειγματική.
Κουρασμένος
Ωραία και όσα εξελίχθηκαν στο γεύμα που παρέθεσε η διοίκηση στο επιβλητικό για την περίσταση VAMOS, το εστιατόριο του Γεώργιος Καραϊσκάκης. Οι προσκλήσεις ήταν μετρημένες, δεν υπήρξε λαϊκό πανηγύρι, αλλά κέφι μεγάλο. Φυσικά ο «φίλε είναι κουρασμένος» Ροντινέι δεν πήγε για ύπνο: συνέχισε τις εορταστικές εκδηλώσεις σε κλαμπ της Γλυφάδας όπου έπαιξε και μουσική. Νομίζω πως αν ποτέ φύγει ο Βραζιλιάνος από την Αθήνα (που δεν το πολυπιστεύω…) θα έρχεται πάντα για να συμμετάσχει και να οργανώσει κάθε εορταστική εκδήλωση ζώντας και την προσωπική του αποθέωση. Μόνο ο Μπιανκόν μπορεί να συγκριθεί μαζί του σε αγάπη για πανηγύρια, αλλά έχει να μάθει από τον Βραζιλιάνο πολλά…
Ματίας
Την ώρα που ο Ολυμπιακός κέρδιζε τον ΠΑΟΚ, κάνοντας τις άθλιες φήμες που είχαν κυκλοφορήσει ότι δήθεν θα του έδινε το ματς για να βγει δεύτερος να μοιάζουν αθλιότητες, συνεχιζόταν η μέρα της μαρμότας της ΑΕΚ στην Opap Αρένα. Εδώ και δύο μήνες κάθε ματς σχεδόν της ΑΕΚ είναι ίδιο: η Ενωση κατεβαίνει στο γήπεδο για να δείξει την καλή της διάθεση και ότι έμαθε από τα παθήματά της, χάνει με γκολ που δέχεται πάντα στο δεύτερο ημίχρονο και στο τέλος το θέμα είναι πάντα τι θα πει ο κόουτς Ματίας Αλμέιδα. Που αυτή τη φορά είπε διάφορα εντυπωσιακά όπως ότι δεν είναι σωστό να κριθεί η παραμονή του από τέσσερις ρεπόρτερ, ότι γνωρίζει πως κάποιος περιέγραψε στις εφημερίδες μια σκηνή στην προπόνηση που τον ήθελε να μαζεύει τα παπούτσια του (!), και ότι θα έχει εντός της εβδομάδας συνάντηση με τον ιδιοκτήτη Μάριο Ηλιόπουλο, που δεν έχει κάνει γνωστό τίποτα τέτοιο. Κυρίως ο Αλμέιδα αποκάλυψε πως αν η ΑΕΚ αποφασίσει την απόλυσή του θα δώσει μια συνέντευξη και θα διηγηθεί όσα έζησε τη φετινή σεζόν – πράγμα που ομολογώ πως ακούστηκε ως απειλή. Ο κόουτς έχει καιρό τώρα ολοκληρώσει την παρουσία του στην Ενωση: μένουν τα τυπικά του χωρισμού. Ο οποίος όμως μπορεί να είναι τραυματικός. Αν ειδικά οι άντρες προτιμούν τα συναινετικά διαζύγια είναι γιατί ξέρουν πως τα όσα λέγονται είναι πολύ σκληρά. Καμιά φορά είναι καλύτερο να πληρώσεις κάτι παραπάνω για διατροφή – και μην πει κάποιος πως όλα προβλέπονται στα συμβόλαια. Κανένα συμβόλαιο δεν έχει ρήτρες που σε γλιτώνουν από ψυχόδραμα…
Ιντερ – Μπάρτσα
Μιλώντας για ψυχόδραμα, απόψε υπάρχει ο δεύτερος ημιτελικός του Τσάμπιονς Λιγκ ανάμεσα στην Ιντερ και στην Μπαρτσελόνα. Για τους ποδοσφαιρόφιλους την αναμονή κάνει γλυκιά η ελπίδα να δουν πάλι ένα υπερθέαμα: για τις εμπλεκόμενες ομάδες όμως θα είναι απλά μια διαδικασία με σκληρό φινάλε καθώς αυτή τη φορά κάποιος θα αποκλειστεί. Θα ξαναδούμε ένα ματς εξίσου καταπληκτικό με το 3-3 του Μονζουίκ της περασμένης Τετάρτης; Τίποτα δεν αποκλείεται, αυτή τη φορά όμως θα μπουν από την πίσω πόρτα η προσοχή και η σκοπιμότητα. Δεν ξέρω τι νέα κόλπα μπορεί να έχει στο ρεπερτόριό του ο μικρός μάγος Γιαμάλ και η υπόλοιπη μπάντα των υπέροχων πιτσιρικάδων της Μπάρτσα, αλλά η Ιντερ θα είναι σκληρότερη απόψε: να με κάψει ο θεός του ωραίου ποδοσφαίρου αλλά βλέπω τους άντρες του Ιντζάγκι να έχουν ένα μικρό αβαντάζ απέναντι στα παιδιά του Χανς Φλικ. Η Μπαρτσελόνα έχει ποιότητα, ανεμελιά, ευκολία στο γκολ. Η Ιντερ νομίζω έχει όλα τα άλλα…