Παραθέτοντας στίχους του ράπερ Bloody Hawk το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Νέας Αριστεράς και πρώην βουλευτής Δράμας Χρήστος Καραγιαννίδης γνωστοποίησε την αποχώρησή του από το κόμμα.
Όπως αναφέρει ο κ. Καραγιαννίδης, «αντί να χτίζουμε κοινωνικές και κινηματικές συμμαχίες που δημιουργούν πυρήνες αντίστασης μέσα στην κοινωνία, αντί να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης με τους ανθρώπους που ζουν σε δύσκολες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, αντί να δουλέψουμε για τη δημιουργία κομματικών οργανώσεων που θα παίξουν ρόλο στις τοπικές κοινωνίες και τους εργασιακούς χώρους αναλωνόμαστε σε συζητήσεις για τη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων έτσι ώστε να πέσει ο Μητσοτάκης».
Σύμφωνα με τον ίδιο, «ωσάν η πτώση του Μητσοτάκη θα σημάνει αυτόματα την έλευση του σοσιαλισμού στη χώρα. Καλλιεργούμε κι εμείς μια πολιτική στρατηγική που ο κεντρικός της στόχος είναι ο κυβερνητισμός».
Ωστόσο, όπως επισημαίνει, αυτό που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν «η κλήση της τριμελούς Επιτροπής Δεοντολογίας να παρουσιαστώ ενώπιόν της δι’ υπόθεσίν μου. Ναι όπως τα παλιά εκείνα χρόνια. Να παρουσιαστώ στην Αθήνα σε συγκεκριμένη ώρα και ημέρα για να συζητήσω κάτι το οποίο εγώ δεν γνωρίζω και η συντρόφισσα που μου στέλνει το μέιλ δεν μπορεί να μου πει γιατί παραβιάζονται τα προσωπικά δεδομένα. Ευχαριστώ δεν θα πάρω».
Ολόκληρο το κείμενο που δημοσίευσε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης:
«“Βρίσκομαι σε χαμένο δρόμο, νιώθω να μου τελειώνει τ’ οξυγόνο
Τι συμβαίνει τελευταία με ρωτάνε και παγώνω
Και αν έχω χτίσει τόσα, σε μια νύχτα ισοπεδώνω
Μα το να γυρίσω πίσω θεωρώ χαμένο χρόνο”
Bloody Hawk
Το Νοέμβριο του 2023 συντρόφισσες και σύντροφοι, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, αποχωρήσαμε από το κόμμα καθώς κρίναμε πως δεν υπήρχε περιθώριο παραμονής σε ένα κόμμα που ιδεολογικά και πολιτικά είχε αλλοιωθεί σε βαθμό μη αναστρέψιμο. Έχουν γραφεί πολλά για τη συγκεκριμένη πολιτική συγκυρία και τις τότε εξελίξεις από πολύ αξιότερους από εμένα και δεν το βρίσκω απαραίτητο να γράψω κάτι παραπάνω.
Αρκετοί/ες/α από εμάς συγκροτήσαμε μία νέα προσπάθεια στο χώρο της ριζοσπαστικής και Ανανεωτικής Αριστεράς με την ελπίδα πως αυτή η Αριστερά μπορεί και πρέπει να παίξει σημαντικό ρόλο στην Ελλάδα. Είχα την τιμή να είμαι μεταξύ των συντροφισσών και των συντρόφων που υπέγραψαν το ιδρυτικό κείμενο της Νέας Αριστεράς που κατατέθηκε στον Άρειο Πάγο.
Η προσπάθεια ξεκίνησε με ενθουσιασμό και είχε όλα τα εχέγγυα πως δεν θα επαναληφθούν τα τραγικά λάθη του πρόσφατου παρελθόντος. Δυστυχώς όμως η συνέχεια δεν ήταν αντάξια της ανάγκης να υπάρξει ένα αριστερό ριζοσπαστικό κόμμα στην χώρα. Παρά τη σημαντική δουλειά της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, παρά το ουσιώδες πρώτο συνέδριο, παρά τα σημαντικά κείμενα που υπερψηφίστηκαν σε αυτό η Νέα Αριστερά δεν φαίνεται να μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο στην κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας. Ακόμα χειρότερα η επιμονή στη στρατηγική του Λαϊκού Μετώπου, με τον εαυτό μας άντε και με τον ΣΥΡΙΖΑ ή το νεοφιλελέ ΠΑΣΟΚ, μας έχει καθηλώσει σε μια ατέρμονη συζήτηση, μεταξύ στελεχών κυρίως, περί συνεργασιών με τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις που βρίσκονται αριστερότερα της ΝΔ. Όλη αυτή η κουβέντα γίνεται μακριά από τις κοινωνικές διεργασίες και εντελώς μακριά από την πραγματική ζωή.
Αντί να χτίζουμε κοινωνικές και κινηματικές συμμαχίες που δημιουργούν πυρήνες αντίστασης μέσα στην κοινωνία, αντί να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης με τους ανθρώπους που ζουν σε δύσκολες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, αντί να δουλέψουμε για τη δημιουργία κομματικών οργανώσεων που θα παίξουν ρόλο στις τοπικές κοινωνίες και τους εργασιακούς χώρους αναλωνόμαστε σε συζητήσεις για τη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων έτσι ώστε να πέσει ο Μητσοτάκης. Ωσάν η πτώση του Μητσοτάκη θα σημάνει αυτόματα την έλευση του σοσιαλισμού στη χώρα. Καλλιεργούμε κι εμείς μια πολιτική στρατηγική που ο κεντρικός της στόχος είναι ο κυβερνητισμός.
Οι προοδευτικές δυνάμεις με τις οποίες επιδιώκουμε συνεργασία εν τω μεταξύ είναι ό,τι πιο πολιτικά φθαρμένο υπάρχει στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας. Είναι η παλιά κλασική στρατηγική που ακολούθησε ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2019 και τον οδήγησε στην πολιτική κι εκλογική εξαέρωση. Η αλήθεια είναι πως όσες φορές κι αν επαναλάβεις ένα λάθος είναι επιστημονικά διαπιστωμένο πως ποτέ δεν θα φέρει το σωστό αποτέλεσμα.
Μακάρι να διαψευστώ αλλά το εκλογικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και οι δημοσκοπήσεις έως τώρα δεν μας έδωσαν και πολλές ελπίδες ότι το πράγμα θα πάει καλά με τη συνέχιση αυτής της στρατηγικής.
Τούτων δοθέντων έχω πάρει την απόφαση εδώ και λίγο καιρό πως πλέον δεν βρίσκω τον εαυτό μου μέσα σε τούτη την προσπάθεια. Ούτε πολιτικά, ούτε ιδεολογικά αλλά κυρίως ούτε και συντροφικά.
Αυτό όμως που ξεχείλισε το ποτήρι και με ωθεί προς την έξοδο από το κόμμα είναι η κλήση της τριμελούς Επιτροπής Δεοντολογίας να παρουσιαστώ ενώπιόν της δι’ υπόθεσίν μου. Ναι όπως τα παλιά εκείνα χρόνια. Να παρουσιαστώ στην Αθήνα σε συγκεκριμένη ώρα και ημέρα για να συζητήσω κάτι το οποίο εγώ δεν γνωρίζω και η συντρόφισσα που μου στέλνει το μέηλ δεν μπορεί να μου πει γιατί παραβιάζονται τα προσωπικά δεδομένα. Ευχαριστώ δεν θα πάρω!
Για να είναι πλέον ξεκάθαρο όμως και για να γνωριστούμε ακόμα καλύτερα έστω και μετά από τόσα χρόνια. Μπήκα στο ταξίδι της Αριστεράς εδώ και δεκαετίες. Κάποια στιγμή (το 2012) οι πολίτες με ψήφισαν και εκλέχθηκα στην Ελληνική Βουλή. Ο πρώτος βουλευτής της Αριστεράς στη Δράμα μετά το 1958. Στήριξα την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ και από τη θέση της αντιπολίτευσης και από τη θέση της συμπολίτευσης. Έβαλα σε κίνδυνο την ασφάλεια της οικογένειάς μου και του εαυτού μου με την υπεράσπιση μέχρι τέλους της Συμφωνίας των Πρεσπών. Έμεινα μέχρι το τέλος πολλές φορές διαφωνώντας με την πολιτική γραμμή καθώς πίστευα πως οι πλειοψηφίες και οι μειοψηφίες μέσα στο κόμμα μπορούν να αλλάξουν και να διαμορφωθεί διαφορετική πολιτική γραμμή. Λάθος μου!
Δεν θα δεχτώ λοιπόν σε καμία περίπτωση τέτοια ευτελή αντιμετώπιση από κανέναν και καμία όσο ψηλά κι αν βρίσκεται μέσα στο κόμμα.
Για να μην απασχολήσω λοιπόν την Επιτροπή Δεοντολογίας και για να μην καταναλώσω τον πολύτιμο τους χρόνο παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ της Νέας Αριστεράς κι από μέλος του κόμματος.
Είναι σίγουρο πως με αρκετούς/ες/α θα βρεθούμε ξανά εκεί που η Αριστερά αναπνέει και υπάρχει. Στον δρόμο! Στην υπεράσπιση των υποτελών, των μεταναστών, των ΛΟΑΤΚΙ (που τόσο πολιτική αλλεργία προκαλεί σε ορισμένες), των ανάπηρων, όλων όσων δεν έχουν φωνή και οξυγόνο για να ζήσουν σε τούτη τη χώρα».