Τον λυπήθηκα προχθές τον πρόεδρο της Βουλής, Νικήτα Κακλαμάνη. Από το προεδρείο, διάβαζε εμφανώς συγχυσμένος από χειρόγραφο αναφερόμενος στη συμπεριφορά της Ζωής Κωνσταντοπούλου, της προέδρου προσωποκεντρικού κόμματος που κάνει καριέρα και θα συνεχίσει να κάνει καριέρα χάρη στη συνωμοσία του ανορθολογισμού που τροφοδότησε το κίνημα της θλίψης για τα Τέμπη και μια περιρρέουσα γκρίνια που μετατρέπει σε σόου δημοσιότητας όπου της δίνεται η ευκαιρία. Στη Βουλή ή στα ΜΜΕ.
Ο πρόεδρος της Βουλής κατήγγειλε απηυδισμένος τις μεθοδεύσεις της Ζωής Κωνσταντοπούλου και, κυρίως, κατήγγειλε τη νέα θεωρία συνωμοσίας που ξεφούρνισε για να μπορεί να συνεχίσει να εμπορεύεται Τέμπη. Ποια είναι αυτή η θεωρία; Οτι το υλικό της δικογραφίας για τα Τέμπη, προκειμένου να τεκμηριωθεί ή όχι δίωξη κατά των πρώην υπουργών Μεταφορών, Κώστα Καραμανλή και Χρήστου Σπίρτζη, έχει πειραχτεί: «Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι αυτό στο οποίο έχουν πρόσβαση οι βουλευτές είναι το πρωτότυπο υλικό», φωνάζει η Ζωή Κωνσταντοπούλου, στη Βουλή και στα διάφορα κανάλια.
Με άλλα λόγια, δηλαδή, η Ζωή Κωνσταντοπούλου ισχυρίζεται ότι είτε ο Αρειος Πάγος, το ανώτατο δικαστήριο, είτε ο Γιώργος Φλωρίδης, το υπουργείο Δικαιοσύνης, είτε ο πρόεδρος της Βουλής, ο Νικήτας Κακλαμάνης, έχουν χαλκεύσει το προανακριτικό υλικό. Τα λέει μπερδεμένα, αλλά την ενδιαφέρει ο τεχνολογικά αναλφάβητος κόσμος που δεν ξέρει πώς μεταφέρεις ένα ηλεκτρονικό αρχείο, ή πώς τυπώνεις ένα αντίγραφο.
Μπορεί μάλιστα να λέει ό,τι θέλει χωρίς συνέπειες επειδή το υλικό αυτό δεν μπορούν να το πάρουν στα χέρια τους οι βουλευτές, οπότε την επόμενη στιγμή θα το διοχέτευαν στη δημοσιότητα, άρα δεν μπορεί να το επικαλεστεί κανείς για να την αντικρούσει. Αυτό που τη νοιάζει βέβαια είναι να σπείρει την καχυποψία στους θεσμούς. Τελείωσαν οι θεωρίες συνωμοσίας του Βελόπουλου, τα ξυλόλια και τα εξαερωμένα βαγόνια, και τώρα προσπαθεί να φτιάξει νέα παραμύθια πλήττοντας όχι μόνο τους πολιτικούς αντιπάλους της αλλά τους θεσμούς.
Και πώς το κάνει; Ωρυόμενη. Ωρύομαι, άρα υπάρχω. Την είδα σε μια τηλεοπτική συνέντευξη. Περιφρονούσε απόλυτα τους ερωτώντες. Ελεγε τα δικά της, κατηγορούσε μάλιστα τον Νικήτα Κακλαμάνη ότι την καθύβρισε από το βήμα του προέδρου. Προφανώς και ουδείς την καθύβρισε. Πολύ ευγενικά, ο πρόεδρος της Βουλής περιέγραψε τους ισχυρισμούς της, αρνούμενος την κατηγορία της. Είναι καθύβριση να υπερασπίζεσαι τον θεσμικό ρόλο σου και τον εαυτό σου από ένα απύλωτο στόμα;
Ή μήπως είναι ψέμα ότι δεν σέβεται κανέναν και τίποτα, καταστρατηγώντας τους χρόνους; Το κάνει συνεχώς στη Βουλή. Το είδαμε και στην τηλεόραση (Action 24) – όπου δεν σταμάταγε, ενώ η εκπομπή τελείωνε. Το είδαμε και με την αναφορά στη Λιάνα Κανέλλη – την οποία, όντως, καθύβρισε ως χουντική (επειδή ως νεαρά δημοσιογράφος δούλευε στην κρατική τηλεόραση τα τελευταία χρόνια της χούντας). Δεν είχαν βέβαια όλοι προίκα την καριέρα τους, όπως η Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Επισημαίνω, τέλος, την υψίστη ασέβεια εκ μέρους της κατά του Παύλου Μπακογιάννη, που έπεσε νεκρός από τα πυρά της 17 Νοέμβρη. Η αίθουσα της Βουλής με το όνομα του δολοφονημένου βουλευτή, είπε η Κωνσταντοπούλου, είναι ρουσφέτι του Κωνσταντίνου Τασούλα προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη (απαξιώνοντας την τιμή στον δολοφονηθέντα που συνέκρινε την περίπτωσή του με την προδικτατορική δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη). Δεν έχω ξανακούσει ισοπεδωτικότερη αναφορά σε θύμα τρομοκρατίας, πιο αντικοινοβουλευτική ρητορική από βουλευτικά χείλη, πιο χυδαίο πολιτικό λόγο.