Ο Panos A. Panay (Πάνος Α. Παναγιώτου) ήταν μόλις δύο ετών όταν έλαβε χώρα η τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Μεγαλώνοντας σε ένα νησί διχοτομημένο βίωσε από πρώτο χέρι τις τραγικές συνέπειες του «μαύρου» καλοκαιριού του ’74.
Ως έφηβος συχνά έβρισκε καταφύγιο στη μουσική, αν και η πρόσβαση σε αυτή ήταν εκείνα τα χρόνια περιορισμένη.
Ο Νταλάρας και η Μαρινέλλα υπήρξαν από τα πρώτα του ακούσματα. Όνειρο του ήταν να καταξιωθεί ως μουσικός.
Η ζωή τού επιφύλασσε μια διαδρομή διαφορετική, αλλά πάντα κοντά στους καλλιτέχνες και τη μουσική βιομηχανία.
Και μπορεί να μη διεκδίκησε ποτέ εντέλει ένα Grammy για τις μουσικές του ικανότητες, όμως η αποφασιστικότητα και η επιμονή του να γίνει ο καλύτερος σε ό,τι κάνει τον έφεραν στην προεδρία της The Recording Academy, του Οργανισμού που απονέμει τα κορυφαία αυτά βραβεία μουσικής.
Ο κ. Panay, ο οποίος επισκέφθηκε το Σίδνεϊ νωρίτερα φέτος με αφορμή το ARIA Innovators Conference, μίλησε στον «Νέο Κόσμο» για τη θέση του αυτή, την εξέλιξη της μουσικής βιομηχανίας, την πορεία του σε ηγετικές θέσεις, αλλά και το πώς η ελληνοκυπριακή του καταγωγή τον διαμόρφωσε, τόσο σε προσωπικό όσο και επαγγελματικό επίπεδο.
Μεγαλώνοντας στην Κύπρο δεν φανταζόταν ποτέ ότι μια μέρα θα βρισκόταν στο «τιμόνι» της The Recording Academy.
«Θα είχα περισσότερες πιθανότητες να πάω στο φεγγάρι παρά να έχω αυτή τη δουλειά», μας είπε.
«Ξεθάβοντας» παιδικές μνήμες που τον σημάδεψαν ανέφερε:
«Ήταν πολύ τραυματικό … Κάθε μέρα ήταν μία υπενθύμιση της θλίψης του γεγονότος ότι η μισή μου οικογένεια είχε χάσει τα πάντα, ότι έγιναν πρόσφυγες».
«Στο σχολείο, στα μισά παιδιά της τάξης μου δεν τους είχε απομείνει τίποτε».
Αν και αυτή η σκοτεινή σελίδα της Ιστορίας στέρησε πολλά από τον κ. Panay και τους συμπατριώτες του, ταυτόχρονα τού χάρισε πολύτιμα μαθήματα ζωής.
«Είναι πραγματικά δύσκολο το να μεγαλώνεις σε μια μικρή χώρα που είναι διχοτομημένη … Νιώθεις απροστάτευτος, ότι ανά πάσα στιγμή μπορείς να χάσεις τα πάντα».
«Πώς γίνεται (μια τέτοια εμπειρία) να μη σε διαμορφώσει, και να μην σε κάνει αποφασισμένο;».
Η ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ
Από το βινύλιο, τις κασέτες και τα CDs μέχρι τις σύγχρονες ψηφιακές πλατφόρμες, ο τρόπος που ακούμε μουσική έχει αλλάξει ριζικά με την πάροδο των χρόνων.
Αλλά, αυτή καθαυτή, «η μουσική βιομηχανία έχει υπάρξει εξαιρετικά ανθεκτική» στις αλλαγές αυτές, ανέφερε ο κ. Panay.
Στο Σίδνεϊ ήταν εκ των κεντρικών ομιλητών στο πρώτο συνέδριο ARIA Innovators Conference που διοργάνωσε η Australian Recording Industry Association.
Στόχος του εν λόγω Συνεδρίου ήταν να φέρει κοντά παράγοντες της μουσικής βιομηχανίας από κάθε γωνιά της Αυστραλίας, με σκοπό να επανεξετάσουν το μέλλον του κλάδου μετά την εποχή του streaming – της διαδικτυακής αναπαραγωγής ήχου και εικόνας σε πραγματικό χρόνο.
Ο Ελληνοκύπριος πρόεδρος της The Recording Academy αναφέρθηκε στη θεαματική «μεταμόρφωση» της αυστραλιανής μουσικής σκηνής μέσα στα χρόνια, υπογραμμίζοντας ότι η χώρα βρίθει σπουδαίων καλλιτεχνών.
Επιπλέον, επεσήμανε ότι ορισμένες προκλήσεις εξακολουθούν να είναι «ενδημικές στην αυστραλιανή μουσική σκηνή».
Συγκεκριμένα, τόνισε πως το γεγονός ότι η αυστραλιανή μουσική παράγεται και δημιουργείται κυρίως στα Αγγλικά οδηγεί συχνά στο να συγχέεται με την αμερικανική μουσική.
Σε μια εποχή streaming, όπου οι αλγόριθμοι δεν μπορούν να διακρίνουν τις διαφορές στην ιδιοσυγκρασία ανάμεσα σε αυστραλιανή, αμερικανική ή βρετανική μουσική, ο κ. Panay επεσήμανε ότι αυτό δημιουργεί μοναδικές προκλήσεις για την ανάδειξη των αυστραλιανών ταλέντων.
Η εν λόγω συνθήκη, ανέφερε, έχει κατά κάποιον τρόπο οδηγήσει σε μια τάση εξάλειψης των πολιτισμικών διαφορών.
«Νομίζω πως μας λείπουν αυτά τα ‘μπαχαρικά,’ οι ‘γεύσεις’ και τα ‘συστατικά’ που κάποτε προσέδιδαν στη μουσική των αγγλόφωνων χωρών μια μοναδικότητα, ακόμη κι αν όλα ήταν στα Αγγλικά».
Όπως είπε, αυτό συνιστά ένδειξη τόσο των αλλαγών στον κλάδο όσο και των ευρύτερων μεταβολών σε έναν Κόσμο που διαμορφώθηκε μετά την έλευση του Διαδικτύου.
Όσον αφορά την τεχνητή νοημοσύνη, ο κ. Panay δήλωσε ότι ακριβώς όπως «μια πένα» μπορεί να αποτελέσει «όργανο καταπληκτικής και όμορφης έκφρασης ή να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο μίσους».
Σημείωσε ότι η The Recording Academy δεν τάσσεται κατά «της τεχνητής νοημοσύνης ή της τεχνολογίας», αλλά υποστηρίζει «ηθικές κατευθυντήριες γραμμές» σχετικά με τη χρήση των δεδομένων.
«Η δουλειά μας ως οργανισμός είναι να διασφαλίσουμε ότι πάνω από όλα είναι ο (εκάστοτε) δημιουργός».
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ
Από μικρός ο κ. Panay ήξερε πού ήθελε να καταλήξει στη ζωή του.
«Δεν θυμάμαι καμία στιγμή στη ζωή μου που να μην ήθελα να μετακομίσω στην Αμερική».
Μια ημέρα μετά την ολοκλήρωση της διετούς στρατιωτικής του θητείας στην Κύπρο, σε ηλικία μόλις 19 ετών, εκπλήρωσε το όνειρό του και επιβιβάστηκε σε ένα αεροπλάνο με προορισμό τις ΗΠΑ.
«Ζούσα σε μια χώρα με μισό εκατομμύριο κατοίκους και βρέθηκα σε μια χώρα με 350 εκατομμύρια (κατοίκους)».
Έγινε δεκτός στο Berklee College of Music – το μεγαλύτερο ανεξάρτητο κολέγιο σύγχρονης μουσικής στον Κόσμο- με βλέψεις να γίνει μουσικός.
Ωστόσο, σύντομα συνειδητοποίησε ότι δεν είναι αυτό το «κάλεσμά του».
Αλλά η καριέρα του δεν ήταν μακριά από τον κλάδο της μουσικής βιομηχανίας.
Με την αξία και τις ικανότητές του βρέθηκε σε ηγετικούς ρόλους, αποκτώντας εκτεταμένη εμπειρία τόσο στον επιχειρηματικό όσο και στον ακαδημαϊκό χώρο.
Στη δεκαετία του 2000, ίδρυσε το Sonicbids, «την πρώτη πλατφόρμα που συνέδεε (μουσικά) συγκροτήματα με διοργανωτές».
«Πάνω από ένα εκατομμύριο συναυλίες πραγματοποιήθηκαν μέσω της (εν λόγω) πλατφόρμας», ανέφερε ο κ. Panay.
Η διαχείριση του Sonicbids για πάνω από 13 χρόνια ήταν κάτι περισσότερο από ένα επιχειρηματικό εγχείρημα για τον ίδιο.
Δημιούργησε μια αίσθηση «κοινότητας», προσφέροντάς του την ευκαιρία να ταξιδέψει σε όλο τον Κόσμο και «να παρατηρεί τις ανάγκες των μουσικών μέσα από μια εντελώς διαφορετική οπτική κάθε φορά».
Υπήρξε επίσης ο λόγος που βρέθηκε το 2005 στην Αυστραλία, τη δεύτερη μεγαλύτερη αγορά για τα μέλη του Sonicbids τότε, μετά τις ΗΠΑ.
«Συνήθιζα να διοργανώνω τυχαία δείπνα, προσκαλώντας 15 μέλη σε κάθε πόλη όπου βρισκόμουν», συνέχισε ο κ. Panay.
Πού έτρωγαν; «Σε ένα ελληνικό εστιατόριο, γιατί είναι το μόνο μέρος όπου ξέρω τι να παραγγείλω» θα πει αστειευόμενος.
Έχοντας πλέον αποκτήσει μια σφαιρική αντίληψη της μουσικής βιομηχανίας, επέστρεψε στο Berklee – αυτή τη φορά όμως όχι ως φοιτητής.
Ανέλαβε την εποπτεία διεθνών προγραμμάτων και στρατηγικών πρωτοβουλιών, μεταξύ των οποίων η ανάπτυξη παραρτημάτων του Κολεγίου σε Βαλένθια, Νέα Υόρκη και Άμπου Ντάμπι.
Παράλληλα, ενίσχυσε την παγκόσμια παρουσία του Berklee, στην Κίνα και σε άλλες αναδυόμενες αγορές.
Διετέλεσε επίσης επικεφαλής Innovation and Strategy στο Berklee, ρόλος που τον έφερε σε άμεση επαφή με τις νέες τεχνολογίες και άνοιξε τον δρόμο για στενή συνεργασία με το κορυφαίο πανεπιστήμιο MIT.
«Το κοινό νήμα στην καριέρα μου ήταν να δημιουργώ πλατφόρμες με τρόπους που επιτρέπουν στους καλλιτέχνες να εκφράζονται και να χτίζουν ουσιαστικές καριέρες», επισήμανε ο κ. Panay.
THE RECORDING ACADEMY
Το 2021, ο Panos Panay ανέλαβε τα ηνία της The Recording Academy, του κορυφαίου οργανισμού της μουσικής βιομηχανίας που εκπροσωπεί επαγγελματίες του χώρου και είναι ευρέως γνωστός για την απονομή των μουσικών βραβείων Grammy.
Μαζί με τον διευθύνοντα σύμβουλο Harvey Mason Jr., οραματίζεται την παγκόσμια επέκταση της εμβέλειας της The Recording Academy, με στόχο να δοθεί φωνή σε δημιουργούς από διαφορετικές κουλτούρες και γωνιές του πλανήτη.
«Ταλαντούχοι άνθρωποι βρίσκονται σε κάθε γωνιά της ανθρωπότητας. Η βασική διαφορά έγκειται στην πρόσβαση και στις ευκαιρίες (που τους δίνονται)», υπογράμμισε ο κ. Panay.
«Η μουσική είναι το κλειδί που ξεκλειδώνει κάθε πόρτα», πρόσθεσε.
Τα τελευταία χρόνια, η The Recording Academy -που είναι μη κερδοσκοπικός οργανισμός- έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο όσον αφορά στην αύξηση του αριθμού των μελών του και την ενίσχυση της ποικιλομορφίας του.
«Είμαστε εδώ για να εκπροσωπήσουμε, το πώς είναι η βιομηχανία σήμερα, όχι το πώς ήταν πριν από 10, 15, 20 χρόνια».
Ο μοναδικός χαρακτήρας της The Recording Academy έγκειται στο γεγονός ότι ιδρύθηκε από δημιουργούς με στόχο την υποστήριξη, την εκπαίδευση και την προώθηση των έργων των δημιουργών, εξήγησε ο κ. Panay.
Με 13.000 μέλη με δικαίωμα ψήφου, το σώμα αυτό καθορίζει τα αποτελέσματα των βραβείων Grammy.
Ένας από τους βασικούς στόχους των δράσεων του Οργανισμού είναι η αξιοποίηση κάθε διαθέσιμου μέσου για την προώθηση του καλού και την προστασία της κοινότητας των μουσικών και δημιουργών.
«Ως συλλογικότητα, μπορούμε να επιτύχουμε πολύ περισσότερα απ’ ό,τι αν δρούσαμε ατομικά».
ΑΠΟ TON ΝΤΑΛΑΡΑ… ΑΤΖΕΝΤΗΣ ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ
Μεγαλώνοντας στην Κύπρο, ο κ. Panay, όπως είπε, είχε «μηδενική πρόσβαση σε οποιοδήποτε μουσικό είδος εκτός της παραδοσιακής ελληνικής μουσικής», ακούγοντας κυρίως τραγούδια από καλλιτέχνες όπως ο Γιώργος Νταλάρας, η Ελπίδα και η Μαρινέλλα».
«Για να ακούσω αμερικανική ή αγγλική μουσική, έπρεπε να συντονιστώ με τον BFBS, τον ραδιοφωνικό σταθμό των βρετανικών ενόπλων δυνάμεων (British Armed Forces) ή να επισκεφτώ το British Council για να ακούσω την περίφημη τζαζ. Είχα ακούσει για την τζαζ, αλλά δεν ήξερα πώς ακούγεται», θυμάται.
Μερικά χρόνια αργότερα, θα γινόταν ατζέντης ταλέντων, εκπροσωπώντας εμβληματικούς καλλιτέχνες όπως ο Leonard Cohen, η Nina Simone και ο Chick Corea.
Οι προκλήσεις της ζωής δεν στάθηκαν ποτέ εμπόδιο στα όνειρά του.
Αντίθετα, λειτούργησαν ως κινητήριος δύναμη που τον ώθησε σε μία πορεία η οποία σημαδεύτηκε από επιτυχίες.
«Ήμουν αποφασισμένος να γίνω το πιο σκληρά εργαζόμενο παιδί στον πλανήτη… το πιο πρόθυμο να μάθει», ανέφερε.
Παρά κάποιες πρώιμες φιλοδοξίες του να γίνει ποδοσφαιριστής στην Άρσεναλ, τελικά «τον κέρδισε» η αγάπη του για τη μουσική.
«Η καριέρα σου δεν είναι αποτέλεσμα στρατηγικού σχεδιασμού, αλλά μια διαδικασία σταδιακής εξέλιξης», προσθέτει.
«ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΚΥΠΡΙΟΣ»
Ορισμένες φορές, οι άνθρωποι που έχουν χάσει τα πάντα, είναι συχνά εκείνοι που κατανοούν βαθύτερα το νόημα της προσφοράς.
«Οι Κύπριοι έχουν εξαιρετικές αντοχές», είπε ο κ. Panay, συμπληρώνοντας ότι η «Κύπρος έχει βρεθεί υπό την κατοχή σχεδόν κάθε μεγάλης στρατιωτικής δύναμης στην ιστορία του δυτικού πολιτισμού».
Δηλώνοντας «υπερήφανος Κύπριος», αναφέρθηκε στην οικογένειά του, η οποία όπως μας είπε είναι γνωστή στην Κύπρο «για τη συμμετοχή της στον αγώνα για τον τερματισμό της βρετανικής κυριαρχίας».
«Η γιαγιά μου, ξέρετε, είχε κρύψει πολλούς από τους αγωνιστές (της ΕΟΚΑ) στο σπίτι της».
Πρόκειται για ιστορίες που ο πατέρας του, του λέει μέχρι σήμερα, οι οποίες μαζί με τις δικές του εμπειρίες έχουν διαμορφώσει τον χαρακτήρα του ως «υπερήφανος Κύπριος».
Ως πατέρας δίδυμων κοριτσιών, της Λυδίας και της Ζωής –τα ονόματα των οποίων έχει «χτυπήσει» τατουάζ στα Ελληνικά, ένα σε κάθε χέρι– αντιλαμβάνεται την αξία της καταγωγής του υπό νέο πρίσμα.
«Η ελληνική τους ταυτότητα ήταν σημαντική για εμένα», ανέφερε, αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα πως και ο ίδιος έχει επωφεληθεί ιδιαίτερα στη ζωή του από τη διττή πολιτισμική ταυτότητά του.
Παραδέχθηκε ότι η «εξαιρετικά δοτική» φύση των γονιών του διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τη ζωή σήμερα.
«Μόλις αποκτήσεις παιδιά, όλα όσα κάνεις είναι για εκείνα. Και αυτό δεν είναι θυσία. Είναι προνόμιο», επισήμανε.
«Έχει να κάνει με τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος που θα τους επιτρέψει να οικοδομήσουν μια ακόμη καλύτερη ζωή από αυτήν που επωφελήθηκες εσύ».
Όσον αφορά την ανατροφή των παιδιών του, ο στόχος του είναι απλός, αλλά ουσιώδης.
«Δεν με απασχολούν οι κανόνες, με νοιάζουν οι αξίες… Το ζητούμενο είναι να δημιουργήσεις ένα σύνολο αξιών και ένα σύστημα πεποιθήσεων το οποίο, ελπίζω, να τους συνοδεύει σε όλη τους τη ζωή».
ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ ΑΠΟ… ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Ο Panos Panay άφησε πίσω του την Κύπρο σε νεαρή ηλικία, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή στην άλλη άκρη του Kόσμου.
Ωστόσο, όσο τα χρόνια περνούσαν, η επιθυμία για επιστροφή στην πατρίδα του γινόταν ολοένα και πιο έντονη.
«Πέρασα, δεν ξέρω, 40 χρόνια της ζωής μου τρέχοντας μακριά από τη χώρα μου. Και τα τελευταία δέκα χρόνια τρέχοντας προς αυτήν».
Μπορεί να βρήκε στις ΗΠΑ το μέλλον που ονειρευόταν, όμως «οι μυρωδιές, η άμμος, το χώμα» και η «ειλικρίνεια» των ανθρώπων είναι αυτά που του λείπουν περισσότερο όταν συλλογίζεται την πατρίδα του.
Τα μονοπάτια των Ελλήνων τυχαίνει συχνά να διασταυρώνονται, ανεξάρτητα από το πού βρίσκονται στον Κόσμο.
Έτσι κατά την παραμονή του πρόσφατα στο Σίδνεϊ, ο κ. Panay συναντήθηκε με την Αυστραλή κυπριακής καταγωγής Silia Kapsis, η οποία εκπροσώπησε την Κύπρο στη Eurovision 2024.
«Θα διαθέσω όλο τον χρόνο του κόσμου για να μιλήσω με έναν νέο καλλιτέχνη, με οποιονδήποτε καλλιτέχνη, πόσο μάλλον αν είναι Κύπριος ή Έλληνας, γιατί ταυτίζομαι μαζί τους».
Με πολλούς Κύπριους να μεταναστεύουν στην Αυστραλία μετά την τουρκική εισβολή του 1974, δεν αποτελεί έκπληξη ότι ο κ. Panay έχει και συγγενείς στη Μελβούρνη.
Παρά το γεγονός ότι ανέκαθεν έτρεφε βαθιά εκτίμηση για την πολιτιστική του κληρονομιά, σύντομα στη ζωή του συνειδητοποίησε ότι η προοπτική εξέλιξής του τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο, βρισκόταν… εκτός της ζώνης ασφαλείας του.
«Αν έφευγα από το σπίτι μου και το μόνο που έκανα ήταν να περιβάλλομαι μόνο από ανθρώπους από τη χώρα μου, τότε τι στο καλό θα μάθαινα;».
«Η εμπειρία (του να αντιμετωπίσεις) ό,τι σου είναι άβολο είναι το κλειδί για την (προσωπική) ανάπτυξη».
Η ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ… ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ
Όταν ο κ. Panay δεν συζητά με καλλιτέχνες ή δεν εργάζεται σε μουσικά project, απολαμβάνει να πειραματίζεται στην κουζίνα, ιδιαίτερα με θαλασσινά.
«Η μαγειρική αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητάς μου. Είναι η δημιουργική μου διέξοδος και νομίζω αποτελεί ένα είδος σύνδεσης με την ελληνικότητά μου», μας είπε.
Η μαγειρική και η μουσική μοιάζουν πολύ, συμπλήρωσε, «γιατί είναι από τα λίγα που εκφράζουν την ταυτότητά σου με τρόπο που όλοι μπορούν να καταλάβουν».
«Αν σας δώσω να φάτε κάτι που έχω φτιάξει, δεν χρειάζεται να το εξηγήσω — όπως ακριβώς όταν παίζω ένα μουσικό κομμάτι μου, το οποίο δεν χρειάζεται να σας εξηγήσω».
Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΜΑΣ
Ο κ. Panay βρισκόταν στην Κύπρο όταν ξέσπασαν οι καταστροφικές πυρκαγιές στο Λος Άντζελες, τον Ιανουάριο του 2025.
Όσον αφορά το πώς είναι η κατάσταση σήμερα, «εξαρτάται από το πού ζεις», ανέφερε.
«Αν στρίψω αριστερά στην Sunset Blvd, τίποτα δεν έχει αλλάξει. Αν όμως στρίψω δεξιά, είναι σαν (να κοιτάς) την άβυσσο».
Φέτος, τα βραβεία Grammy συγκέντρωσαν 25 εκατομμύρια δολάρια για τη στήριξη μουσικών και άλλων ανθρώπων που επλήγησαν από τις πυρκαγιές.
«Είμαι περήφανος για τον τρόπο με τον οποίο ο Οργανισμός χρησιμοποίησε την πλατφόρμα του και το μεγάλο του ‘μεγάφωνο’ για να ενισχύσει αυτό το μήνυμα, να αυξήσει την ευαισθητοποίηση και κυρίως να συγκεντρώσει χρήματα», σημείωσε ο πρόεδρος της The Recording Academy.
Τόνισε δε ότι αποστολή του Οργανισμού είναι «να χρησιμοποιήσουμε τη μουσική ως μέσο για να δημιουργήσουμε μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή και να κάνει την κοινωνία μας καλύτερη».
«Πιστεύω πραγματικά ότι οι πιο σημαντικοί πολίτες δεν είναι οι πολιτικοί, ούτε οι επιχειρηματίες ή οι ακαδημαϊκοί».
«Είναι οι δημιουργοί, που εκφράζουν τα κοινά μας όνειρα, τις προσδοκίες, τους φόβους, τις πεποιθήσεις και τις αμφιβολίες μας».
«Αυτοί είναι που επιβεβαιώνουν την ανθρωπιά μας. Και νομίζω πως όλα ξεκινούν από εκεί».
The post Ένας Ελληνοκύπριος στην κορυφή της μουσικής βιομηχανίας appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.