Κατά γενική ομολογία η περασμένη σεζόν κρίνεται εξόχως επιτυχημένη για τον Ολυμπιακό. Οι Πειραιώτες κυριάρχησαν εντός συνόρων με τρόπο που σπάνια συναντά κανείς, καθώς διέλυσαν τον ανταγωνισμό, υποχρέωσαν όλους τους μεγάλους αντιπάλους σε συντριβές και στο τέλος πήραν το πρωτάθλημα με μεγάλη διαφορά. Το Κύπελλο ήρθε με εξίσου επιβλητικό τρόπο, καθώς η ομάδα του Μεντιλίμπαρ χρειάστηκε να πετάξει εκτός Παναθηναϊκό και ΑΕΚ πριν τον τελικό με τον ΟΦΗ. Ενώ σε ότι αφορά την ευρωπαϊκή παρουσία εκεί ίσως μένει μια πίκρα καθώς άπαντες πίστευαν πως μπορούσαν να πάνε πολύ πιο μακριά, ωστόσο όλες οι συγκυρίες στο αντάμωμα με την Μπόντο Γκλιμτ ήταν εναντίον του. Παρόλαυτα, όπως συμβαίνει σε όλα τα σοβαρά κλαμπ, ο στόχος για βελτίωση δεν σταματά ποτέ να υπάρχει. Το «εχθρός του καλού, είναι το καλύτερο», αποτελεί καθημερινότητα σε ομάδες σαν τον Ολυμπιακό.
Η σεζόν που ολοκληρώθηκε πριν από ένα μήνα περίπου ήταν η πρώτη μετά από επτά συνεχόμενα χρόνια που κανένας παίκτης του Ολυμπιακού, πλην των επιθετικών, δεν έφτασε σε διψήφιο αριθμό τερμάτων, υπολογίζοντας όλες τις διοργανώσεις. Υπήρχε ο Ελ Κααμπί των σπασμένων φρένων και των 27 γκολ και ο Γιάρεμτσουκ με το φοβερό φίνις και τα 10 τέρματα. Πιο πίσω ο Τσικίνιο σταμάτησε στα 8 και οι Ζέλσον και Κωστούλας στα 7. Ίσως ο νεαρός επιθετικός να έγραφε διψήφια νούμερα αν δεν έχανε, λόγω τραυματισμού, το τελευταίο κομμάτι της σεζόν, ωστόσο δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Για να βρούμε την τελευταία σεζόν που οι Πειραιώτες δεν είχαν παίκτη με τουλάχιστον 10 γκολ, εκτός των φορ, πρέπει να πάμε πίσω την σεζόν 2016-17 οπού ο Μπράουν Ιντέγε είχε επωμιστεί το βάρος στο σκοράρισμα. Τις δύο επόμενες σεζον, το 2017-18 και το 2018-19, ο Κώστας Φορτούνης πρόσφερε 11 και 17 γκολ αντίστοιχα. Το 2019-20, το 2020-21 και το 2021-22 ο Γιώργος Μασούρας πέτυχε 11, 15 και 12 τέρματα αντιστοίχως. Ακόμα και την κακή για τους ερυθρόλευκους σεζόν, 2022-23 υπήρχε ο Πεπ Μπιέλ των 10 τερμάτων, ενώ την προπέρσινη σεζόν ο Ντάνιελ Ποντένσε έγραψε 15 γκολ και ο Φορτούνης άλλα 11.
Φυσικά, δεν πρέπει να παραληφθεί το γεγονός πως το αγωνιστικό σχέδιο του Μεντιλίμπαρ είναι της μιας ομάδας που παίζει για τον επιθετικό της. Πόσω μάλλον όταν αυτός ακούει στο όνομα Αγιούμπ Ελ Κααμπί. Ωστόσο λογικά μπορεί να υποθέσει κανείς πως μια ακόμα πηγή γκολ πίσω από τον φορ θα ανέβαζε ακόμα περισσότερο το επίπεδο της επιθετικής λειτουργίας των ερυθρόλευκων και θα άφηνε ακόμα περισσότερο χώρο προς εκμετάλλευση για τον φορ. Καθόλου τυχαία, ο Ολυμπιακός ψάχνει παίκτη για να ενισχυθεί στα εξτρέμ που θα μπορεί να κάνει αυτό ακριβώς. Έναν ποδοσφαιριστή που θα εξελιχθεί σε έναν ακόμα πόλο απειλής για τον αντίπαλο, χωρίς όμως να γίνει καμία έκπτωση στις απαιτήσεις για πρέσινγκ και αλληλοκαλύψεις και σε ότι άλλο αφορά την ταυτότητα που έχει αποκτήσει η ομάδα στην εποχή του Μεντιλίμπαρ.