Ξέρουμε ότι στην μεταπανδημική εποχή η αναζήτηση της φυσικής εμπειρίας ήταν τόσο έντονη που η εστίαση, η ψυχαγωγία και η ζήτηση για αναλογικές δράσεις εκτοξεύτηκε! Αυτός ο αντίκτυπος φάνηκε ξεκάθαρα από την αρχή στις συναυλίες κάθε είδους. Μεγάλα γήπεδα, σύγχρονοι συναυλιακοί χώροι, κλασικά θερινά θέατρα, αρχαιολογικοί χώροι… Ολα γεμίζουν. Είτε πρόκειται για μεγάλα ονόματα του εξωτερικού είτε για εγχώριους καλλιτέχνες. Είτε για σκληρό ήχο, είτε για λαϊκές βραδιές, είτε για έντεχνο τραγούδι ή ακόμα και για πιο ψαγμένα πράγματα που μπορεί να μην έχεις ακούσει ποτέ. Ηρώδειο, Καλλιμάρμαρο, Πλατεία Νερού, Θέατρο Βράχων και Πέτρας, Βεάκειο, Κατράκειο, ΟΑΚΑ, Terravibe, Τεχνόπολη…
Οι συναυλίες που ήδη έχουν γίνει φέτος και θα γίνουν, με περισσότερους από 5 χιλιάδες θεατές είναι πάρα πολλές και αρκετές από αυτές ξεπερνάνε τα 10 χιλιάδες εισιτήρια. Μεγάλα νούμερα για τις αναλογίες της χώρας μας, αλλά θα πρέπει να υπολογίσουμε ότι ειδικά για τα ξένα ονόματα ένα κομμάτι των θεατών είναι άνθρωποι που συνδυάζουν τη συναυλία με τουρισμό, όπως κάνουν και αρκετοί Ελληνες που πηγαίνουν σε χώρες της Ευρώπης για να δουν και συναυλίες.
Από την άλλη, είναι και το λεγόμενο «experience economy», η πώληση και η αγορά μιας εμπειρίας και όχι ενός προϊόντος που οδηγεί όλο και περισσότερους στις συναυλίες και τα μεγάλα φεστιβάλ, παρότι οι τιμές των εισιτηρίων έχουν αυξηθεί περισσότερο και από τα ακτοπλοϊκά. Δύσκολα πλέον βρίσκεις συναυλία με 10 ή 12 ευρώ προπώληση όπως παλιότερα, ενώ οι επιλογές των χώρων μετά και το άνοιγμα του Λυκαβηττού, ή τη χρήση του περιβάλλοντα χώρου του ΟΑΚΑ είναι περισσότερες, ο κόσμος όχι μόνο δεν έχει «σπάσει», αλλά μοιάζει να πηγαίνει σε πολλές συναυλίες, ακόμα και αν δεν θα δει τον αγαπημένο του καλλιτέχνη. Πηγαίνει για «τη φάση», για την παρέα, για να ανακαλύψει κάτι νέο, ακόμα και για να δείξει στα social media ότι ήταν εκεί… Είναι εντυπωσιακό και το πόσο γρήγορα εξαντλούνται τα εισιτήρια για τις μεγάλες συναυλίες. Εγχώριες και διεθνείς, με τα σκήπτρα να κρατούν η ραπ σκηνή και τα μεγάλα διεθνή ονόματα.