Το Παρίσι έζησε και φέτος την ατμόσφαιρα ενός Grand Slam που ξεπερνά τα όρια του αθλητισμού. Το Roland Garros του 2025 δεν ήταν μόνο θέαμα, δεν ήταν μόνο ιδρώτας και συγκινήσεις στα κόκκινα κορτ. Ηταν και ένα εμπορικό υπερθέαμα, μια οικονομική επιτυχία με έσοδα που ξεπέρασαν τα 350 εκατομμύρια ευρώ – σπάζοντας το ρεκόρ των 338 εκατ. της περασμένης χρονιάς.
Με πάνω από 710.000 θεατές να περνούν τις πύλες του συγκροτήματος και με τις βραδινές ημιτελικές αναμετρήσεις να τραβούν το παγκόσμιο βλέμμα, το Roland Garros απέδειξε ότι μπορεί να είναι εξίσου δυνατό στο ταμείο όσο και στο γήπεδο.
Η fan zone στην Place de la Concorde, οι live συναυλίες, οι γαστρονομικές εμπειρίες από μεγάλους χορηγούς, δημιούργησαν ένα φεστιβάλ γύρω από το τένις – ένα γεγονός για όλη την πόλη. Πίσω όμως από την επιτυχία, αναδύεται μια ερώτηση: ποιος κερδίζει τελικά από αυτό το πάρτι;
Γιατί από τα 350 εκατομμύρια, μόλις το 16% κατευθύνεται στους ίδιους τους αθλητές. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι οι κορυφαίοι τενίστες – όπως ο Σίνερ, ο Αλκαράθ, ο Τζόκοβιτς ή η Σαμπαλένκα – είναι εκείνοι που φέρνουν τον κόσμο, τα νούμερα τηλεθέασης, τα συμβόλαια, την προβολή. Και είναι εκείνοι που βλέπουν τον ιδρώτα τους να μεταφράζεται σε ένα πολύ μικρό κομμάτι της πίτας.
Για να το πούμε με αριθμούς: το συνολικό prize money φέτος ανήλθε στα 56,3 εκατομμύρια ευρώ, αυξημένο μεν, αλλά όχι ανάλογο της συνολικής εκτόξευσης των εσόδων. Ο νικητής φεύγει με 2,55 εκατομμύρια ευρώ, ένας πρώτος γύρος αποδίδει 78.000 ευρώ. Αξιοπρεπή ποσά, αλλά πολύ μακριά από τις πρακτικές άλλων σπορ, όπως το NBA ή η Formula 1, όπου οι αθλητές έχουν ισχυρή διαπραγματευτική δύναμη και συχνά λαμβάνουν πάνω από το 40-50% των συνολικών εσόδων.
Ζητούν διαφάνεια
Αυτή η ανισορροπία δεν πέρασε απαρατήρητη. Τις τελευταίες μέρες, όλοι οι παίκτες της πρώτης δεκάδας (άνδρες και γυναίκες) πλην της Ριμπάκινα υπέγραψαν κοινή επιστολή προς τους διοργανωτές των Grand Slam. Ζητούν επανεξέταση του οικονομικού μοντέλου και μεγαλύτερη διαφάνεια. Θέλουν να γνωρίζουν τι αποδίδουν, πού πηγαίνουν τα χρήματα και γιατί οι ίδιοι μένουν με το μικρότερο κομμάτι.
Η κουβέντα αυτή δεν αφορά μόνο τα εκατομμύρια. Αγγίζει τον πυρήνα του σύγχρονου αθλητισμού: τη σχέση ανάμεσα στο θέαμα, το χρήμα και την αξιοπρέπεια των ανθρώπων που το δημιουργούν. Και αν το Roland Garros είναι πλέον ένα τέλειο case study για εμπορική επιτυχία, ίσως ήρθε η ώρα να γίνει και υπόδειγμα δικαιοσύνης.
Γιατί στο τένις – όπως και στη ζωή – η μπάλα μπορεί να πηγαίνει πέρα-δώθε, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να δεις ποιος κρατά τη ρακέτα και ποιος μένει με το φιλέ μπροστά του.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΖΙΑΣ