Από την Υποδιεύθυνση Αντιμετώπισης Οργανωμένης Αθλητικής Βίας της Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Οργανωμένου Εγκλήματος εξαρθρώθηκαν τις προηγούμενες μέρες δύο οργανώσεις αποτελούμενες από οργανωμένους οπαδούς της ΑΕΚ, οργανώσεις που χαρακτηρίζονται ως «εγκληματικές». Η μία δραστηριοποιούνταν στην περιοχή του Αγίου Δημητρίου και η άλλη στην περιοχή του Νέου Κόσμου. Συνελήφθησαν οκτώ μέλη της πρώτης οργάνωσης (μεταξύ των οποίων και ο φερόμενος ως αρχηγός) και έντεκα μέλη της δεύτερης οργάνωσης που είναι και μεγαλύτερη: εδώ οι φερόμενοι ως αρχηγοί είναι τέσσερις. Για τις συλλήψεις υπήρξε σχέδιο. Στις επιχειρήσεις χρησιμοποιήθηκαν ακόμα και σκυλιά της Αστυνομίας (!), όπως διαβάζω στη σχετική ενημερωτική ανακοίνωση. Στην ίδια ανακοίνωση διαβάζει κανείς και το σύνολο των κατηγοριών και μένει άφωνος. Εις βάρος των συλληφθέντων σχηματίστηκε δικογραφία – κατά περίπτωση – για εγκληματική οργάνωση, βία κατά υπαλλήλων, εκρήξεις πυρομαχικών (!) καθώς και κατασκευή και κατοχή τους, σωματικές βλάβες και συμπλοκές, φθορά ξένης ιδιοκτησίας, ληστείες, παράβαση της νομοθεσίας για τα όπλα, τις φωτοβολίδες και τα βεγγαλικά, καθώς και για παραβάσεις της αθλητικής νομοθεσίας. Φυσικά υπάρχουν και κατηγορίες για διακίνηση ναρκωτικών, ενώ περιγράφονται πολλές από τις δράσεις των εν λόγω – δράσεις που δεν έχουν να κάνουν μόνο με τα γήπεδα. Η Αστυνομία κινήθηκε πολύ οργανωμένα σε μια περίοδο που οι συλληφθέντες δεν το περίμεναν καθώς δεν υπάρχει πρωτάθλημα και παιχνίδια. Η ιστορία με οδήγησε όχι σε έναν αλλά σε δύο προβληματισμούς. Εναν που αφορά τους ίδιους τους οργανωμένους οπαδούς των ομάδων κι έναν που αφορά τις αστυνομικές Αρχές.
Αθλιότητα
Βρίσκω άθλιο ότι ισοπεδώνονται κατά καιρούς όλοι οι οργανωμένοι οπαδοί και ότι διακινούνται από ανθρώπους που ελάχιστη σχέση έχουν με τα γήπεδα απόψεις του είδους «είναι όλοι εγκληματίες, παραβατικοί, επικίνδυνοι κ.λπ.». Προφανώς και δεν είναι. Μάλιστα η συμπεριφορά τους τον τελευταίο καιρό, ειδικά μετά την τοποθέτηση καμερών στα γήπεδα, είναι μάλλον καλύτερη από ποτέ. Θυμίζω τι είδαμε πρόσφατα στους τελικούς του πρωταθλήματος μπάσκετ ανάμεσα στον Ολυμπιακό και στον ΠΑΟ: οι ακρότητες που καταγράφηκαν και τις είδαμε και σε πανελλήνια τηλεοπτική μετάδοση δεν είχαν να κάνουν με οργανωμένους, η συμπεριφορά των οποίων και στο ΣΕΦ και στο Κλειστό του ΟΑΚΑ ήταν σχεδόν υποδειγματική, αν εξαιρέσει κανείς κάποια κακόγουστα συνθήματα που ακούστηκαν – δεν με σκανδάλισαν καθώς έχουν ακουστεί χειρότερα. Οι κατακριτέες συμπεριφορές σε αυτά τα γεμάτα από ένταση ματς είχαν να κάνουν με παράγοντες, με παίκτες (και μάλιστα ξένους όπως ο Φουρνιέ, ο Ναν και ο Λεσόρ, που απέκτησαν ελληνικές συνήθειες), αλλά και με κατόχους ακριβών διαρκείας εισιτηρίων: στο ΟΑΚΑ διέκοψαν ματς με μίνι εισβολή όσοι ακριβοπληρώνουν το προνόμιο να παρακολουθούν ματς στις πολυθρόνες εντός του γηπέδου. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι οι οργανωμένοι οπαδοί τον τελευταίο χρόνο έχουν αποδείξει πως μπορούν να υποστηρίζουν τις ομάδες τους έχοντας καλύτερη συμπεριφορά από πολλούς άλλους. Και ότι αφού αυτό το απέδειξαν είναι καιρός για το δεύτερο βήμα: πρέπει να αναλάβουν κομμάτι να καθαρίσουν τις εξέδρες τους. Και το όνομά τους.
Λίγα
Στον Νέο Κόσμο και στον Αγιο Δημήτριο δεν υπήρξαν δεκάδες συλλήψεις: καλά καλά δεν συνελήφθησαν ούτε είκοσι άτομα. Ισως υπάρχουν στις συγκεκριμένες οργανώσεις και κάποιοι που γλίτωσαν και καταζητούνται – ίσως και όχι. Οπως και να ‘χει δεν μιλάμε για κάποιον τεράστιο αριθμό υπόπτων: τα συγκεκριμένα καλόπαιδα είναι λίγα. Κι επειδή όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους είναι καλό οι οργανωμένοι που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση ούτε με κατασκευή πυρομαχικών, ούτε με ενέδρες και ξύλο, ούτε φυσικά με διακίνηση ναρκωτικών, αυτούς τους πολύ λίγους να βρουν τρόπο σε συνεργασία με τις ΠΑΕ να τους αφήσουν στην άκρη. Το ονομαστικό εισιτήριο είναι υπό αυτό το πρίσμα ένα χρήσιμο εργαλείο. Επιτρέπει χωρίς πρόβλημα να απομακρύνεις από την πρόσβαση στο γήπεδο όποιον θες. Οποιον δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση αμαυρώνει όλο το οπαδικό κίνημα που δεν αποτελείται ούτε από διακινητές ναρκωτικών, ούτε από παραβατικούς και επικίνδυνους, ούτε από εγκληματίες, αλλά από παιδιά νεαρής ηλικίας που αγαπάνε την ομάδα τους και απλά θέλουν να το δείχνουν. Δίνοντας μάλιστα στα παιχνίδια χρώμα και ατμόσφαιρα που πρώτοι οι παίκτες αγαπάνε. Με λίγες αλλά ουσιαστικές πρωτοβουλίες που δεν χρειάζεται καν να γίνουν γνωστές, οι ίδιοι οι οπαδοί μπορεί να κάνουν την καλύτερη κάθαρση. Οι συνθήκες έχουν πλέον ωριμάσει. Και οι ίδιοι το ξέρουν.
Προσδοκίες
Θέλω να πω κάτι και για την Αστυνομία: όταν θέλει κάνει αναμφίβολα καλή δουλειά, αλλά η καλή δουλειά εν προκειμένω απλά σηκώνει τον πήχη των προσδοκιών. Στη νέα σεζόν περιμένω να γίνει ακόμα καλύτερη χρήση των καμερών που έχουν εγκατασταθεί στα γήπεδα χωρίς διακρίσεις: δεν είναι σωστό ο έλεγχος να αφορά μόνο όσους πληρώνουν λίγα και όχι όσους πληρώνουν πολλά. Δεν είναι σωστό κάποιος που πληρώνει το φθηνότερο εισιτήριο να περνά δύο ελέγχους και κάποιος που πληρώνει ένα ακριβό διαρκείας να μπουκάρει στο γήπεδο χωρίς να φοβάται ούτε κάμερες ούτε τίποτα. Και δεν γίνεται να τιμωρούνται οι ομάδες γιατί έπεσε ένα καπνογόνο ή μια κροτίδα και να αποχωρεί σαν κύριος από το γήπεδο αυτός που την πέταξε. Αυτό ωστόσο που είναι απολύτως περισσότερο απαραίτητο είναι να ασχοληθεί ακόμα πιο πολύ η Διεύθυνση Αντιμετώπισης Αθλητικής Βίας με το Διαδίκτυο, που είναι το πραγματικό εκτροφείο του μοντέρνου χουλιγκανισμού. Οχι μόνο γιατί χάρη σε αυτό οργανώνονται τα πάντα (πρώτα από όλα οι οργανωμένες επιθέσεις σε συνδέσμους αντιπάλων κ.λπ.) αλλά και γιατί εκεί γίνεται στρατολόγηση πιτσιρικάδων. Και στήνονται επικίνδυνες βεντέτες με στοχοποιήσεις, απειλές και άλλα ανάλογα.
Θεαματικά
Επικρατεί η άποψη πως το Διαδίκτυο είναι κάτι απέραντο και ως εκ τούτου αδύνατο να ελεγχθεί κτλ. κτλ. Οταν γίνεται συγκεκριμένη στόχευση ο απέραντος χώρος του μικραίνει. Τον συγκεκριμένο χώρο είναι σχετικά εύκολο να τον παρακολουθήσεις διότι όλοι η φασαρία γίνεται από μερικές δεκάδες ιστοσελίδες: επειδή μάλιστα υπάρχει η αίσθηση πως ο χώρος είναι ανεξέλεγκτος πολλοί απειλούν και βρίζουν με τα ονόματά τους – χωρίς να χρησιμοποιούν καν διαδικτυακές κουκούλες. Αν η Διεύθυνση Αντιμετώπισης Αθλητικής Βίας καλούσε για διευκρινίσεις καμιά πενηνταριά σκληρούς τύπους όλων των ομάδων θα αρκούσε απλά η είδηση ότι κάποιοι βρήκαν τη δουλειά τους για να μαζευτούν όλοι οι υπόλοιποι! Η ανοχή έχει δημιουργήσει μια κουλτούρα βίας την οποία θρέφει όχι τόσο η ανωνυμία (στην πραγματικότητα αν η Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος θέλει, κανείς δεν είναι ανώνυμος στο Διαδίκτυο), όσο η έλλειψη ελέγχων. Με μερικές στοχευμένες κινήσεις θα άλλαζε το τοπίο πολύ θεαματικά…