Ο μύθος λέει πως το πρώτο πράγμα που έκανε ο dr Τζέρι Μπας αγοράζοντας τους Lakers το 1979 ήταν να φτιάξει ένα δικό του κλειδί για την πόρτα του Forum. Πήγαινε εκεί τα βράδια μόνος, άναβε τα φώτα, έπαιρνε μια πλαστική καρέκλα και κάθονταν στη μέση του παρκέ προσπαθώντας να δει από εκεί τις κερκίδες σε μια «αντίστροφη» κίνηση που η ιστορία κατέγραψε ως την απόλυτη αφετηρία του sports marketing: Της… τέχνης που ανέπτυξε όσο κανείς ιδιοκτήτης στην ιστορία του επαγγελματικού αθλητισμού.
O playboy-ιδιοκτήτης που μετέτρεψε την παρακολούθηση ενός αγώνα μπάσκετ στο Λος Άντζελες σε εμπειρία. Πως το έλεγαν κάποτε: «μίξη Όσκαρ και Grammy’s με πινελιές από Playboy Mansion και Estadio 54»! Όλο δικό του! Εκείνος σκέφτηκε τα χλιδάτα court seats γύρω από το παρκέ, που έγιναν δεύτερο σπίτι του Τζακ Νίκολσον. Εκείνος τις απίθανες επαγγελματίες μαζορέτες (Laker Girls) με αρχηγό την Πόλα Αμπντούλ πριν εκείνη εξελιχθεί σε ποπ είδωλο των 80s. Εκείνος και το πρώτο VIP club μέσα στο γήπεδο, προσκαλώντας πότε τον Χιού Χέφνερ με τα κορίτσια του και πότε τον ίδιο τον Μάικλ Τζάκσον.
Και όλα αυτά, με μια απίθανη εναρμόνιση με το αθλητικό περιεχόμενο. O Magic ήταν η πρώτη επιλογή του στο draft. Η κολώνα του Showtime. Ο Πατ Ράιλι ο βοηθός προπονητή, που έναν χρόνο μετά έγινε «πρώτος» με στενά κοστούμια, ζελέ στο μαλλί και έτοιμος να υπηρετήσει το σχέδιο: Το μπάσκετ με τις πάσες πίσω από την πλάτη, τους αμέτρητους αιφνιδιασμούς και τα καρφώματα. Όλα υπολογισμένα στην επανάσταση των 80s.
Πόσο αγόρασε τους Lakers o αείμνηστος; Κάτι σε 6.75 εκατ δολάρια. Με πόσα τους παραχωρεί η κόρη του Τζίνι -κρατώντας το 15%- στον Μαρκ Γουόλτερ; Με δέκα δισεκατομμύρια δολάρια συντρίβοντας το σχετικό ρεκόρ των Celtics από τις αρχές του χρόνου (6.1 δισεκατομμύρια δολάρια). Εξωφρενικό αλλά και δίκαιο. Κανένα άλλο franchise δεν έπαιξε τόσο καθοριστικό ρόλο στην εγκαθίδρυση της οικονομίας των σπορ. Της ίδιας που εδώ και καμιά 15αριά χρόνια πέρασε τον Ατλαντικό μέσα από Αμερικανούς επενδυτές και άγγιξε τον «μονοπώλιο» της Ευρώπης που οι απέναντι θα αποκαλούν για πάντα soccer
Ένας δικός τους άλλωστε ήταν που έδωσε προ τριετίας 5,4 δισεκατομμύρια δολάρια για χάρη της Τσέλσι αλλάζοντας για πάντα τον χάρτη και προσθέτοντας το ποδόσφαιρο σε αυτή τη μπίζνα που τα επόμενα χρόνια θα ταρακουνήσει τον κόσμο. Σκέψου τη μέρα της επόμενης πώλησης για την Λίβερπουλ του Τζον Χένρι (Fenway Sports Group) για την οποία τον Γενάρη έδειξε ενδιαφέρον ο Έλον Μασκ. Η ακόμη και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ; Σκέψου την τεράστια λίστα αναμονής στην Αγγλία από Κροίσους όλου του κόσμου που θέλουν να επενδύσουν στο ποδόσφαιρο. Και θα καταλάβεις τι ακολουθεί.
Τα ποδοσφαιρικά κλαμπ στην Ευρώπη βεβαίως δημιουργήθηκαν με διαφορετικό τρόπο. Πολλά εξ αυτών μέχρι και σήμερα παραμένουν λαϊκής βάσης, με τις διοικήσεις τους να εκλέγονται κλπ. Στις ομάδες οι οπαδοί έχουν φωνή και η κουλτούρα τους διαφέρει σημαντικά, από τους «πατατάκηδες» που θα έλεγε και ο Παναγιώτης Φασούλας. Το πρόσφατο αποτυχημένο εγχείρημα της European Super League άλλωστε τράκαρε και σε αυτά τα βράχια. Στις αντιδράσεις του κόσμου που υπερασπίζεται το against modern football δόγμα.
Η ουσία όμως δεν αλλάζει. Η Fenway τη Λίβερπουλ την απέκτησε το 2010 με 343 εκατ ευρώ και σήμερα το Fobres την κοστολογεί 5.37 δισεκατομμύρια δολάρια. Η Γιουνάιτεντ είναι στα 6.55 και η Ρεάλ Μαδρίτης στα 6.6 κρατώντας την πρώτη ποδοσφαιρική θέση. Η ίδια Ρεάλ Μαδρίτης που το 2001 πούλησε στον δήμο της Μαδρίτης το αθλητικό της κέντρο, προκειμένου για να γλιτώσει από μια θηλιά χρεών της τάξης των 250 εκατ δολαρίων! Και τότε μάλιστα ο ίδιος πρόεδρος είχε την ευθύνη. Ο Φλορεντίνο Πέρεθ που υποστήριζε πως «αποφάσεις, όπως αυτή, θα επιτρέψουν στη Ρεάλ να σταθεροποιηθεί στη θέση του κορυφαίου συλλόγου στον κόσμο στον 21ο αιώνα».
Που να ήξερε, τι στα αλήθεια ακολουθούσε.