Η απόφαση του Εφετείου για το Μάτι μπορεί για πολλούς να φαντάζει ισχνή. Αλλά τα δικαστήρια κρίνουν με βάση τη νομοθεσία. Και οι κατηγορούμενοι κρίθηκαν με βάση τους λιγότερο επαχθείς κανόνες του Ποινικού Κώδικα που άλλαξε, λίγο πριν αποχωρήσει από την κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ.
Κατά τα άλλα, το Μάτι δεν ήταν απλώς δυστύχημα. Ηταν το αποτέλεσμα των πολιτικών ενός κράτους ανίκανου να συντονιστεί, να προειδοποιήσει, να προστατεύσει. Ενός κρατικού μηχανισμού διαβρωμένου από μικροεξουσίες, κομματισμούς και αλληλοσυγκρουόμενες αρμοδιότητες. Και μιας διοίκησης που αρνήθηκε να αναλάβει τις πολιτικές ευθύνες της, τις οποίες εξαρχής επιχείρησε να τις συγκαλύψει: εκεί κι αν έγιναν απόπειρες συγκάλυψης από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Τέλος, μην ξεχνάμε ότι αν παρήγαγε κάτι το Μάτι, αυτό ήταν η προτεραιότητα διάσωσης όσων κινδυνεύουν με το 112 – το οποίο, αυτοί που στα χέρια τους έγινε το φοβερό δυστύχημα, ακόμα και σήμερα επιμένουν να αμφισβητούν και να σχετικοποιούν.
Σε κάθε περίπτωση, η φονική πυρκαγιά στο Μάτι είναι θέμα πολιτικό. Τα κυβερνητικά και τα αυτοδιοικητικά στελέχη που αθωώθηκαν, και άλλα που δεν παραπέμφθηκαν, δεν απαλλάχτηκαν από την πολιτική ευθύνη τους. Και την ευθύνη αυτή είναι απαραίτητο να την υπενθυμίζει ο δημόσιος λόγος – επειδή στο τέλος την καταλογίζουν οι πολίτες με την ψήφο τους. Αλίμονο αν ξεχάσουμε.