«Θα πρέπει να αποφευχθεί περαιτέρω κλιμάκωση στην περιοχή και να βρεθεί επειγόντως μια λύση μέσω διαπραγματεύσεων για να διασφαλιστεί ότι το Ιράν δεν θα αποκτήσει ποτέ πυρηνικά όπλα […] το Ιράν δεν έχει αξιόπιστο πολιτικό σκοπό, κατά παράβαση σχεδόν όλων των διατάξεων του Κοινού Ολοκληρωμένου Σχεδίου Δράσης (JCPOA) […] συζητήσαμε τρόπους για μια λύση μέσω διαπραγματεύσεων στο πυρηνικό του πρόγραμμα».
Ποιοι τα έκαναν όλα αυτά; Μα οι υπουργοί Εξωτερικών της Γαλλίας, της Γερμανίας και του Ηνωμένου Βασιλείου (που μάλλον έχει εκεί ρόλο κάπως διαφορετικό από αυτόν που εκτιμούν οι συνομιλητές του) και η ύπατη εκπρόσωπος της ΕΕ Κάλας, αφού συνάντησαν τον ιρανό υπουργό Εξωτερικών στη Γενεύη. Η Κάλας μάλιστα έγραψε μετά στο Χ ότι «οι συζητήσεις με τον ιρανό υπουργό Εξωτερικών ήταν άμεσες και ειλικρινείς. Η Τεχεράνη γνωρίζει τι διακυβεύεται. Η κλιμάκωση δεν θα ωφελούσε κανέναν. Πρέπει να διατηρήσουμε ανοιχτές τις διαπραγματεύσεις». Τέλος, δεν ξέχασαν και τη «σταθερή τους δέσμευση», όπως είπαν, «για την ασφάλεια του Ισραήλ».
Οποιος από όλα αυτά καταφέρει να εξαγάγει συνεπές λογικό συμπέρασμα με αληθινό διά ταύτα, θα άξιζε βραβείο… Νομπέλ. Πρόκειται για ασυνάρτητη, ανερμάτιστη υποκρισία και συνισταμένη αδρανειών, της οποίας οι αντιφάσεις εκφράζονται και στο ύπατο επίπεδο των δύο ισχυρότερων κρατών της ΕΕ: ο μεν πρόεδρος της Γαλλίας Μακρόν είπε στο ίδιο πνεύμα: «Δεν θέλουμε το Ιράν να αποκτήσει πυρηνικά όπλα, αλλά το μεγαλύτερο λάθος θα ήταν η ανάληψη στρατιωτικής δράσης για την ανατροπή του καθεστώτος, αφού τότε θα επικρατούσε χάος». Ομως ο καγκελάριος της Γερμανίας Μερτς, ενδεχομένως και για λόγους εσωτερικής πολιτικής, είπε, μόνος στην Ευρώπη, την αλήθεια: «Αυτή είναι η βρώμικη δουλειά που κάνει το Ισραήλ για όλους μας. Είμαστε και εμείς θύματα αυτού του καθεστώτος. Το καθεστώς των μουλάδων έχει φέρει τον θάνατο και την καταστροφή στον κόσμο». Και, βεβαίως, έπεσαν να τον φάνε ζωντανό.
Πρόκειται για κάτι ανάμεσα σε πλήρη παράνοια και στο «τα παιδία παίζει». Οχι τόσο από τη διαφορά στάσης των δύο κύριων κρατών της ΕΕ μα από τις ασυναρτησίες της γενικής κυρίαρχης γραμμής που θέλει «και την πίτα σωστή και τον σκύλο χορτάτο». Δηλαδή πώς γίνεται αυτό που ζητάνε οι άνθρωποι; Παραδέχονται ότι το Ιράν ουσιαστικά δουλεύει τους πάντες στο ζήτημα του πυρηνικού του προγράμματος. Λένε ότι οι στόχοι του δεν είναι αξιόπιστοι. Λένε ότι δεν πρέπει ποτέ να αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Και, ταυτόχρονα, θέλουν να επιστρέψουν στις διαπραγματεύσεις που γίνονται επί χρόνια και που οι ίδιοι ομολογούν ότι ήταν μία απόλυτη αποτυχία – γιατί αυτό σημαίνει το ότι οι στόχοι του Ιράν είναι (ακόμα!) αναξιόπιστοι. Το κερασάκι; Ενώ τα λένε όλα αυτά, ξαφνικά, οι συζητήσεις στη Γενεύη είναι, αντιθέτως, «άμεσες και ειλικρινείς»! Δηλαδή τι; Μιράκολο;
Στέκουν λογικά αυτές οι γελοίες αντιφάσεις; Ή προκαλούν ναυτία; Τι ακριβώς θέλουν τελικά οι άνθρωποι σε μια έκρηξη υποκρισίας που εκτοξεύεται πλέον σε πρωτόγνωρα επίπεδα; Και τι φαντάζονται ότι θα πετύχουν έτσι, όταν εξελίσσονται τέτοιας κοσμογονικής τάξεως γεγονότα; Με τον Τραμπ να λέει ευθέως ότι το Ιράν απλώς τους δουλεύει. Οπως τόσα χρόνια άλλωστε.