Στο τέλος του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ, όταν βρίσκεσαι στο γήπεδο, διαπιστώνεις πάντα ποια ομάδα είχε μαζί της περισσότερους οπαδούς και φίλους. Στο γήπεδο της Μπάγερν Μονάχου, το Σάββατο το βράδυ, οι οπαδοί της Παρί Σεν Ζερμέν ήταν συντριπτικά περισσότεροι. Αδειασε στο τέλος μόνο το 30% του γηπέδου: οι οπαδοί της Ιντερ δεν άντεξαν να μείνουν στο γήπεδο για να παρακολουθήσουν την απονομή. Για να τελειώσει ένας τελικός Τσάμπιονς Λιγκ με μια επιβλητική νίκη με 5-0 χρειάζονται δύο πράγματα. Είναι απαραίτητο ο νικητής να έχει κάνει ένα ματς πολύ κοντά στο τέλειο: η PSG το έκανε. Χρειάζεται όμως και ο χαμένος να τα έχει κάνει όλα λάθος. Η Ιντερ στον τελικό το μόνο που κατάφερε είναι να κάνει τον κόσμο να απορεί πώς είναι δυνατόν μια ομάδα με τόσες αδυναμίες να απέκλεισε την Μπαρτσελόνα και την Μπάγερν Μονάχου.
Ενταση
Η εξήγηση του πράγματος έχει να κάνει με αυτό που λέμε αγωνιστική ένταση και που πλέον είναι το άλφα και το ωμέγα στο υπεραθλητικό ποδόσφαιρο του καιρού μας. Είναι μεγάλη υπόθεση να έχεις καλούς παίκτες. Αλλά αν αυτοί δεν τρέχουν, δεν πέφτουν πρώτοι στην μπάλα, δεν κινούνται με αυτή γρήγορα και δεν καταθέτουν στο γήπεδο ό,τι έχουν (και ακόμα πιο πολύ…) δεν γίνεται τίποτα. Οι οπαδοί της Παρί ήταν περισσότεροι στο γήπεδο γιατί είχαν πίστη πως η ομάδα τους θα τα δώσει όλα. Και πως αν δώσει ό,τι μπορεί θα κερδίσει – όπως αποδείχθηκε μάλιστα θα το κάνει κι εύκολα.
Ενρίκε
Ο κόουτς της Παρί, ο Λουίς Ενρίκε, είχε δηλώσει την παραμονή του αγώνα τη σιγουριά του για την τελική επικράτηση της ομάδας του. Συμβαίνει σπάνια καθώς πριν από ένα τέτοιο παιχνίδι όλοι μιλούν για δυσκολίες, για ανάγκη προσοχής, για υποχρέωση σεβασμού του αντιπάλου κτλ. κτλ. Ο Ισπανός είχε πει πως η εύκολη επικράτηση της Παρί στον τελικό του Κυπέλλου Γαλλίας μία εβδομάδα πριν κόντρα στη Ρεν έδιωξε από τον ίδιο κάθε αμφιβολία για το αν η ομάδα του μπορεί να τα καταφέρει. «Οταν κερδίζεις το πρωτάθλημα έξι αγωνιστικές πριν από το τέλος του μπαίνεις σε μια παράξενη κατάσταση: είναι αδύνατο να αντιμετωπίσεις τα ματς που έχεις μπροστά σου ως κάτι περισσότερο από υποχρέωση. Στον τελικό με τη Ρεν ξαναείδα την ομάδα μου και η ομάδα μου δεν μπορεί να χάσει το Κύπελλο από την Ιντερ – με όλο τον σεβασμό. Θα μπορούσε να πάθει κάτι τέτοιο μόνο αν είχε χαλαρώσει, αλλά χαλαρότητα δεν υπάρχει. Υπάρχει κίνητρο, δίψα, διάθεση. Και από την πλευρά μου βεβαιότητα πως όλα θα γίνουν όπως πρέπει», είπε στον Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο, σχολιαστή του ματς για το ιταλικό Skai. Οταν το σαββατόβραδο το παιχνίδι άρχισε, χρειάστηκαν λιγότερο από δεκαπέντε λεπτά για να αποδειχθεί πως ο κόουτς είχε δίκιο. Με τον Ντεμπελέ να τρέχει σαν σίφουνας για να πρεσάρει τον τερματοφύλακα της Ιντερ Ζόμερ κάθε φορά που η μπάλα γυρνούσε σε αυτόν, με τους Βιτίνια, Φαμπιάν Ρουίθ και Ζοάο Νέβες να μαζεύουν όλες τις δεύτερες μπάλες, με τον Χακίμι και τον Ντουέ να χτυπάνε στοχευμένα από την πλευρά του ανήμπορου ακραίου μπακ Ντι Μάρκο, η Παρί έδειξε αμέσως ότι έχει σκοπό να κερδίσει και γρήγορα. Φυσικά κυκλοφόρησε και την μπάλα όπως αγαπάει: ο Λουίς Ενρίκε δεν έχασε την ευκαιρία να μας θυμίσει πως είναι εκπρόσωπος του τίκι-τακ ισπανικού φουτμπόλ – η κατοχή μπάλας έφτασε το 60%. Αλλά η Παρί έμοιαζε να παίζει με παίκτες παραπάνω μολονότι έτρεξε συνολικά 8,5 χιλιόμετρα λιγότερα από την Ιντερ. Το θέμα δεν είναι το τρέξιμο αλλά η ένταση που υπήρχε στα μικρά και πολλά σπριντ. Στο 78′ ο Κβαρασκέλια κυνήγησε τον Ντούμφρις για 45 μέτρα έχοντας φύγει πίσω του κι ενώ ο Ολλανδός προσπαθούσε να επιτεθεί: τον ξεπέρασε, του πήρε την μπάλα, κέρδισε και φάουλ και το πανηγύρισε κιόλας! Το σκορ ήταν στο 4-0 – το γήπεδο καταλαβαίνοντας την προσήλωση του Γεωργιανού τον αποθέωσε.
Νέοι
Η Παρί είχε ένταση στο παιχνίδι της γιατί είναι μια καλοπροπονημένη νεανική ομάδα. Είχε στην ενδεκάδα μόνο έναν παίκτη πάνω από 30 χρονών: τον αρχηγό Μαρκίνιος. Είχε επίσης τέσσερις παίκτες κάτω από τα 23: τον Βιτίνια, τον Νέβες, τον Νούνο Μέντεζ και φυσικά τον ΜVP Ντουέ – ενώ κι ο Σένι Μαγιουλού που ήρθε από τον πάγκο και σκόραρε είναι 19 χρονών! Για να παίζουν και να τα δίνουν όλα οι πιτσιρικάδες ο Λουίς Ενρίκε άφησε εκτός ενδεκάδας τον σέντερ φορ της Εθνικής Πορτογαλίας Γκονζάλο Ράμος, τους σχεδόν πάντα βασικούς στην Εθνική Γαλλίας Κιμπεμπέ και Ερνάντεζ, ενώ τον Ιανουάριο έδωσε τον φορ της Εθνικής Γαλλίας Κόλο Μουανί δανεικό στη Γιουβέντους.
Ιντερ
Από την άλλη πλευρά ο κόουτς Σιμόνε Ιντζάγκι παρουσίασε μια ομάδα γεμάτη από «άδειους» γερόλυκους με μεγάλα ονόματα. Ο Μικιταριάν έχει βάλει γκολ για όποια ομάδα έχει αγωνιστεί. Ο Λαουτάρο Μαρτίνεθ είναι πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Ιντερ. Ο Τσαλχάνογλου είναι ηγέτης και ο Τουράμ έχει προσόντα σπάνια. Αλλά στο τέλος Μαΐου η μπάντα αυτή των μεγάλων μαχητών που απέκλεισαν την Μπάγερν Μονάχου και την Μπαρτσελόνα, έχοντας χάσει και το ιταλικό Κύπελλο και το ιταλικό πρωτάθλημα στην τελική τους ευθεία, εμφανίστηκε ακούρδιστη. Οι παίκτες ήταν άδειοι – σαν οι καλύτερές τους μέρες να πέρασαν.
Ακριβή
Ο κόσμος λέει ότι η Παρί τα κατάφερε όταν σταμάτησε να ξοδεύει: λάθος μεγάλο. Η Παρί ήταν φέτος η δεύτερη ακριβότερη ομάδα στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αν εξαιρέσει κανείς τον τερματοφύλακα Ντοναρούμα που αποκτήθηκε ελεύθερος, για όλους τους άλλους παίκτες πληρώθηκαν πάρα πολλά. Για τον Νούνο Μέντεζ δόθηκαν 38 εκατ. στη Σπόρτινγκ Λισαβόνας, για τον Ζοάο Νέβες 60 εκατ. στην Μπενφίκα, για τον Βιτίνια 41,5 εκατ. στην Πόρτο το 2022. Για τον Γκονζάλο Ράμος δόθηκαν 65 εκατ. στην Μπενφίκα το 2023, ενώ την ίδια χρονιά στην Μπαρτσελόνα δόθηκαν 55 εκατ. για τον Ντεμπελέ. Για τους δύο μικρούς Γάλλους, τον Ντουέ και τον Μπαρκολά, δόθηκαν 40 εκατ. στη Ρεν και 45 στη Λυών. Αλλά αυτά καλύτερα να μην τα λέμε. Είναι προτιμότερο ο κόσμος να πιστεύει πως το Τσάμπιονς Λιγκ το έφεραν κάτι χαρισματικοί πιτσιρικάδες που παίζουν βασικοί αντί του Εμπαπέ, του Μέσι και του Νεϊμάρ. Κάτι καλό θα βγει από αυτό: ας μη θυμίζουμε πάντα πόσα χρήματα εξακολουθούν να σκορπάνε οι Καταριανοί. Ας πούμε πως το ποδοσφαιρικό θαύμα που είδαμε έχει να κάνει αποκλειστικά με την εμπιστοσύνη στους μικρούς…