Η χθεσινή συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής επί των προτάσεων για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για τα Τέμπη ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για το κομματικό σύστημα να δείξει ότι μετά τα μεγάλα συλλαλητήρια που πραγματοποιήθηκαν στη δεύτερη επέτειο της σιδηροδρομικής τραγωδίας έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται τους λόγους για τους οποίους οι πολίτες το αξιολογούν αρνητικά στο σύνολό του. Δυστυχώς, όμως, την έχασε.
Για μια ακόμη φορά, οι παράλληλοι μονόλογοι, οι καβγάδες που μετατρέπουν την πολιτική αντιπαράθεση σε θέαμα και οι μικροπολιτικές επιδιώξεις επικράτησαν της σοβαρής ανταλλαγής απόψεων. Η πλειονότητα των 297 ασχολήθηκε περισσότερο με το ποιος ψήφισε τι παρά με την ουσία της υπόθεσης που η κοινή γνώμη ζητεί να διερευνηθεί εις βάθος. Για μια ακόμη φορά, οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι του έθνους έβαλαν το κομματικό τους συμφέρον πάνω από την εύρυθμη και αποτελεσματική λειτουργία του κοινοβουλίου. Για μια ακόμη φορά απέδειξαν πως είναι αποκομμένοι απ’ όσα πραγματικά απασχολούν την κοινωνία.
Ακόμη και αν σήμερα δεν βρισκόμαστε στα επίπεδα τοξικότητας που έχουμε ζήσει στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, οι πολιτικοί της χώρας επιβεβαίωσαν με τη συμπεριφορά και τη ρητορική τους μέσα στο βουλευτήριο χθες ότι εκείνοι είναι οι κύριοι υπαίτιοι του τοξικού κλίματος. Αυτοί το συντηρούν, πιστεύοντας λανθασμένα πως έτσι πλήττουν μόνο τους αντιπάλους τους, και γι’ αυτό έχουν τη βασική ευθύνη για την απαξίωση της πολιτικής. Η Βουλή δεν είναι τηλεπαράθυρο, ούτε πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης, για να κάνουν διαγωνισμό ατάκας ή να πατάνε στη φωνή των υπολοίπων τα μέλη της. Είναι κορυφαίος θεσμός της δημοκρατίας.