Οι κυβερνήσεις δεν σχηματίζονται και δεν προκύπτουν από τη λαϊκή βούληση απλώς για να διαπιστώνουν διαχρονικές παθογένειες του νεοελληνικού κράτους. Οι κυβερνήσεις οφείλουν να σχεδιάζουν τομές και μεταρρυθμίσεις που να συγχρονίζουν τη χώρα με το ευρωπαϊκό κεκτημένο και ταυτόχρονα να διευρύνουν τους όρους της δημοκρατίας και της διαφάνειας. Με αυτό το σκεπτικό το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, όπως εξελίσσεται αυτές τις ημέρες πυροδοτώντας και μία ενδοκυβερνητική και πολιτική κρίση, δεν μπορεί να μένει απλώς στο επίπεδο της περιγραφής και των παθογενειών που οδήγησαν σε αυτό. Σε σωστή κατεύθυνση ο Πρωθυπουργός ανασχηματίζει το κυβερνητικό του σχήμα αλλά και αποδέχεται σειρά αναγκαιοτήτων και άμεσων, επιτακτικών αλλαγών που πρέπει να γίνουν στο συγκεκριμένο πεδίο. Το «ως εδώ» για όλους τους βαθμούς της κοινωνικής διαφθοράς στη χώρα πρέπει να λάβει σάρκα και οστά. Αυτό προφανώς προϋποθέτει άμεσα μέτρα και στρατηγική καταπολέμησης όλων αυτών των φαινομένων και της δομικής παθογένειας που διαμορφώνει τον χώρο ακριβώς για τέτοιες περιπτώσεις και υποθέσεις σκανδάλων.
Η ιστορία του ΟΠΕΚΕΠΕ, εκτός όλων των άλλων, δυναμιτίζει τη σχέση μας με τον ίδιο τον ευρωπαϊκό κανόνα και τους όρους σύγκλισης με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Τα φαινόμενα διαφθοράς θα πρέπει να αντιμετωπιστούν ως υπαρξιακό ζήτημα για τη χώρα και για την πολιτική σκηνή και όχι απλώς ως αποτύπωμα μιας μερικής ή πρόσκαιρης παθογένειας. Μέσα από την καταπολέμησή τους πρέπει να ανακτηθεί το συνολικό κύρος της πολιτικής, της Δικαιοσύνης και της πολιτείας.