Στις αρχές της δεκαετίας του 1880, σε ένα φυλλάδιο για την παρισινή ζωή ο τίτλος του συνοψίζει την έννοια της ανακύκλωσης: «Τίποτα δεν πεθαίνει στη γη, όλα μετασχηματίζονται». Στην αυγή της νεωτερικότητας του 19ου αιώνα ο ρακοσυλλέκτης αναδυόταν σε καθοριστική φυσιογνωμία των δρόμων του Παρισιού, υπογραμμίζει ο γάλλος ακαδημαϊκός Αντουάν Κομπανιόν αποτιμώντας κοινωνικά, οικονομικά, ποιητικά την παρουσία του και την πρακτική του chiffonage στο βιβλίο του «Les Chiffoniers de Paris» (εκδόσεις Gallimard).
Ειδικότητά του τα κουρελάκια, «τα λείψανα μιας μέρας από τη ζωή της πρωτεύουσας» όπως περιγράφει ο Μποντλέρ και φωτογραφίζει ο Εζέν Ατζέ (φωτογραφία) αυτόν τον συντελεστή κοινωνικής προόδου.
Παντού τώρα πια στις πόλεις της Δύσης τα μεταχειρισμένα ρούχα γίνονται αγαθά προς μεταπώληση ανεβάζοντας την αισθητική αξία των vintage κομματιών. Σε μία άλλη γεωγραφία τα φτηνά απομεινάρια της εύκολης και γρήγορης μόδας θα κυκλοφορήσουν σε υπαίθριες αγορές της Αφρικής. Αν δεν μπει η θάλασσα ύστερα από μία καταιγίδα μέσα στη γη της χωματερής για να τα σκορπίσει φτιάχνοντας ένα άλλο φράγμα στην ομαλή καθημερινότητα του Νότου.