Διαβάζω σε καλή φιλοπασοκική εφημερίδα ότι «με τις καλύτερες παραδόσεις του ΠΑΣΟΚ εναρμονίστηκε ο Νίκος Ανδρουλάκης υποστηρίζοντας ότι πλέον έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για την επιστροφή του 13ου και 14ου μισθού για τους δημόσιους υπαλλήλους». Πρόκειται, λέει η εφημερίδα, για ένα δίκαιο αίτημα των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα, καθώς δεν γίνεται η χώρα μας να έχει εργαζομένους δύο ταχυτήτων. Δηλαδή εργαζομένους του Δημοσίου με 12 μισθούς και εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα με 14 μισθούς.
Αυτό το ΠΑΣΟΚ δεν μαθαίνει, γι’ αυτό είναι κολλημένο στην ψευδαίσθηση που κλείνεται στο σύνθημα «Ωραία χρόνια» – που, στην ουσία, κρύβει τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό, τελικό αποτέλεσμα του οποίου ήταν η χρεοκοπία και τα ολέθρια αποτελέσματα της περασμένης δεκαετίας. Ο αρχηγός του νομίζει ότι κλείνει το μάτι στους δημόσιους υπαλλήλους – αλλά πλέον ούτε αυτοί θα ήθελαν έναν νέο δημοσιονομικό εκτροχιασμό, τον φόβο του οποίου εσκεμμένα αγνοεί. Τέλος, η σύγκριση δημόσιου και ιδιωτικού τομέα είναι ιδιαίτερα άστοχη. Αλλιώς, δεν θα ήταν ακόμη ισχυρή η λατρεία προς το Δημόσιο – ένα Δημόσιο όμως χωρίς ευθύνες, χωρίς διαρκή πιστοποίηση προσόντων, χωρίς ανταγωνιστικότητα, χωρίς αξιολόγηση… Το ΠΑΣΟΚ αποχωρεί από παρακολούθημα της Ζωής και επιστρέφει στον συστημισμό τάζοντας μέρισμα από την όποια ανακτημένη οικονομική ανασυγκρότηση και λεηλασία της κανονικότητας. Τίποτα δεν έμαθαν.