Μέσω συνάντησης με νέους η… απάντηση από τον Μητσοτάκη

Χωρίς σχολιασμό ή κάποια επίσημη αντίδραση – ως συνήθως – άφησε το Μαξίμου τη νέα κοινή παρουσία Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά, η οποία έγινε ενόσω ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλούσε σε εκδήλωση του υπουργείου Εργασίας. Πολλοί στο νεοδημοκρατικό παρασκήνιο ερμήνευσαν ως «απάντηση» στις ομιλίες των δύο πρώην πρωθυπουργών και μόνο την απόφαση του νυν να προγραμματίσει παρέμβασή του σε άλλη εκδήλωση την ίδια ώρα, ενώ ο ίδιος εκμεταλλεύτηκε την προχθεσινή συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής στα γραφεία της ΝΔ για να… προλάβει την αναμενόμενη σκληρή κριτική για τα εθνικά, θέτοντας το δικό του πλαίσιο: «Θέλουμε ήρεμα νερά, αλλά θέλουμε τα νερά μας πάντα ελεύθερα και πάντα γαλάζια», είχε πει, σχολιάζοντας αιχμηρά ότι «περιττεύουν οι υποδείξεις όσων ανησυχούν από τον καναπέ τους». Πάντως χθες, πριν από τις ομιλίες των δύο πρώην, η Ντόρα Μπακογιάννη, ερωτηθείσα για τον Σαμαρά και τη σεναριολογία περί πολιτικής κίνησής του, σχολίασε ότι «το ρολόι δεν γυρίζει πίσω», εκτιμώντας ότι ενδεχόμενο «κόμμα Σαμαρά» δεν θα αποτελούσε πλήγμα για τη ΝΔ.

«500.000 θέσεις εργασίας σε 6 χρόνια»

Και ενώ προς το Μαξίμου έφταναν χθες το βράδυ οι αιχμές των πρώην – ειδικά οι ευθείες βολές του Σαμαρά -, ο Μητσοτάκης ήθελε να δείξει ότι ρίχνει το βάρος στην κυβερνητική καθημερινότητα και στις ανάγκες της επόμενης περιόδου, ακούγοντας προσωπικές ιστορίες ανθρώπων που είτε βρήκαν δουλειά στην Ελλάδα είτε επέστρεψαν από το εξωτερικό. «Ναι, δημιουργήθηκαν 500.000 νέες θέσεις εργασίας στα τελευταία έξι χρόνια. Οταν μας εμπιστεύθηκε για πρώτη φορά ο ελληνικός λαός, στις 7 Ιουλίου του 2019, η ανεργία ήταν στο 18%» είπε και παραδέχτηκε ότι ζητούμενο δεν είναι μόνο να δημιουργούνται θέσεις εργασίας, αλλά «να αυξάνονται και οι μισθοί με έναν ρυθμό τέτοιο που να μπορούν να υποστηρίζουν το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων». Αφού αναφέρθηκε στη φυγή ανθρώπων στα χρόνια της κρίσης, είπε ότι «τα πράγματα έχουν μπει σε μια σειρά» στη χώρα «παρά τις δυσκολίες» και απέναντι «στην “γκριζίλα”, στην γκρίνια, στη μεμψιμοιρία, στη μιζέρια η οποία συχνά συνοδεύει τον δημόσιο διάλογο».