Είσαι λεβέντης Κρητικός. Λύνεις και δένεις με την εξουσία. Σηκώνεις το τηλέφωνο, μιλάς με υπουργούς, κανονίζεις δουλειές. Και κυκλοφορείς με το παρατσούκλι «Φραπές»; Δεν στέκει, είναι ντροπή. Εκτός και αν είσαι από Θεσσαλονίκη μεριά, τότε να το δεχθούμε. Αλλά μιλάμε για γέννημα των Χανίων. Ενδεχομένως το προσωνύμιο να περιγράφει τη σκληρότητα του άνδρα που, ντυμένος στα μαύρα, θυμίζει, πράγματι, ποτήρι με φραπέ. Και αν ασπρίζει το μαλλί, έχουμε και τον αφρό. Παραμένει όμως γελοίο. Ισως όμως ο υπαινιγμός να είναι πιο διεισδυτικός. Ο φραπές πίνεται με καλαμάκι, ρουφιέται, όπως οι επιδοτήσεις. Και οπτικά, το ρόφημα, αποδίδει την αληθινή εικόνα της εξουσίας. Πάνω – πάνω είναι ο λευκός αφρός, αλλά μόλις πας από κάτω, αρχίζει η μαυρίλα.