Η πλέον εντυπωσιακή λεπτομέρεια της αντίδρασης του Κυριάκου Μητσοτάκη στις αποκαλύψεις για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, είναι η επιμονή του να δηλώνει άγνοια για όσα συμβαίνουν γύρω του. Αποφαινόμενος, παράλληλα, πως ένα σκάνδαλο ήταν γνωστό αλλά ο ίδιος απέτυχε παταγωδώς, όπως και με τις άλλες «διαχρονικές παθογένειες» που έχει κατά καιρούς επικαλεστεί.
Προς επιβεβαίωση του βάθους της άγνοιάς του, απολαμβάνουμε τα βίντεο και φωτογραφίες του με πρωταγωνιστές του κυκλώματος σε κομματικές συνεστιάσεις και τους διαλόγους που αποτυπώνουν τις αντιλήψεις τους για την άσκηση εξουσίας. Διότι οι εκφράσεις τους ίσως να μην αποτελούν από μόνες τους απόδειξη αξιόποινων συμπεριφορών, αλλά πολιτικά το νόημά τους είναι πεντακάθαρο κι αυταπόδεικτο.
Το πιθανότερο, βεβαίως, είναι ότι ο Πρωθυπουργός αντιδρά έτσι διότι γνησίως θεωρεί ότι δεν τον αγγίζουν οι συμπεριφορές του μηχανισμού που του έδωσε την εξουσία. Οτι πιστεύει πως μπορεί ο ίδιος προσωπικά να συνεχίσει να μας κάνει τη χάρη να μας κυβερνά για όσο του κάνει κέφι, παρέα με τη χρυσή δεκάδα των συνεργατών και υπουργών του πολύ στενού του περιβάλλοντος, τους εστεμμένους στα καλλιστεία των αρίστων. Εξάλλου, για να μη δουλευόμαστε, τα χρυσά βιογραφικά του στενού μητσοτακικού κύκλου αυτούς τους κομματικούς της κατηγορίας «Φραπέ» και «Χασάπη» τους έχουν σαν χρήσιμους πλεμπαίους για να μαζεύουν ψήφους στα χωριά. Κι ας το παίζουν σκανδαλισμένοι τώρα, με τον Μητσοτακη να φτάνει στο σημείο χθες να περιγράφει την κομματικη βάση ως «βαθύ κράτος» και «απόστημα».
Το πρόβλημα σε όλο αυτό το πολιτικό/ιδεολογικό σχηματάκι που επικρατεί στο μητσοτακικό σύμπαν, όμως, είναι ότι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός επέλεξε να εγκαθιδρύσει το επιτελικό κράτος, το πιο συγκεντρωτικό κέντρο εξουσίας της Μεταπολίτευσης. Κι ο τελευταίος άνθρωπος εκεί έξω κατανοεί ότι η επιτελικότητα επεκτείνεται και στη λογοδοσία, χωρίς εξαιρέσεις.
Θα του αναγνωρίσουμε, βέβαια, ότι δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που απαιτεί συνεχώς να ισχύουν άλλοι κανόνες για τον εαυτό του από αυτούς που ορίζει για τους άλλους. Αυτή η κάπως πριγκιπική κακομαθησιά δεν μας είναι πρωτοφανής. Από ένα σημείο και μετά, όμως, η πλήρης απουσία τακτ παραπέμπει στον τύπο που μάθαμε ότι έπαιρνε επιδότηση για δήθεν καλλιέργειες μπανάνας στον Ολυμπο, στο βουνό. Δηλαδή στο σημείο που το εξοργιστικό θράσος συναντά την γκροτέσκ κωμωδία.