Ο προπονητής Σωτήρης Συλαϊδόπουλος δεν είναι ανακάλυψη του Ολυμπιακού. Δεν θα μπορούσε άλλωστε αν σκεφτεί κανείς πως η πύλη του Ρέντη άνοιξε για εκείνον στα 42 του χρόνια φυσικά ότι προηγήθηκε μια εξαετία στον Παναθηναϊκό (2015-21) που τον έφτασε σαν υπηρεσιακό ως και τη γωνιά του πάγκου της πρώτης ομάδας. Είναι όμως κάποιος που σε φόντο Ερυθρόλευκο βρήκε τις καλύτερες δυνατές συνθήκες εργασίας. Και που μαζί με τις ιδέες του για το «ποδόσφαιρο υποδομών» κατάφερε και ο ίδιος να εξελιχθεί στην επαγγελματία που μέσα στις επόμενες ημέρες η Ρίο Άβε, ένα κλαμπ πρώτη κατηγορία της Πορτογαλίας θα ανακοινώσει πως εμπιστεύεται για την επόμενη σεζόν.
Ναι, αν δεν ήταν «ομόσταυλη» με τους νταμπλούχους πιθανότατα δεν θα τον διάλεγε. Αυτό όμως δεν αναιρεί τα προηγούμενα. Την εξέλιξη. Την επιτυχία. Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός φρόντισε για εκείνον να ανέβει όλα τα σκαλοπάτια σωστά και εκείνος τον δικαίωσε. Ο προπονητής της U -19 που εμπιστεύτηκε τον Μπάμπη Κωστούλα σε ηλικία 14,5 ετών, ανέδειξε τον Χρήστο Μουζακίτη και έφτιαξε αυτό το ιδιαίτερο σύνολο, το πιο πετυχημένο στην ιστορία των υποδομών που η χάρη του έφτασε ως το Μαρακανά. Που έδωσε σε μια ομάδα Νέων έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα και μια ταυτότητα 3-4-2-1 που δεν είδαμε καλύτερα στα μέρη μας. Που τοποθέτησε με προσοχή όλα τα κομμάτια του παζλ στο σύνολο που έφτασε ως την κατάκτηση της Νεολαίας Σύνδεσμος σε μια πρωτοφανή επιτυχία για τα εγχώρια δεδομένα .
Που προφανώς φρόντισε όταν ήρθε η ώρα ώστε οι «καλύτεροι» αυτής της τάξης να είναι έτοιμοι για το επόμενο βήμα. Και βέβαια που επί ενάμιση χρόνο στάθηκε στο πλάι του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ ως έμπιστος βοηθός σε αυτό το απίθανο κρεσέντο επιτυχίας με την κατάκτηση του Συνεδρίου . League και τη δημιουργία της ομάδας που πήρε το ντάμπλ των 100 χρόνων. Σίγουρα δεν τα έκανε όλο μόνος του. Είναι τόσο γεμάτο το οργανόγραμμα στο football εργοστάσιο του Ρέντη που δεν μπορεί κάποιος να πιστέψει τη δουλειά ενός γκρουπ σε έναν μόνο άνθρωπο. Ο Έλληνας τεχνικός είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί με την ιδιοφυΐα του Ζοσέ Ανιγκό, να προχωρήσει τη σκέψη του για ποδόσφαιρο σε think δεξαμενή με πρόσωπα σαν τον Κριστιάν Καρεμπέ, τον Ντάρκο Κοβάσεβιτς, τον Φρανσουά Μοντέστο. Τον καλοδέχτηκε στο επιτελείο του έναν δάσκαλο σαν τον «Μέντι» και μαζί με το δικό του επιτελείο κ.λπ. Παρά ταύτα δεν γίνεται να μην σταθεί κανείς στο ιδιαίτερο «πακέτο» που δημιουργήθηκε. Σε έναν προπονητή που θα μπορούσε να είναι τελικά ο πρώτος που ο Ολυμπιακός θα λανσάρει στο προσκήνιο από την ίδια την ακαδημία του!
Γιατί όχι, έναν προπονητή για τον δικό του πάγκο: Εκεί όπου ο μοναδικός Έλληνας που στάθηκε στα τελευταία 30 χρόνια ήταν -σε διάφορες θητείες- ο Τάκης Λεμονής. Ένας «στρατιώτης» του συλλόγου που αγωνίζεται σε κορυφαίο επίπεδο για την ομάδα πριν από όλους τους αγαπημένους στο μακρινό 2000 όταν ανέλαβε την ευθύνη για πρώτη φορά. Φυσικά ήταν μια άλλη εποχή. Ο Ολυμπιακός μια άλλη ομάδα. Ίσως και το ποδόσφαιρο ένα άλλο παιχνίδι. Οι δεξιότητες που θεωρούνται σήμερα αυτονόητες για να μπορέσει κάποιος να έχει μια ευκαιρία προπονητή σχηματίζουν… εγκυκλοπαίδεια. Και ο τρόπος που χτίζεις με το βιογραφικό σου. Σήμερα μοιάζει απίθανο ο Ολυμπιακός να διαλέξει τον επόμενο προπονητή του από τη δεύτερη ταχύτητα του ελληνικού πρωταθλήματος, όσο ταλαντούχος και αν είναι. Σήμερα για να δεις την Έλληνα προπονητή στον πάγκο των Ερυθρόλευκων, θα πρέπει πιθανότατα να φροντίσουν να δημιουργήσουν τους ίδιους. Όλα τα έχουν καταφέρει στην εποχή της Βαγγέλη Μαρινάκη. Γιατί όχι κάποια στιγμή και αυτό…
Η Πορτογαλία βρίσκεται στο Νο7 της UEFA κατάταξη και η Ρίο Άβε ανταγωνίζεται σε ένα περιβάλλον πολύ μεγάλων απαιτήσεων. Η «κοινή» γλώσσα με τους Βραζιλιάνους, οι μεγάλες διακρίσεις του εθνοσήμου στις μικρές κατηγορίες και η παράδοση που πλέον χαρακτηρίζει τους Ίβηρες εξηγούν τον συντελεστή δυσκολίας. H πρώην ομάδα της Κοστίνια τερμάτισε πέρσι στην ενδεκάτη θέση έχοντας στο ρόστερ της δικά μας παιδία σαν τον Μάριο Βρουσάι, τον Ανδρέα Ντόι, τον Νέλσον Άμπι, τον Ομάρ Ρίτσαρντς αλλά και τους κατόχους των Νέων. Σύνδεσμος Φάνη Μπακούλα, Κώστα Κωστούλα και Άντζελο Σίνα. Είναι πιθανό ο Συλαϊδόπουλος στο εγχείρημα του να έχει επιπλέον ελληνική «υποστήριξη», αλλά αυτό είναι κάτι που αφορά στο μέλλον. Το παρόν λέει ότι ο 46χρονος κατάφερε μέσω του Ολυμπιακού να ανοίξει την πόρτα μιας ποδοσφαιρικής ελίτ δίνοντας ώθηση συνολικά στην κατηγορία «Έλληνας προπονητής». Και αυτό από μόνο του είναι σπουδαίο…