Για τρεις άξονες που διευκολύνουν το brain drain έκανε λόγο ο Αλέξης Χαρίτσης της Νέας Αριστεράς: πρώτον, το λάθος παραγωγικό μοντέλο της χώρας που επικεντρώνεται αποκλειστικά στις κατασκευές, τον τουρισμό και τα ακίνητα («δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη, αν δεν έχει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο»), δεύτερον, οι θέσεις εργασίας και στην ποιότητά της, καθώς η Ελλάδα έχει τους χαμηλότερους μισθούς στην Ευρώπη και οι έλληνες εργάζονται περισσότερο από κάθε Ευρωπαίο τα Σαββατοκύριακα και, τρίτον, η ποιότητα ζωής, με έμφαση στο κόστος και στη στέγαση. «Μπορεί ένας νέος σήμερα να βρει ένα σπίτι και να ζει μόνος του ή πρέπει μετά τη δουλειά με μισθό που δεν φτάνει να βγάλει τον μήνα να γυρίζει στο παιδικό δωμάτιο;», αναρωτήθηκε. Για την ανάσχεση της φυγής στο εξωτερικό, περιέγραψε την ανάγκη να σταθεί ένα «κράτος – στρατηγός», σε προοδευτικό επίπεδο, που θα μπορέσει να χτίσει μια σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες. «Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, δεν είναι όλες οι πολιτικές με ουδέτερο πρόσημο (…) Οσοι καλλιεργούν αυτό το κλίμα απαξίωσης, θα έχουν ευθύνη γιατί θα δούμε να γεννιούνται τέρατα», σχολίασε.
«Είμαστε όλοι… φακελωμένοι»
Μιλώντας από τη μεριά του για το ανύπαρκτο περιβάλλον επενδύσεων, ο πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατίας, Στέφανος Κασσελάκης, επεσήμανε πως ο ίδιος «σε καμία περίπτωση» δεν θα είχε την ίδια εξέλιξη αν έμενε στην χώρα: «Στην Ελλάδα είμαστε όλοι… φακελωμένοι. Από πού είσαι, ποια είναι η οικογένειά σου, ποιο είναι το επίθετό σου. Είναι πολύ λίγα τα παραδείγματα κοινωνικής ανέλιξης που υπάρχουν σε σύγκριση με αυτά που υπάρχουν στο εξωτερικό και τις ΗΠΑ», επεσήμανε. Για τον Κασσελάκη, ωστόσο, δεν είναι οι πολιτικοί εκείνοι που πρέπει να καθορίζουν το παραγωγικό μοντέλο της χώρας: «Ο ρόλος της πολιτικής είναι να δίνει τις ισότιμες ευκαιρίες για να αρχίσει κάποιος, να παρέχει τις υποδομές που χρειάζεται η οικονομία για να μπορεί να λειτουργεί και μετά να αφήνει τους πολίτες να είναι δημιουργικοί από μόνοι τους», τόνισε.