Ο Ιούνιος ήταν ανέκαθεν οι πιο καταραμένος μήνας για τους αθλητικούς συντάκτες. Το πρωτάθλημα έχει τελειώσει, το επόμενο αργεί και το μόνο ενδιαφέρον εντοπίζεται στις Ευρωπαϊκές κληρώσεις, που εξασφαλίζουν «τροφή» μερικών 24ώρων.
Βάλτε μέσα και την μονοτονία της έναρξης προετοιμασίας των ομάδων, που όμως ποτέ δεν έβγαζε ειδήσεις. Πίσω από τα δήθεν χαμόγελα των ποδοσφαιριστών κρύβεται κατήφεια, αφού τα πάρτι στη Μύκονο τελείωσαν και ξεκινούν μαραθώνιοι στις βουνοκορφές των Άλπεων.Στα μεταγραφικά δεν κινείται φύλλο, τεχνικοί διευθυντάδες και μανατζαρέοι προθερμαίνονται για να πάρουν μπρος τον επόμενο μήνα και να φουλάρουν τον μεθεπόμενο με υπερωρίες.
Από τα βασικότερα διλήμματα του αθλητικού συντάκτη τέτοια εποχή, είναι «να γράψω για 7η φορά μέσα στην εβδομάδα κείμενο πόσο Εμπαπέ θυμίζει ο επιθετικός που παζαρεύουμε ή να κάνω θέμα για τις επιπτώσεις της ηλιακής ακτινοβολίας τις μεσημβρινές ώρες;»
Εκεί λοιπόν που όλα έδειχναν πως ο φετινός Ιούνιος θα είναι σαν τους προηγούμενους, σκάει το θέμα Μυστακίδη και τα φέρνει όλα τούμπα (στην παλιά αναφέρομαι, στην καινούργια ακόμα δεν έπεσαν μπετά). Το να εμφανίζεται ξαφνικά ένας μεγιστάνας και να δηλώνει έτοιμος να κατασκευάσει γήπεδο για ομάδα της οποίας δεν είναι ιδιοκτήτης, δεν έχει ξανασυμβεί στα χρονικά και μάλλον δεν θα επαναληφθεί ποτέ στο μέλλον. Αυτός είναι ο λόγος που το γεγονός κέντρισε το ενδιαφέρον και προκάλεσε σχολιασμούς από αρθρογράφους κι άλλων ομάδων, όχι μόνο του ΠΑΟΚ.
Δεν είναι μόνο κορύφωση της προσπάθειας να εξοστρακιστεί ο Ιβάν Σαββίδης από το επιχειρηματικό γίγνεσθαι της χώρας, είναι και ότι το σενάριο γράφτηκε στο πόδι και εντελώς άγαρμπα.
Και να μην ήθελες να πιστέψεις το τελευταίο, τα τζιμάνια της κυβέρνησης διέλυσαν κάθε αμφιβολία όταν ελάχιστες ώρες μετά την δημοσιοποίηση του θέματος, έβγαλαν διαρροή διάψευσης οποιασδήποτε εμπλοκής.
Η διάψευση δημοσιοποιήθηκε όταν κανένας δεν τους είχε χρεώσει το παραμικρό, βρισκόμασταν στην αρχή και όλοι προσπαθούσαν να συνέλθουν από το σοκ και να συνειδητοποιήσουν τι είχε συμβεί.
Σαν να τηλεφωνεί κάποιος στο 100 λέγοντας «δεν είμαι εγώ αυτός που μισή ώρα πριν έκλεψε το μπλέ τζιπάκι από την Αμφιθέας, 200 μέτρα πριν βγεις Συγγρού». Θεωρώ μέγιστη αχαριστία αν ο ΠΣΑΤ δεν ανακηρύξει τον πρωθυπουργό ως πρόσωπο της χρονιάς στα ετήσια βραβεία του 2025, αφού γλίτωσε ολόκληρο κλάδο από εργασιακή άνοια.
Τον πιο νεκρό μήνα του χρόνου η θεματολογία μας αυξάνεται σε σημείο να μην προλαβαίνουμε κι ας διαμαρτύρονται οι πολίτες για την ακρίβεια που ολοένα και μειώνει το εισόδημα τους. Πρόκειται για την καλύτερη απάντηση στους κακεντρεχείς που διαδίδουν ότι ο πρωθυπουργός κόπτεται μόνο για μεγαλοεργολάβους, τραπεζίτες και ιδιοκτήτες εταιρειών ενέργειας.
Πέρα από την πλάκα πάντως, το όλο θέμα δεν είναι απλά εξωφρενικό αλλά αποτελεί το πλέον αδιάσειστο τεκμήριο της αντιληπτικής ικανότητας των κυβερνώντων.
Ο πρωθυπουργός επιθυμεί διακαώς να ξεριζώσει κάθε τι Ρωσικό και Κινέζικο από την χώρα, με τον Ιβάν Σαββίδη δε έχει το επιπρόσθετο κίνητρο πως ουδέποτε τα πήγαιναν καλά. Συν τοις άλλοις, η Τούμπα είναι το γήπεδο όπου τα αντικυβερνητικά συνθήματα ακούγονται συχνότερα και πιο εκκωφαντικά από κάθε άλλο, ενώ τα ποσοστά της ΝΔ στο άλλοτε κάστρο της Β. Ελλάδος, σταθερά συρρικνώνονται.
Και θεωρεί πως η αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του ΠΑΟΚ με την προώθηση κάποιου ουρανοκατέβατου που εμφανίζεται με ένα κουτί γλυκά στα χέρια, θα αντιστρέψει το κλίμα. Κι αυτοί που πιστεύουν τούτο το ανισόρροπο αφήγημα, κυβερνούν την χώρα! Θα σκεφτεί δηλαδή ο μέσος ΠΑΟΚτσής που το εισόδημα του εξαϋλώνεται στα μέσα του μήνα «ας την βγάζω κάθε μέρα με μισό πιάτο φακές, ας πηγαίνω λαϊκή στις καθυστερήσεις, χαλάλι. Αρκεί που η κυβέρνηση έβαλε πλάτη για να φτιάξουμε γηπεδάρα..»
Κατά την ίδια λογική, ο λόγος που η ΝΔ κατακρημνίζεται στην Β. Ελλάδα είναι επειδή η κυβέρνηση είναι με τον Ζελένσκι και ο Ιβάν με τον Πούτιν. Ή κάτι παρόμοιο τέλος πάντων. Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι αν αυτοί οι άνθρωποι είναι σε θέση να κυβερνήσουν ή αν αξίζει να κάθονται στα έδρανα της Βουλής, αλλά γιατί βρίσκονται έξω από το Δρομοκαΐτειο. Δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα βρίσκονται εντελώς εκτός τόπου και χρόνου, πιστεύοντας ότι με φθηνιάρικα κόλπα θα αντιστρέψουν μια κατάσταση, χωρίς οι ίδιοι να αλλάξουν ρότα. Ως αντιπολίτευση, ο Μητσοτάκης διαφωνούσε κάθετα με την παραχώρηση του ονόματος Βόρεια Μακεδονία και σήμερα εκλιπαρεί τους γείτονες να μην παραλείπουν τον γεωγραφικό προσδιορισμό.
Διερρήγνυε τα ιμάτιά του ότι «δεν θα καλωσορίσει ποτέ Μακεδόνα πρωθυπουργό» και τελικά τον καλωσόρισε κάνοντας του και υποκλίσεις. Αυτά και άλλα παρόμοια απομάκρυναν τους ψηφοφόρους από το κόμμα του και ζει ακόμα με αυταπάτες, νομίζοντας πως απευθύνεται σε αφελείς. Αδυνατεί να καταλάβει πως με μεθοδεύσεις σαν την τελευταία όχι μόνο θα αποτύχει οικτρά, αλλά εξαγριώνει, στρέφοντας περισσότερο κόσμο εναντίον του. Για να διορθώσεις ένα λάθος και να επιστρέψεις στον σωστό δρόμο, πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσεις πως βρίσκεσαι εκτός πορείας.
Ο πρωθυπουργός θυμίζει οδηγό που ξεκινάει από Αθήνα για Θεσσαλονίκη, στον δρόμο βλέπει ταμπέλα «Κόρινθος 35χλμ» κι όχι μόνο δεν συνειδητοποιεί ότι βρίσκεται σε λάθος κατεύθυνση και πρέπει να κάνει αναστροφή, αλλά σκέφτεται: «Βρήκα τι θα κάνω, στα επόμενα διόδια που όλοι είναι διορισμένοι από εμένα, θα δώσω εντολή να μου πουν ότι έφτασα Κατερίνη. Άρα, καλά πάω…»