Στο νεοδημοκρατικό οικοσύστημα ανοίγουν και κλείνουν κατά διαστήματα οι συζητήσεις – συχνά σε επίπεδο «κουτσομπολιού» ή μόνο και μόνο για να πυροδοτηθεί φημολογία – για τυπικές σχέσεις έως σοβαρές αποστάσεις ανάμεσα στον Γιώργο Γεραπετρίτη και στον Νίκο Δένδια ή και ανάμεσα στον Δένδια και στο Μαξίμου στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής. Η πρόσφατη ευθεία και αυστηρή αντίδραση του υπουργού Αμυνας για τον κανονισμό SAFE έριξε λάδι στη φωτιά – των συζητήσεων περί διαφορετικής «γραμμής» – παρότι ο ίδιος άφησε αιχμές για την κυβέρνηση αλλά και κατά των Ευρωπαίων για τον τρόπο που στήνεται ο μηχανισμός δανειοδότησης για την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία, ανοίγοντας τον δρόμο στη συμμετοχή (και) της Τουρκίας. Να ονομαστεί «κανονισμός της κερκόπορτας», πρότεινε ο Δένδιας, εφόσον, όπως είπε, επιχειρηθεί από ορισμένους εταίρους να εφαρμοστεί «με τεχνάσματα, ώστε να μην απαιτείται ομοφωνία των μελών της ΕΕ για τη συμφωνία με τρίτες χώρες». Οι αιχμές Δένδια ήρθαν αφότου διπλωματικές και κυβερνητικές πηγές αναφέρονταν στη συμπερίληψη «μίας σημαντικής δικλίδας ασφαλείας» ότι «η συμμετοχή μιας τρίτης χώρας στο SAFE μπορεί να αποκλειστεί αν αυτή η χώρα θέτει άμεση απειλή στην ασφάλεια ενός κράτους-μέλους», καθώς και εμφάνιζαν ως ελληνική πρωτοβουλία τη δέσμευση ότι οι συμφωνίες (οικονομικού, χρηματοδοτικού και τεχνικού περιεχομένου) της ΕΕ με τους υποψήφιους εταίρους «αποφασίζονται με ομοφωνία».