Δεκαετία του ’90: Ο σπουδαίος Ντούσαν Μπάγεβιτς δημιουργεί και παρουσιάζει την καλύτερη ΑΕΚ όλων των εποχών. Βασίζεται σε γηγενείς ποδοσφαιριστές και προσδίδει δυναμική στην ομάδα που φτάνει ακόμη και σε ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Το δε ποδόσφαιρο που απολαύσαμε, θεωρήθηκε πρωτοποριακό για τα δεδομένα μας.
Αρχές δεκαετίας του 2010: ο Ερνέστο Βαλβέρδε πλάθει έναν Ολυμπιακό «δώσε μου μάτια να τον βλέπω»! Ζωγραφιές στο χορτάρι που καταλήγουν σε εγχώριους τίτλους και νταμπλ σε φόντο ερυθρόλευκο. Πρέσινγκ, εμπνεύσεις, σύγχρονο στυλ από ένα σύνολο που πέρασε για τα καλά τα σύνορα με τα αποτελέσματα που κατάφερε.
Στις μέρες μας, ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ καταθέτει μια άλλη εκδοχή του πώς πρέπει να παίζεται σήμερα το ποδόσφαιρο. Με ξεχωριστή ανάπτυξη, με συνδυασμό ουσίας και θεάματος, με καταπληκτικά ρεκόρ στην Ελλάδα και με θριάμβους στην Ευρώπη. Το Conference League, εξάλλου, ακόμη λάμπει στον Πειραιά και φωτίζει τον δρόμο σε όσους έχουν όνειρα και όραμα. Βέβαια, ο Ολυμπιακός, ταυτόχρονα μπορεί αυτή την εποχή έχοντας στιβαρή διοίκηση να ανεβάζει ως ομάδα τις μετοχές των προπονητών, γιατί τους παρέχει τα πάντα και αυτό ας το έχουμε πάντα κατά νου.
Τι κοινό έχουν οι τεχνικοί που κόμισαν κάτι νέο; Πολύ απλά έπεισαν
το… πλήρωμα πως θα δείξουν το σωστό μονοπάτι για την επιτυχία. Ηταν
οι… φάροι, αυτοί που έδιναν οδηγίες και οι παίκτες τις ακολουθούσαν γιατί πολύ απλά τους είχαν τυφλή εμπιστοσύνη. Ο σωστός προπονητής οφείλει να εμπνέει. Να μη συμβιβάζεται. Να τολμά και με ρηξικέλευθες αποφάσεις να ορίζει ο ίδιος την τύχη του. Και να είναι αχόρταγος. Η περίπτωση του Λουίς Ενρίκε. Ακόμη και το 5-0 το πανηγύρισε με άλμα που ίσως να ζήλευε και ο… Σοτομαγιόρ, ο άλλοτε σπουδαίος αθλητής του ύψους. Τέτοιο πάθος έδειξε το βράδυ του περασμένου Σαββάτου στο Μόναχο. Αλήθεια, πώς μετά τη συγκεκριμένη εικόνα, οι ποδοσφαιριστές της Παρί να μην αγωνιστούν με όλες τους τις δυνάμεις και πώς να μη διαλύσουν την αναμφίβολα ικανή Ιντερ; Το σύνολο της Παρί έμοιαζε με προσωπογραφία του Λουίς Ενρίκε, με γοητεία και αποφασιστικότητα.