Για όλα τα κακά του σύγχρονου ποδοσφαίρου φταίει ο Καβαλιέρε. Ο συγχωρεμένος Σίλβιο Μπερκουσκόνι δεν άντεξε να βλέπει μεγαθήρια να συγκρούονται μεταξύ τους στους πρώτους γύρους των τότε νοκάουτ αγώνων των Κυπέλλων Ευρώπης και έριξε τον σπόρο της αλλαγής του format του Κυπέλλου Πρωταθλητριών σε Τσάμπιονς Λιγκ. Εκτοτε βλέπουμε πρωταθλήτριες Ευρώπης που δεν ήταν πρωταθλήτριες στις χώρες τους και ομάδες που γλίτωσαν τον υποβιβασμό (Τότεναμ) να εξασφαλίζουν συμμετοχή στην κορυφαία διοργάνωση. Τελευταία παραδείγματα: η Τσέλσι το 2021 και η Ρεάλ το 2022 και 2024 οι οποίες κατέκτησαν το τρόπαιο με τα μεγάλα αφτιά χωρίς να είναι πρωταθλήτριες στα εθνικά τους πρωταθλήματα.
Αυτή τη στρέβλωση αποφάσισε να την εφαρμόσει και ο Τζιάνι Ινφαντίνο σε παγκόσμιο επίπεδο, φέρνοντας αντιμέτωπες ομάδες απ’ όλο τον κόσμο. Κλαμπ που δεν έχουν κατακτήσει το κορυφαίο τρόπαιο της Συνομοσπονδίας τους διεκδικούν το Παγκόσμιο Κύπελλο. Φανταστείτε να σηκώσει το τρόπαιο η Μπενφίκα ή η Πόρτο. Θα αποκαλούνται για τα επόμενα τέσσερα χρόνια «παγκόσμια πρωταθλήτρια» και θα φέρουν στη φανέλα τους το σχετικό φανταχτερό λογότυπο, όταν την προηγούμενη σεζόν δεν κατέκτησαν ούτε το πρωτάθλημα στην Πορτογαλία.
Αυτές οι «καταπληκτικές» ιδέες που έχουν ως βασικό στόχο το χρήμα, επιβαρύνουν σημαντικά το αγωνιστικό καλαντάρι, κυρίως των μεγάλων ευρωπαϊκών κλαμπ. Στην αρχή υπήρξαν έντονες διαμαρτυρίες, μέχρι που ανακοινώθηκαν τα πριμ. Η νικήτρια ομάδα μπορεί να εξασφαλίσει έως 116,4 εκατ. ευρώ. Από το να τρέχουν στα διάφορα τουρ για πολύ λιγότερα χρήματα, προτίμησαν να συναινέσουν στα σχέδια του Ινφαντίνο, ενώ όσοι έμειναν εκτός όπως η Μπαρτσελόνα και η Λίβερπουλ επιδόθηκαν σε lobbying για να πάρουν τη θέση της Λεόν που αποκλείστηκε για διαδικαστικούς λόγους.
Η ανταπόκριση του κόσμου στη νέα διοργάνωση είναι χλιαρή (τα εισιτήρια σε κάποιους αγώνες σχεδόν τα χαρίζουν) γιατί έχει βαρεθεί τα συνεχή παιχνίδια. Επίσης το σκορ γίγας, 10-0, στο παιχνίδι της Μπάγερν με την Οκλαντ αποκάλυψε την προχειρότητα της επιλογής των κριτηρίων από την οποία θα αναδειχτεί η καλύτερη ομάδα στον κόσμο. Το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια μπίζνα που τροχίζει την αξιοπιστία του δημοφιλέστερου αθλήματος. Δυστυχώς, όμως, η ανάγκη των κλαμπ για εξεύρεση νέων οικονομικών πηγών που έχει γεννηθεί από την απουσία σάλαρι καπ, θα καθιερώσει τη διοργάνωση παρά τα τόσα αρνητικά που φέρει μαζί της.