Στις τελευταίες μέρες του Ιούλη, όταν η πόλη θα βασανίζεται ακόμα από τον καυτό Αθηναϊκό ήλιο κι οι σκέψεις μάλλον θα σέρνονται νωχελικά, ο Παναθηναϊκός θα ψάξει τη δική του ανάσα. Μια ανάσα ευρωπαϊκή, δροσερή σαν να είναι πρωινό αεράκι σε τσιμεντένια αυλή της Κουντουριώτικων.
Με φόντο την πρόκληση του Champions League και το πολυπόθητο εισιτήριο για τη League Phase, ο Παναθηναϊκός ξεκινά την πορεία του από τα πιο δύσβατα μονοπάτια: απέναντι του, οι Rangers, στο δεύτερο προκριματικό γύρο. Μια ομάδα που κουβαλά πάνω της τη μισή ποδοσφαιρική ιστορία της Σκωτίας και μια φανέλα βαριά από τίτλους.
Η αρχή γίνεται στο «Ibrox», στις 22 ή 23 Ιουλίου. Ένα γήπεδο-καμίνι, γεμάτο παλμό και μια δοκιμασία ξεχωριστή για κάθε αντίπαλο που πατά το πόδι του στο σπίτι των Gers. Μια έδρα στην οποία ο Παναθηναϊκός έχει βρεθεί δύο φορές στο παρελθόν και όχι μόνο έχει μείνει αήττητος, αλλά είχε φύγει από εκεί και με νίκη. Αλησμόνητο το απίθανο γκολ του Μπασινά, έχει μια μικρή θέση στην ποδοσφαιρική μνήμη η ανατροπή των Greens, χρώμα που έχουν μάθει από τα μικράτα τους να μισούν οι οπαδοί των Ρέιντζερς. Εμ το Τριφύλλι που το πάτε; Τετράφυλλο είναι βέβαια αυτό που πληγώνει εδώ και χρόνια την προτεσταντική βάση οπαδών των “Light Blues”, ωστόσο στο ίδιο είδος ανήκει και τούτο.
Όχι, τα παιχνίδια που θα δώσει ο Παναθηναϊκός απέναντι στους Ρέιντζερς ούτε θρησκευτικές, ούτε πολιτικές προεκτάσεις θα έχουν. Αν και δεν είναι καθόλου απίθανο και οι δυο να κάνουν μια μικρή επίκληση στον Ύψιστο, πριν από τα δύο Ιουλιάτικα παιχνίδια.
Η μοίρα της πρόκρισης θα κριθεί στο Ολυμπιακό Στάδιο στις 29 ή 30 Ιουλίου, με την ελπίδα να βράζει στην ατμόσφαιρα, όπως και το θερμόμετρο.
Οι Rangers ήταν το απόλυτο σύμβολο επιτυχίας για το σκωτσέζικο ποδόσφαιρο, μέχρι να φτάσει στη χρεοκοπία και τα δικά της χρόνια ποδοσφαιρικού σκοταδισμού.
Το 1972 κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων, ενώ έφτασε σε τελικούς ευρωπαϊκών διοργανώσεων ακόμα τέσσερις φορές, πιο πρόσφατα στο Europa League του 2021. Την περσινή σεζόν έφτασε ως τα προημιτελικά του Europa League, επιβεβαιώνοντας πως παραμένει ένα ευρωπαϊκό μέγεθος με κύρος και ποιότητα, ενώ την είδαμε και από τα μέρα μας ως αντίπαλο του Ολυμπιακού στη League Phase της ίδιας διοργάνωσης.
Η δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα ίσως πονάει, αλλά και λειτουργεί ως καύσιμο για επιστροφή. Και μαζί της ήρθε η αλλαγή στην τεχνική ηγεσία.
Ο νέος τους προπονητής, ο 39χρονος Ράσελ Μάρτιν, είναι μια φρέσκια, ελπιδοφόρα φιγούρα. Ένας άνθρωπος με μοντέρνες ιδέες, έργο στη Σουόνσι και εν μέρει στη Σαουθάμπτον (απογοήτευσε στην Premier League), αλλά κάθε νέο ξεκίνημα φέρνει και την αμφιβολία. Και σε αυτά τα πρώτα του βήματα, εκεί που οι Ρέιντζερς θα αναζητούν ρυθμό και αγωνιστική ταυτότητα, ίσως να δημιουργηθεί το πρώτο ρήγμα. Το ρήγμα που θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί ο Παναθηναϊκός.
Οι Πράσινοι δεν κουβαλούν τον τίτλο του φαβορί και ίσως αυτή η μικρή ελευθερία, να αποδειχθεί καθοριστική. Με λιγότερες προσδοκίες και πίεση, αλλά με φλόγα να σιγοκαίει στην ψυχή. Με έναν κορμό που ξέρει τα “θέλω” του Βιτόρια, με ποδοσφαιριστές που έχουν τη γνώση ότι κάθε λεπτό σ’ αυτά τα παιχνίδια μπορεί να τους απογειώσει ή να τους συντρίψει.
Αυτό που κυνηγά ο Παναθηναϊκός δεν είναι μόνο η πρόκριση, αλλά η επιστροφή στην ευρωπαϊκή συνέπεια. Θέλει τους βαθμούς, τις νίκες, τα “μεγάλα” αποτελέσματα”, την παρουσία στο φθινοπωρινό καλεντάρι της UEFA.
Δεν θα είναι απλό. Μα σ’ αυτή την πρώτη δοκιμασία του καλοκαιριού, ο Παναθηναϊκός κρατά την πίστη. Όχι με αφέλεια.
Και ίσως, όταν πέσει η αυλαία τούτης της ελληνοσκωτσέζικης “μονομαχίας”, να έχει ήδη αρχίσει να γράφεται μια νέα πράσινη ιστορία στην Ευρώπη. Μια ιστορία που θα συνεχιστεί εκεί όπου ο Παναθηναϊκός ονειρεύεται να επιστρέψει με το Panathinaikos να ακούγεται – προς ώρας – από μακριά.