Η κυβέρνηση μπορεί να διαφημίζει την «ψηφιακή επανάσταση» που συντελείται στην Ελλάδα, όμως κάθε φορά που η ομάδα του ΖΟΟΜ επιχειρεί να διερευνήσει ενδελεχώς ένα μείζον κοινωνικό ζήτημα, πέφτει συνήθως πάνω στον ίδιο «τοίχο»: την έλλειψη επίσημης και ενιαίας βάσης δεδομένων, καθώς και μιας αρμόδιας υπηρεσίας που θα τη διαχειρίζεται. Κι αυτό σημαίνει, πολύ απλά, ότι η όποια προσπάθεια για την επίλυση του προβλήματος είναι εξαρχής καταδικασμένη είτε να αποτύχει είτε, στην καλύτερη περίπτωση, να μείνει στη μέση.
Αυτός είναι και ο λόγος που οι αριθμοί συνήθως δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα – την «υποτιμούν». Κάτι που, πιθανότατα, συμβαίνει και με το μείζον κεφάλαιο της κακοποίησης ανήλικων παιδιών, παρά το γεγονός ότι τα διαθέσιμα στοιχεία (από διάφορους φορείς…) αποτυπώνουν ήδη μια αυξητική τάση τα τελευταία χρόνια.
Γιώργος Παυλόπουλος