«Η κυβέρνηση έχει στείλει ένα μήνυμα ενότητας και στους δύο κορυφαίους ιδιοκτήτες των ΚΑΕ, δηλαδή και στον κ. Αγγελόπουλο και στον κ. Γιαννακόπουλο, να έρθουν στο τραπέζι, δεν θα συζητήσουμε τίποτα από αυτά που τους χωρίζουν. Μέχρι στιγμής αυτό που ξέρω είναι ότι υπάρχουν δημόσιες δηλώσεις, οι οποίες ενίοτε αλλάζουν. Δέχθηκα επικοινωνία από το γραφείο του κ. Γιαννακόπουλου και είδα και δηλώσεις ότι θα είναι παρών, αυτό είναι θετικό. Εύχομαι το ίδιο να γίνει και με την ΚΑΕ Ολυμπιακός. Θα είναι αδικία να μην υπάρξει αύριο αυτή η κοινή δήλωση και από τους δύο που να λέει βάζουμε στην άκρη, πέρα από τις προσωπικές διαφορές, το τοξικό κλίμα». Αυτά άκουσα τον υφυπουργό Γιάννη Βρούτση να λέει στο Mega. Και μολονότι κατάλαβα τι είπε, δεν κατάλαβα τι θέλει να κάνει.
Νόημα
Αν υποθέσουμε πως οι ιδιοκτήτες των ομάδων κάνουν αυτή την κοινή δήλωση (πράγμα που μου μοιάζει δύσκολο…), πώς αυτή η κοινή δήλωση θα αλλάξει το κλίμα; Αν ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ ΠΑΟ Δημήτρης Γιαννακόπουλος δεσμευόταν ότι δεν θα ξαναπάει στο ΣΕΦ και ότι θα σταματήσει τις αναρτήσεις κατά πάντων στο Instagram, ίσως το πράγμα να είχε νόημα. Αλλά γιατί να το κάνει; Ποιον και τι να φοβηθεί; Εδώ μετά τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη δεν λέει το όνομά του ούτε ο Βρούτσης! Για την ακρίβεια, λέει ότι μίλησε μαζί του στο τηλέφωνο. Ελπίζω να του ζήτησε συγγνώμη του ανθρώπου για όσα του συμβαίνουν: το λέω γιατί αν κρίνω από όσα λέει ο ΠΑΟ, ο Γιαννακόπουλος δεν έχει κάνει τίποτα και κακώς ασχολούνται όλοι μαζί του. Το πρόβλημα είναι, λέει, οι διαιτητές, ο Λιόλιος, οι κακοί οπαδοί του Ολυμπιακού κ.τ.λ., κ.τ.λ. Αν ο Βρούτσης αυτά τα δέχεται, μπορεί στο γραφείο του όχι να διακόψει το πρωτάθλημα, αλλά να του το δώσει κιόλας! Ετσι κι αλλιώς ο Ολυμπιακός αυτό το πρωτάθλημα το παράτησε μια φορά: δεν νομίζω ότι έχει ιδιαίτερο πρόβλημα να το κάνει και τώρα.
Κουραφέξαλα
Μπορεί να γίνει όποια συζήτηση ο υφυπουργός επιθυμεί για το μπάσκετ, τη διαιτησία του, την ΕΟΚ κ.τ.λ., κ.τ.λ. Αν κρίνει αυτός και οι υπόλοιποι κυβερνητικοί αξιωματούχοι ότι αυτό είναι το πρόβλημα, οφείλουν να παρέμβουν δραστικά. Αλλά, από όσα λένε, δεν είναι αυτό το πρόβλημα αυτή τη φορά. Για τον Χρυσοχοΐδη το πρόβλημα είναι ότι κάποιοι νομίζουν ότι είναι πάνω από τον νόμο: αυτό είπε τη Δευτέρα το πρωί. Για τον Βρούτση το πρόβλημα είναι όσα έγιναν μέσα στο τερέν του ΣΕΦ (sic) και όχι στις εξέδρες. Αν υπάρχει πρόβλημα, μια κυβέρνηση οφείλει πρώτα να το κατανοήσει και μετά να το λύσει. Και δεν νομίζω πως λύνεται με συσκέψεις. Με εφαρμογή της υπάρχουσας νομοθεσίας λύνεται και δεν χρειάζονται ειδικοί νόμοι: αυτά είναι κουραφέξαλα.
Κώδικας
Σε κάθε πειθαρχικό κώδικα που έχει να κάνει με διεξαγωγή πρωταθλήματος υπάρχει ως αδίκημα η δυσφήμηση του αθλήματος. Υπάρχει η προτροπή σε βία. Υπάρχει επίσης πρόβλεψη τιμωρίας για ανάρμοστη παραγοντική συμπεριφορά. Και υπάρχουν και ποινές για ανάρμοστα συνθήματα, για κακές διαιτησίες, για διοργανωτικές αβλεψίες – για τα πάντα. Και φυσικά για την επιβολή των ποινών υπάρχουν όλα τα απαραίτητα θεσμικά όργανα. Υπάρχει η ΔΕΑΒ, ο αθλητικός εισαγγελέας, οι πειθαρχικές επιτροπές κ.τ.λ., κ.τ.λ. Η ερώτηση δεν είναι αν θα γίνει η σύσκεψη και σε τι ακριβώς όλοι όσοι πάρουν μέρος θα δεσμευτούν, αλλά πού έχουν εξαφανιστεί καιρό τώρα τα θεσμικά όργανα, όταν γίνεται χαμός στο μπάσκετ. Στο ποδόσφαιρο όλοι κάνουν επίδειξη σκληρότητας για το παραμικρό. Στο μπάσκετ η λύση φαίνεται να είναι οι συσκέψεις.
Τοξικότητα
Ο Βρούτσης καμαρώνει για τα επιτεύγματα της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση της βίας: καλά κάνει. Εχει επίσης δίκιο όταν λέει ότι τα ίδια μέτρα ισχύουν και στο μπάσκετ: και στα γήπεδα του μπάσκετ υπάρχουν κάμερες και οι έλεγχοι των εισιτηρίων είναι μάλιστα διπλοί. Ποιος όμως αυτά τα αμφισβητεί ώστε ο υφυπουργός να μας τα θυμίζει σε όλες του τις συνεντεύξεις; Κανείς απολύτως. Και ποια σχέση έχουν αυτά με όσα είδαμε στο ΣΕΦ; Εντελώς καμία. «Βρίσκεται σε εξέλιξη νομοθετική πρωτοβουλία του υπουργείου Αθλητισμού στον προθάλαμο της Βουλής, έχουμε τη δυνατότητα να εντοπίσουμε το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό της τοξικότητας και να φέρουμε μια θεραπευτική διαδικασία μέσω κύρωσης και για αυτό το φαινόμενο. Ο νόμος θα έρθει μέχρι τέλος Ιουνίου», είπε ο υφυπουργός. Πολύ ωραία. Αλλά ποια ακριβώς είναι η «τοξικότητα»; Πώς προκύπτει; Και γιατί δεν έχει κανείς ασχοληθεί μέχρι τώρα με αυτή, αν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα; Και χρειάζεται όντως ειδικός νόμος για την αντιμετώπισή της; Συγγνώμη, αλλά δεν το πιστεύω.
Υπάρχουν
Ας πούμε ότι αυτή η τοξικότητα είναι το πρόβλημα και ότι όσα είδαμε την Κυριακή είναι το αποτέλεσμά της. Πού παράγεται η τοξικότητα; Εγώ λέω πως παράγεται στο Διαδίκτυο, όπου μήνες τώρα διακινούνται πράγματα εξωφρενικά. Γιατί άραγε με αυτά δεν ασχολείται κανείς; Και δεν αναφέρομαι προφανώς μόνο σε αχαρακτήριστες αναρτήσεις παραγόντων, αλλά και σε όσα γράφονται από οπαδούς με τους οποίους ουδείς ασχολείται, και σε όσα λέγονται και γράφονται από δημοσιογράφους που επίσης είναι στο απυρόβλητο. Χρειάζεται ειδικός νόμος για να μαζέψει ένας εισαγγελέας όσους απειλούν και βρίζουν; Δεν νομίζω. Χρειάζεται από τη μια να υπάρχει πολιτική βούληση κι από την άλλη να πιάσει δουλειά η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Για όλα υπάρχουν νόμοι: που απλά δεν εφαρμόζονται.
Θα εμφανιστεί
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το πλαίσιο του ελληνικού μπάσκετ είναι σαθρό, όμως καμία ομοσπονδία και κανένας ΕΣΑΚΕ δεν μπορούν να σταματήσουν από μόνα τους τις απειλές, τα βρισίδια, τις εξωφρενικές τοποθετήσεις ανθρώπων που κατά τα άλλα δηλώνουν ότι αγαπούν το μπάσκετ. Αυτά μπορεί να τα κάνουν διωκτικές Αρχές που έχουν την εντολή να το κάνουν. Οι εντολές λείπουν κι όχι οι συσκέψεις. Προσωπικά, μου είναι παγερά αδιάφορο αν σήμερα θα γίνει ή δεν θα γίνει η σύσκεψη στην οποία ποντάρει ο υφυπουργός. Αν δεν υπάρξουν παραδειγματικές προβλεπόμενες τιμωρίες, σε πολύ λίγο καιρό θα δούμε τα ίδια και χειρότερα. Κι ελπίζω να καταλαβαίνει τουλάχιστον κάποιος στην κυβέρνηση πως αν δεν υπάρξει μια σοβαρή και στοχευμένη παρέμβαση, όλη αυτή η ένταση που καλλιεργείται θα εμφανιστεί και στο ποδόσφαιρο. Και θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε…